Kamergenoten

Alhoewel het in de middag was lag Joey op zijn bed in zijn kamertje in het kindertehuis. Hij wilde gewoon even alleen zijn en nadenken over hoe hij zich eigenlijk voelde zo zonder kamergenoot. Hij had een kamergenoot gehad, maar die was een paar dagen daarvoor overgeplaatst naar een ander tehuis.
Ze hadden in de tijd dat ze de kamer deelden een paar mooie nachten met elkaar doorgebracht, in diepste stilte en in een nog dieper geheim. In gedachten haalde Joey zijn schouders op: och, er was geen enkele wet die voorschreef dat je moest schreeuwen als je klaarkwam. In tegendeel: er waren wel wetten die voorschreven dat het niet de bedoeling was dat twee jongens naakt in hetzelfde bed lagen. Maar die goede tijden leken nu voorbij te zijn. Op het moment had hij de kamer alleen en het was maar de vraag of een nieuwe kamergenoot ook dat soort nachtelijk genot zocht.
Hij keek even rond in zijn kamer. Hij kende hem tot op de laatste vierkante centimeter, hij was er tenslotte al een jaar of wat. Twee bedden met bonte dekens, boven elk bed een prikbord voor foto’s en posters, twee tafels en twee stoelen, bedoeld als buro voor het huiswerk maken en een grote kleerkast voor de kleren van beide bewoners. Alleen hij wist dat het andere bed leeg was, iets wat hem beroofde van een noodzakelijk iets in het redelijk troosteloze bestaan van een jongen in een kindertehuis. En dat zat hem niet lekker. Langzaam droomde hij weg in herinneringen van die mooie nachten om bijna geheel in te dommelen.

Plotseling schrok hij op. Had hij nu iets gehoord of was het verbeelding? Nee, opnieuw. . . er werd op de kamerdeur geklopt. Langzaam kwam hij bij zijn positieven. Opnieuw klonk er geklop.
“Ja. . . . ”, zei hij nog een beetje slaapdronken.
De deur opende zich en de groepsleider kwam binnen, gevolgd door een jongen die Joey niet kende.
“Zo, ” lachte de groepsleider, “beetje doof aan het worden. Teveel rock geluisterd dus”.
“Nee, ”, zei Joey hoofdschuddend, “ik was even ingeslapen. Sorry!”
“Niet erg”, zei de man, “ik kom je nieuwe kamergenoot brengen. Dit is Davy”.
De jongens schudde handen zonder een woord te zeggen. Na wat praktische wetenswaardigheden vertrok de groepsleider weer en de jongen, Davy dus, begon zich in te richten in zijn nieuwe onderkomen.
Liggend op zijn bed bekeek Joey de jongen. Hij was tenger, iets wat nog benadrukt werd doordat zijn kleren wel iets te groot leken en slobberig om zijn magere gestalte hingen. Hij had donkerblond kort haar en een fijn besneden gezicht. Joey kon niet goed vaststellen wat de kleur van zijn ogen was, het leek wel een soort van grijsblauw. Maar wat hem intrigeerde aan de ogen was dat ze wel een geheim leken te verbergen. En dat liet Joey’s nogal ruime fantasie gelijk op hol slaan. Want als er een geheim was dan wilde hij ook weten wat het was. Of in ieder geval zijn eigen invulling er aan geven, als Davy het zelf niet prijs gaf.

Maar de eerste weken gebeurde er helemaal niks. OK, zo tegen bedtijd mocht Joey zijn nieuwe kamergenoot graag bekijken als hij zich uitkleedde en alleen in zijn onderbroekje in de kamer stond. Eerst was er een soort van. . . ja, bijna afkeer. De jongen was zo tenger dat je de ribben kon tellen. Het leek wel of hij geen enkele goed ontwikkelde spier had. Maar met het verstrijken van de tijd zag Joey ook wel dat ook dit zijn bekoor nissen had. En wat in ieder geval zeer bekoorlijk was, was de niet al te grote bobbel in het onderbroekje van de jongen. Want het leek er op dat wat hij daar had misschien niet groot was maar zeer zeker de moeite van andere onderzoekingen. En hij had ook best een lekker kontje, besloot Joey na wat langer gekeken te hebben.
Maar Davy gaf er geen blijk van in Joey geïnteresseerd te zijn. Elke avond als het licht uitging wachtte Joey af of er iets ging gebeuren, vaak daarbij dromend hoe het zou zijn om Davy in bed te hebben en zich intussen zachtjes en nagenoeg geluidloos aftrekkend.
Maar elke avond eindigde in niets! Hoe langer Davy zijn kamergenoot was, hoe vaker Joey vaak luisterde naar de ademhaling van de jongen om er achter te komen of ook hij met zichzelf aan het spelen was. Elke keer hoorde hij alleen de regelmatige ademhaling van iemand die diep in slaap was.
“Heeft die gozer dan niet eens de behoefte zich af te trekken?” schoot het dan door zijn hoofd om er vaak meteen achter aan te denken:
“Of door een ander afgetrokken te worden? Of nog beter: klaar gelikt te worden?”
Maar Joey was ook realist. Het risico van een nieuwe kamergenoot was nu eenmaal dat er maanden- of zelfs jarenlang niets zou gebeuren en hij begon zich te realiseren dat hij zijn seksuele heil ergens anders moest gaan zoeken.
“Jammer”, dacht hij op een avond, in het donker naar het plafond starend, opnieuw luisterend naar Davy’s regelmatige ademhaling en met zijn hand aan zijn eigen ballen spelend, “want hij is toch eigenlijk best wel lekker!”.

Op een mooie zomeravond ging het licht zoals altijd om 10 uur uit. Maar omdat het buiten nog redelijk licht was bleven de gordijnen van de kamer een stukje open. Joey bereidde zich voor op een volgende avond van frustratie en het wachten op een vorm van toenadering. Het leek er op dat er ook deze avond niets zou gebeuren.
Pas toen het uiteindelijk geheel donker was en de maan een gelijktijdig vriendelijk en ietwat spookachtig licht door de open gordijnen in de kamer verspreidde hoorde Joey eensklaps:
“Joey, vind je me mooi?”
Van totale verbazing wist Joey niet wat hij moest zeggen, nee, zelfs niet óf hij iets moest zeggen. Er viel een gespannen en bedrukkende stilte.
“Vind je me mooi, Joey?”, klonk het indringender in het donker.
Hij wist dat hij moest antwoorden, maar kwam niet verder als wat gehakkel:
“Nou. . . ja. . . jaa. . . . je ziet er wel leuk uit”
Even klonk er een zacht gelach uit de richting van het andere bed.
“Je bent een slecht toneelspeler, Joey”, zei een zachte stem in het duister.
“Hoezo?”, vroeg die verbaasd.
“Dacht je nou echt dat ik het niet gemerkt heb hoe je me elke avond van top tot teen bekijkt als ik in mijn onderbroekje sta?”
Joey was blij dat het inmiddels donker was. Dan was het niet te zien dat zijn hoofd vuurrood werd. Het leek hem het beste geen antwoord te geven. Het hielp niet echt. . . .
“Wil je me ook naakt zien?”, vroeg de zoetgevooisde, ietwat geil klinkende stem.
Zijn hoofd leek aan te voelen als of het nog roder werd. Alles schreeuwde in hem om “Ja!!!” te roepen maar hij durfde niet.
“Nou?”, klonk Davy’s stem weer, “Wil je dat of wil je dat niet?”
“Wat maf”, dacht Joey, “weken lang heb ik hier op gewacht en nu durf ik geen ja te zeggen”.
Toch wist hij alle moed bij elkaar te scharrelen en uiteindelijk kwam er een ietwat benepen:
“Ja, graag!”
Davy was stukken minder benepen. In het maanlicht sprong hij uit bed en trok zijn pyjama uit. Even gleed er een geile glimlach om zijn mond toen hij in zijn slipje in het maanlicht stond. Joey keek verlekkerd. De bobbel was groter als normaal wat de hoop op iets moois liet toenemen. Joey liet zijn ogen over het gehele lichaam van de jongen glijden. Het magere karkas, wat er toch zo verleidelijk uitzag, zeker in dit licht. Hij zag de schaduwen van de ribben in de borst, de smalle heupen, de dunne benen.
“Hi hi”, klonk het in het donker. In een vloeiende beweging liet Davy zijn slipje van zich afglijden. Zijn harde boom sprong in het bleke maanlicht de vrijheid tegemoet.
Op het eerste oog viel het tegen. De bobbel had meer beloofd, maar zo groot was hij niet. Joey kon een gevoel van enige teleurstelling niet onderdrukken, maar toen hij het speelgoed nog eens bekeek kwam hij tot de conclusie dat hij. . . . op een of andere manier ontwapenend en lief was. Dus ook zeker de moeite waard van het bekijken en van het er mee spelen. Want bij Joey was de lengte van de pik niet zo interessant. Hij zocht meer. Hij zocht liefde en warmte. Dus wat lette hem om die bij Davy te halen?
Na weken van onthouding was alleen al de gedachte aan sex genoeg om zijn lid te laten groeien tot buitengewone proporties.
“Nou jij!”, zei Davy zacht.
Hij voegde de daad meteen bij het woord: zonder iets te vragen sloeg hij Joey’s lakens terug, knoopte zijn pyjamajasje open en trok het van zijn lijf. Meteen daarna volgde in een beweging pyjamabroek en onderbroekje. Joey was niet bij machte nog samenhangend te reageren, hij smachtte alleen nog maar naar het lichaam van de jongen.
Hij kon vaag in het maanlicht zien hoe Davy zijn lippen likte. Hij deed Joey’s benen uit elkaar, ging er tussen liggen met zijn hoofd bij het kruis, waarna hij als een hongerige jonge wolf aanviel op zijn pik. Alsof hij maanden niets had gehad begon hij er gulzig en gretig aan te zuigen. Joey moest uitkijken niet te hard te kreunen, want teveel geluid kon tot snelle ontdekking leiden en daar zat hij niet op te wachten. Maar hij genoot in bijna totale stilte met volle teugen van de heftige aanval op zijn mannelijkheid.
De intensiteit van Davy’s zuigen had het gewenste effect: al snel verkrampte Joey, zijn adem stokte. Hij kon nog net een luide brul onderdrukken toen de witte lava met kracht in Davy’s mond spoot. Die genoot er smakkend van en slikte alles af, terwijl hij genietend zijn lippen likte.
“Uw hete zaad is heerlijk, meester”, fluisterde hij voldaan.
Joey moest eerst op adem komen maar zelfs door zijn geile roes heen hoorde hij iets wat hem niet beviel.
“Meester?”, vroeg hij.
Davy knikte en zei op fluisterende toon:
“Ik wil uw eigendom zijn. U mag al mijn gaten misbruiken hoe en wanneer u maar wilt”.
“Ja maar. . . . ”, wierp Joey tegen, “ik wil best sex met je maar ik heb niks met dat meester- en slaafgedoe. Ik zie dat niet zitten”.
Davy lachte even.
“Doe het voor mij, meester. Ik he het nodig gebruikt en vernederd te worden. Maar goed, als u dat niet wil, dan kan ik natuurlijk de leiding vertellen dat u mij gedwongen heeft uw zaad te slikken vanavond”.
“Fuck. . . . ”, dacht Joey, “die is echt doortrapt!”.
Hij wist dat hij in de val zat. En hij had zo snel geen oplossing om aan die klem te ontkomen.
Even snel als Davy uit bed was en uitgekleed was, was hij ook weer aangekleed en in bed. Kort daarna hoorde Joey weer de rustige ademhaling van de slapende jongen. Zelf had hij meer moeite met de slaap te vatten.

Hij staarde naar het plafond en liet alles door zijn hoofd gaan. Het was een on over wachten ontwikkeling naar een totaal maffe situatie.
“Goed, ”, dacht hij, “hij heeft het nodig, die vernedering en zo. En ik heb zijn lichaam en zijn zaad en zijn warmte nodig. Dus waarom zou ik het niet doen? Het enige gekke is: wie heeft hier eigenlijk de macht? Ik zou meester over hem moeten zijn, maar hij houdt de touwtjes in handen met zijn dreiging. Iets klopt er niet!”.
Het was een iets te koppige wijn om op dit moment een duidelijk beeld te krijgen, om nog maar te zwijgen over een oplossing. Dus Joey berustte er maar in dat hij vanaf nu een slaafje had dat hem zou bedienen in al zijn seksuele wensen. En met die gedachte dommelde hij in slaap.

Het was een ding om tot dit besluit te komen. Het was een ander ding om het ten uitvoer te brengen. Los van het feit dat het Joey niet lekker zat was er ook een praktisch probleem. Het tehuis was niet voorzien van een compleet uitgeruste BDSM-speelkamer en geen van beide jongens had het geld om de benodigdheden te kopen in een sexshop. Dus moest er geïmproviseerd worden.
Her en der in het tehuis verdween er zo nu en dan een stuk touw dat zorgvuldig werd opgeborgen op een geheime plek onder matrassen. Ook kapotte binnenbanden van fietsen kregen een tweede leven op deze manier. En verder verdwenen er allerlei zaken op het tehuis die mogelijk ook voor een ander doel konden dienen dan het oorspronkelijke. Maar voor en na kregen ze een leuk geïmproviseerd pakket aan speeltjes en touwen bij elkaar en langzaam maar zeker viel alles op zijn plaats voor het grote moment.
Tussendoor speelden ze wel, maar het bleef beperkt tot redelijk onschuldige dingen. Zo zette Joey Davy spiernaakt in een hoek waar hij een uur moest staan of beval hem zichzelf af te trekken terwijl hij genietend toekeek. De piemel van de jongen bleef ook in opgewonden toestand lief en ontwapenend. Hij was kort en dun, zelfs de eikel was klein van doorsnee. Tijdens het spel vond Joey het heerlijk, maar elke keer na het spelen, als Joey de andere jongen eenvoudig naakt onder het bed stuurde waar hij moest blijven liggen tot zijn meester het hem toestond er weer onder uit te komen, elke keer opnieuw voelde Joey zich onprettig en schuldig dat hij dit de andere jongen aandeed. “Maar goed”, dacht hij dan, meer om zijn eigen geweten schoon te praten dan wat anders, “Hij wil het zo, hij heeft het nodig. Dus ik kan hem dat niet weigeren”.

De dag dat alle in elkaar geflanste hulpmiddelen compleet waren was aangebroken. Maar toch had Joey zijn vraagtekens. Hij deed elke keer iets wat hem niet beviel, wat niet overeenstemde met zijn karakter, dat zachtaardig was en niet gericht was op domineren of de meester zijn. En elke keer trapte hij er in! Misschien wel uit liefde: hij wilde Davy geven wat hij nodig had, en dat was overheersing en slaafsheid. En op het moment dat het spel gaande was wilde Joey’s eigen testosteronspiegel het ook, zijn pik wilde het ook. Maar na elke keer kwam de kater als zijn geweten ging opspelen. Keer op keer gaf hij duidelijk aan dat dit de laatste keer was maar even zo vaak lachte Davy hem uit en het dreigement om alles uit de doeken te doen kwam steeds weer op tafel. Joey zat in de val tussen de dreiging van onthulling, zijn eigen seksuele driften en zijn geweten.

De zon kwam net op deze zondagmorgen toen Joey zijn ogen opende. Hij bemerkte

direct dat zijn pik in opgewonden toestand was. Even keek hij naar het raam. Het zachte licht filterde naar binnen. Daarna keek hij naar Davy, die nog diep in slaap was. Nou, mooi. . . dat zou zo veranderen! Want de zondag was ideaal. . . het was de verplichte uitslaapmorgen en voor tienen hoefden ze er niet op te rekenen dat ze gestoord zouden worden.
Hij stond op en kleedde zich uit tot hij naakt in de kamer stond. Even streelde hij over zijn eikel. . . ”Mmmmm, al lekker vochtig”, mompelde hij.
Hij haalde de benodigdheden onder zijn matras uit en begon de zaak voor te bereiden. Een touw werd over de verwarmingsbuis die langs het plafond liep geworpen en beide uiteinden bungelden naar beneden. Aan zijn beddenpoot bevestigde hij een oude binnenband en aan de poot van Davy’s bed een tweede. Een doek werd klaargelegd.
Toen liep hij naar Davy’s bed, stootte de jongen wakker en zei:
“Opstaan, slaafje, je meester heeft je nodig!”
Davy opende zijn ogen en meteen lag er een verlekkerde blik over zijn gelaat.
“Kus je meester goedemorgen op zijn eikel”, beval Joey zo bars als hij kon.
Davy reageerde meteen en Joey voelde hoe de zachte lippen over de eikel streelden. Zijn genotsdeel steigerde als een jong veulen bij de aanraking.
“Wil mijn meester gezogen worden?”, vroeg Davy op onderdanige toon.
“Nee!”, antwoordde Joey kort af, “Vandaag heb ik andere plannen in gedachten. Kom je bed uit en kleed je uit. Ik wil je naakt!”
Davy deed wat hem was opgedragen en al snel stond ook hij naakt in de kamer. Even kneedde Joey de ballen van de jongen.
“Ga bij het touw staan. . . kontje naar mij. . . !”
Opnieuw werd de opdracht zonder protest uitgevoerd. Joey nam een van de uiteinden van het touw en bond het om Davy’s polsen. Daarna werd het touw opgetrokken zodat de armen van de jongen naar boven staken. Vervolgens werd om elke enkel een binnenband bevestigd, zodat Davy totaal vast stond met wijd gespreide benen en met de rug naar Joey. Zijn gelukzalige gelaatsuitdrukking werd er geen minuut minder om.
“Nou, ”, sprak Joey op gemene toon, “daar sta je dan. Nu ga ik je helemaal van mij maken”.
Hij bekeek eerst het schouwspel. Zelfs dat alleen deed hem bijna klaarkomen. Davy was dan misschien mager maar zijn kontje was subliem. Het was een klein, bol kontje en Joey verlekkerde zich bij de gedachte wat voor een heerlijk plekje hij tussen die twee billetjes zou vinden.
Hij drukte zijn naakte lichaam tegen dat van Davy die een diepe zucht slaakte. Joey’s handen gleden over Davy’s buik naar zijn lans en ballen terwijl zijn druipende eikel glibberend voorvochtsporen trok over Davy’s zachte, warme billen. Al doende deed Joey de jongen de doek bij wijze van blinddoek om.
Davy had genoeg bewegingsruimte overgehouden om zijn kontje vast tegen Joey’s harde paal te drukken, wat de laatste alle realiteitsbesef overboord deed gooien. Langzaam duwde hij zijn vinger tussen Davy’s billen, zocht het heerlijke grotje en vond het. . . . het voelde warm-vochtig aan. Het was genoeg om hem in een dierlijke roes te jagen. Er was geen gewetensvraag meer, er was geen redelijkheid meer, het enige wat hem nog beheerste was de intense drang om Davy niet alleen uitwendig maar ook inwendig van hem te maken.
Hij bracht zijn mond dicht bij Davy’s oor en siste zachtjes:
“Ik ga je helemaal van mij maken, slaafje. . . maar dan ook helemaal!”.
Het enige antwoord was een wellustige kreun.
Joey stak zijn harde boom tussen de billen. . . . zijn eikel beroerde het grotje en hij wilde er in................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........