Op reis

Ik keek verbaasd naar de veewagen en liep terug het huis in, kwam Sophie tegen en ze zei dat ze een grap met me uit wilden halen, ik zou een minuut of 10 in een kist rondgereden worden en dan bij Henk met de limousine naar de privéjet.
Glimlachend liep ik verder en Henk zei dat ik me moest uitkleden, ik ging op transport en kon bijna zijn lachen niet houden en ik deed net of ik heelerg schrok en vroeg angstig: "Ik mocht toch met jou mee"?
Henk zei een lach onderdrukkend dat er nog meerdere straffen openstonden en ik kleedde me met een pruillip uit en trok een kamerjas aan.
Henk zei dat ik hier moest wachten en met een kwartiertje opgehaald ging worden, hij kuste me en wenste me een goede reis en zei dat hij meteen weg moest.
Een kwartiertje later kwam Bert binnen, hing een label om mijn nek, waar ik snel mijn naam op zag en het adres waar ik heen moest.
Hij zei met een plechtige stem ( ook een lach onderdrukkend) dat ik nu officieel overgedragen was aan Henk en moest meelopen naar buiten.
Buiten was een kist neergezet en zag dat hij gevuld was met piepschuim en er was precies een ruimte uitgefreesd waar ik inpaste, inclusief twee uitsparingen voor mijn borsten :)
Bert trok mijn jas uit, kuste me, bedankte me voor de tijd dat ik bij hem was en wenste me ook een goede reis.
Sophie kuste me met tranen in haar ogen en zei dat ze dit weekend al naar ons kwamen om ons gezamenlijk huwelijk te bespreken en te plannen.
Ik kroop in de kist en zag voor me flesjes water staan en wat etenswaren, leek allemaal net echt en er zat zelfs verlichting in en muziek :)
Er werd boven mij nog een stuk piepschuim ingeschoven, wat de vorm van mijn rug had en zat lekker klem, maar niet oncomfortabel.
"Ik hou het zo wel de hele reis uit" zei ik met een knipoog naar Sophie en de kist werd dichtgeschroefd met een schroefmachine en ik hoorde vaag een heftruck aankomen en werd opgetild en in de veewagen gezet.
Er drong een vage strontlucht naar binnen, de wagen was wel schoongemaakt, maar die lucht krijg je nooit meer uit zo'n auto. . . .
De kist werd vastgezet en de wagen begon te rijden en schudde een beetje, maar ik zat prima in die kist :P
We reden een tijdje (ik had geen klok) en begon me zorgen te maken, het duurde volgens mij al een half uur en de vrachtwagen bleef maar rijden.
Ik zag nu op de MP3 speler dat er een klokje in zat en schrok toen ik zag dat we al meer dan een uur onderweg waren.

Na twee uur minderde de auto vaart en stopte.
De kist met mij er in werd uitgeladen en ergens neergezet en ik heb daar zeker een uur gestaan voordat ik weer een heftruck hoorde, die mij met veel geraas ergens neerzette en werd met een schok tegen een wand neergezet en wachtte tot de kist openging.
De kist ging niet open, ik hoorde dat er meer kisten ingezet werden en de vrachtauto ging weer rijden en ik gilde nog, maar door al dat piepschuim hoorde niemand mij.
De reis duurde uren, maar ik zat op handen en knieën en werd netjes onder me ondersteund door de vorm van het piepschuim en lag best prettig zo, al zou ik me wel even willen uitrekken en even de benen strekken. . . . of toch liever in een privéjet zitten met champagne en kaviaar. . . . .
Er gingen uren voorbij en ik viel in slaap en toen ik wakker werd, stond de vrachtauto stil en zag dat het 02:45 was en ging maar naar mijn muziek luisteren.
In films gaat bijna nooit iemand naar het toilet, maar in de middag al kon ik het niet meer ophouden en piste ik de kist en het begon lekker te stinken, vooral toen er een bruine beer uit zijn hol kwam, toen werd het helemaal erg.
Om 13:30 stopte de vrachtwagen en werd ik weer uitgeladen en in een andere vrachtwagen gezet en ik probeerde ze te waarschuwen, maar hoorden me niet door het geraas van de heftruck en de demping van het piepschuim.
Ik hoorde even later een hoop gedonder en hoorde koeien loeien, ik zat weer in een veewagen en er kwamen koeien bij!!!!
De stank in de kist was al er maar nu werd het nog erger. . . vooral toen een koe hard tegen de bovenkant van de kist trapte en er een gat in kwam.
Na een halfuurtje rijden, liet aan koe alles lopen tegen het gat en voelde de warme pis en stront in de kist lopen en was niet erg blij. . .
Ik werd hysterisch en begon te gillen, maar niemand hoorde me :(
Een kwartier later remde de vrachtauto af en stopte, de koeien werden uitgeladen en ik voelde dat de kist naar achteren geschoven werd en iemand vloeken dat er allemaal stront en pis in de kisten op de machineonderdelen gekomen was en dat de baas niet blij zou zijn.

Ik gilde weer en nu hoorde ik iemand "Merde" zeggen en dat er iemand in de kist zat.
Snel werd de kist opengemaakt en werd ik eruit geholpen, maar ik kon niet op mijn bene staan door de lange tijd in die rare houding.
De chauffeur was alleraardigst tegen mij en hing zijn jas over mijn naakte lichaam en spoelde mijn gezicht al met een grote fles water en zei dat ik rustig moest blijven zitten.

Hij vroeg wie ik was en trok bleek weg toen hij hoorde wie ik was en pakte meteen zijn telefoon en belde met Henk, hoorde ik.
Even later hoorde ik een auto op hoge snelheid aan komen rijden en met gierende banden stoppen.
"Oh schatje, liefste van me, wat spijt het me dat je dit is overkomen. Dit was niet de bedoeling, we waren je al die tijd kwijt"
Henk omhelsde me en kon zijn dure Armani-pak wel weggooien daarna :)
(Later hoorde ik dat er allemaal misverstanden en stomme fouten gemaakt waren en vrachtbrieven verwisseld, chauffeurs op het laatste moment gewisseld, de chauffeurs in het complot, werden door iemand op het kantoor op een andere rit gezet, hij vond het onzin dat zijn beste chauffeurs met een kist, via een omweg, naar een adres op 500 meter van het vertrekpunt moesten rijden en had de chauffeurs vervangen door de "bedrijfs Laurel&Hardy".
Er zijn toen

wat mensen ontslagen door hun domheden. )

Ik werd meegenomen naar een wasplaats die daar was om auto's van Henk te wassen en kreeg een flinke lading shampooover me heen en Henk riep: "Stop, niet zoveel zeep" maar ik was al bijna niet meer te zien door alle schuim en het prikte ook nog.
Nu werd ik afgespoten en viel om door de waterdruk viel ik om en dreef weg.
En Henk begon nu flink te schelden en pakte zelf een slang en maakte me schoon (ik glom helemaal van de glansshampoo) en kreeg een schone jas en stapte bij Henk in de auto.
We reden over een landweg en na 5 kilometer vroeg ik of het nog ver was naar zijn landgoed en Henk zei: "Daar zijn we al, we waren alleen aan de achterkant, maar nog 3 kilometer en we zijn er.
Ik viel bijna om toen ik zag hoe groot het huis was en zag in de verte, bij een groot meer, een stuk of 5 grote landhuizen staan an vroeg aan Henk of ze ook van hem waren.
Hij zei dat alles wat je kon zien, alle kanten op van hem was (en ook een beetje van mij, zei hij met een lach) helemaal tot en met de bergen die er omheen lagen, de hele vallei was van hem, maar dat kwam later allemaal wel.
We kwamen bij het huis aan, bij de zij-ingang, gingen naar binnen en meteen kwam iemand op ons af.
Henk stelde hem aan mij voor als "Pierre" en was mijn P. A. 24/7, maar het werd op prijs gesteld als hij af en toe vrij kreeg, zei................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Austins_Beach_Buddies_P4 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!