bushalte

De zon zinkt weg achter de huizen. Ik sluit mijn balkondeuren en loop naakt naar mijn douche. Even lekker spoelen, haren wassen en tanden poetsen. Ik trek een boxer aan en een gladde broek en kijk even goedkeurend in de spiegel, strijk even over mijn borst en gevoelige tepels. Een wit overhemd aan en bovenste knoopje los, linnen colbertje erover. Ik pak wat geld en pasje en denk: deze jongen gaat eens lekker stappen. Ik heb vandaag geen zin om vrienden te bellen maar zoek het anonieme avontuur voor de afwisseling. Auto in en naar de stad. In het beginnende schemerlicht rij ik op mijn dooie gemakje voort. In de verte zie ik bij de enige bushalte op deze route iemand staan Het blijkt een jonge man te zijn van begin twintig of zo. Halflang haar, donkerblond en zo gewoon dat het haast ongewoon is. Ik weet dat de bus maar eenmaal per uur gaat op deze tijd en dat hij hem waarschijnlijk gemist heeft. Ik besluit te stoppen en vraag hem waar hij naar toe moet. "Naar de stad" zegt hij, "maar ik ben bang dat ik te laat bij de halte was." "Dat dacht ik al" zei ik, "daarom ben ik maar gestopt... in deze buurt helpen mensen elkaar nog wel! Je kunt wel met me meerijden zover; ik moet ook die kant op." Een eerste geil gevoel begon zich van me meester te maken en mijn kleine vriend begon zich lichtjes te roeren. De jongen stapt dankbaar in en mijn ogen glijden over zijn polohemd en zijn jeans. De polo hangt over zijn heup zodat zijn onderlijf ietwat verhuld is, maar nu hij zit valt de stof soepel over zijn kruis en zie je toch enige aftekening. Zijn haar valt soepel over zijn knappe gezicht en zijn blauwe ogen kijken me vriendelijk aan. Ik ga een beetje verzitten omdat mijn boxer wat onhandig spant."OK zeg ik, ik wil ook naar de stad, dus rij maar mee." "Gaaf man, leuke auto trouwens". "Ja ok, weet je ik wil gewoon wat uitgaan in de stad, heb jij een plek waar je naar toe wilt?" "Nee, niet echt, ik wil gewoon wat kijken, niemand van mijn vrienden kan vanavond en ik dacht, ik ga gewoon maar eens zien". "Gossie, dat is toevallig, ik koos bewust om een keer het toeval uit te dagen en nu zit jij hier. Samen wat drinken". "Lijkt me gaaf". Ik rijd rustig verder en we komen als vanzelf in een gezellig gesprek.Hij vertelt dat hij pas sinds kort op kamers in mijn wijk woont omdat hij is komen studeren. Ik vertel dat ik net afgestudeerd ben en een leuke baan heb op een accountantskantoor. Ik kijk regelmatig even naar hem en iedere keer kijkt hij vriendelijk terug. We slaan allebei dan steeds onze ogen neer... alsof we elkaar niet willen laten merken dat we elkaar aankijken. Ik parkeer de auto en we lopen naar een bruine kroeg. We gaan aan de bar zitten en ik vraag wat hij wil drinken. Zijn polo schuift wat omhoog en ik zie zijn strakke kruis met aftekening van zijn mannelijkheid. Even duw ik onopvallend mijn eigen bobbel in een makkelijker stand."He joh, nog geen vriendin of zo?" vraag ik. "Eigenlijk niet op dit moment " vertelt hij; "Wel eens wat gescharreld en zo, maar het is tijdrovend en maar betrekkelijk leuk. Ik heb me net voorgenomen om maar te kijken wat er op mijn pad komt en me er niet druk over te maken. Ik ben nog maar 21 dus nog tijd genoeg om me te binden; het is ook een beetje mode, zo'n meid aan je arm denk ik wel eens." Ik begreep dat ik een pijnlijk plekje had aangeraakt maar zag ook meteen de mogelijkheden die dit onderwerp bood, of beter voelde, want mijn bobbel begon zich wat meer te ontplooien. "Groot gelijk heb je" zei ik, je moet je eigen gevoelens volgen en niet te veel aan de mode meedoen, trouwens ik heet Serge, hoe heet jij eigenlijk?" Hij begon te lachen, "ik heb ook zo'n buitenlandse naam zei hij, ik heet Mario." "Onze ouders waren waarschijnlijk internationaal georiënteerd" zei ik; met een beetje geluk hebben we ook wat van dat Italiaanse en Russische temperament meegekregen" "Daar drinken we op" zei Mario en we toostten. Tegelijk keken we elkaar even aan en realiseerden ons op hetzelfde moment dat er een onuitgesproken wederzijds verlangen in die blikken lag. Maar wie zou het lef hebben om dit uit te spreken; het risico van een vergissing te lopen? Tot mijn grote vreugde zag ik hoe Mario voorzichtig probeerde, zich van mij afwendend, iets in zijn jeans bij te buigen of zo; het was wel duidelijk wat, en ik begreep dat zijn gedachten ook met hem op de loop gingen. Even zitten we stil naast elkaar.Soms blikken we even glimlachend in elkaars ogen. Ik besluit om gewoon open kaart te spelen om geen problemen te krijgen. "He Mario, ik val wel op jongens overigens..." ik bloos wel. "Ik wil je het gewoon zeggen dan weet je dat en bestaat daar geen onduidelijkheid over. Maar ik ben geen vent die meteen met iedereen wil hoor". Zeg ik vergoelijkend. "Ik zeg het omdat we wel lekker kletsen zo en dat je niet van me hoeft te schrikken". Mario zucht even ietwat rood kleurend maar kijkt me vol vertrouwen aan."He joh, maakt toch niet uit, we hebben het toch gewoon gezellig nu". Hij slaat me even op mijn schouder. "Eerlijk gezegd ben ik wel wat gewend hoor, maar weet gewoon nog nietg oed wat ik allemaal precies wil". We praten verder over zijn studieplannen, over zijn studentenverenigingen hij wil van alles weten over mijn studie tijd. We wisselen wat avonturen uit. De tijd gaat snel en het is net of wel vanzelf nog vertrouwelijker worden na onze bekentenissen. Uiteraard belanden we ook weer op het terrein van het seksueel ontdekken en ik vertel over mijn eerste vriendin en mijn eerste vriendje. Hij luistert intens aandachtig en vertelt dat hij ook een vriendin heeft gehad, maar hoe dat gigantisch fout liep toen ze aan seks toe waren. Iets meer blozend vertelt Mario dat ie ook wel met jongens heeft geklooid. Lachend kijken we naar elkaars bobbel en slaan handen op onze schouders. "Ja, dat hoort blijkbaar bij zulke bekentenissen", zeg ik lachend en hij knikt bevestigend met een mysterieuze glimlach. We constateren geschrokken dat het diep in de nacht is en ik stel voor om toch maar weer naar huis te gaan. "Mag ik met je meeliften?" vraagt Mario uitdagend. "Uw chauffeur Serge, staat voor u klaar", zeg ik lachend. Hij blijkt maar twee straten van mijn huis af te wonen en ik stop voor de deur van het huis waar hij op kamers woont. We zitten zwijgend in de auto. "Ik kan je niet voor een borrel uitnodigen Serge", zegt Mario, "hospitahé". "Is beter zo denk ik, laten we telefoon nummers wisselen. Kunnen we bellen als we daar zin in hebben hé." "Gaaf van je".Mario geeft me een vluchtige zoen en stapt uit. Even zit ik verdoofd en zwaai naar hem. Hij zwaait terug met een kushandje. Ik rijd op wolken naar mijn huis en ben helemaal geshaked. Natuurlijk is het beter zo, denk ik bij mezelf, maar voel mijn geest en lijf te keer gaan. Net onder de douche vandaan lig ik lekker naakt op bed en gaat de telefoon. "Met Serge" zeg ik, er klinkt een diepe zucht aan de andere kant van de lijn; "Met Mario" klinkt het dan ietwat benauwd. "Sorry, dat ik zo laat nog bel, maar ik moest maar steeds aan ons gesprek denken van vanavond, Het was wel heel gaaf en het heeft me veel goed gedaan; ik zat wat in de put zoals je al wel had begrepen. Eigenlijk zou ik graag nog wat met je willen doorpraten; kun jij dat nog opbrengen zo laat"? Mijn hart sloeg een slag over van verrassing; "natuurlijk" zei ik, in zulke situaties kan ik alles; "kom maar hierheen dan praten we verder, maar doe wel zachtjes bij de deur" en ik gaf hem mijn adres. Ik deed mijn kamerjas aan en ging weer naar de kamer om wat licht te maken en een beetje op te ruimen. Al na enkele minuten werd er zachtjes op de deur getikt en toen ik opendeed stond Mario daar met een ietwat verhit gezicht; hij moest gehold hebben! "Wat fijn dat je nog wilt praten" zei hij en gaf mij pardoes een stevige zoen op mijn mond die ik als vanzelfsprekend in ontvangst nam. "ik moest je gewoon nog even zien". "Kom binnen" zei ik en ging hem voor naar de kamer; dan toch maar een borrel? "Graag wat stevigs als je ‘t hebt" zei hij en ik pakte een fles whisky. "Lijk je dit wat"? Ik schonk twee glazen in met ijs en gaf hem er een van in de hand "Ga zitten waar je wilt", hij zonk neer op de bank en ik ging naast hem zitten. "Waar wil je beginnen en waarop zullen we toosten" zei ik en hief mijn glas. "Op de aardigste gozer die ik de laatste tijd heb ontmoet, kortom op jou Serge" zei hij en we keken elkaar liefdevol aan. Hij nam een grote slok, slikte even want het was echte whisky, en begon: Hoofdstuk 2: Mario's verhaal "Ik vertelde je al dat ik enige ervaring heb gehad met zowel jongens als meisjes, maar ik heb daar nooit echt met iemand over kunnen praten. Mijn vader overleed toen ik 10 jaar was en met moeder kan ik nergens echt over praten. Ik heb wat rondgehopst tot voor kort maar vooral uit onzekerheid over wat ik nu echt wilde. Op school heb ik gewoon met alles meegedaan maar voelde toch altijd alsof er wat geforceerds in was. Het ging ook wat moeizaam op school en via allerlei wegen ben ik dan toch aan een diploma gekomen maar daarom ben ik al 21 en nog maar eerstejaars student." Ik knikte begrijpend.
Toen ik stage liep in het laatste jaar kreeg ik bij het bedrijf waar ik naar toe ging een stagebegeleider toegewezen die gewoon erg aardig was. Hij stelde me goed op mijn gemak want ik was natuurlijk wat zenuwachtig en regelde alles wat nodig was. Ik had iedere dag aan het einde een kort gesprekje met hem omdat hij zeker wilde weten of alles goed ging. Het was een moeilijke maar uitdagende opdracht en hulp was echt nodig. Ondanks het leeftijdverschil, hij was al tegen de 50, werden we steeds vertrouwder met elkaar en ik kon hem ook gewoon bij zijn voornaam noemen; hij heet Martijn. M en M zeiden zijn collega's wel eens voor de grap. Mijn onderzoekje vorderde en hoewel de frequentie van gesprekken afnam werd de intensiteit groter. We zaten soms tot in de avond samen te overleggen over de conclusies. ‘Zullen we maar eens een biertje gaan drinken samen?" zei Martijn en dat leek me wel wat. "Weet je wat" zei hij. Als je morgenavond kunt, dan gaan we eerst wat drinken en daarna een hapje eten in een eetcafé in de buurt; we maken er een gezellige avond van. Je stage zit er bijna op. Het leek me heel leuk dus zo gedaan. De volgende avond gingen we na onze laatste bespreking naar café de Sleutel, een leuke bruine kroeg die net buiten het centrum lag en dus niet zo overvol was. We schoven aan de bar en startten met een biertje. We praatten wat over de bijna afgesloten stageperiode toen Martijn opeens aan mij vroeg: "Wat zit je eigenlijk dwars Mario, ik merk bij al onze gesprekjes steeds als het wat persoonlijker wordt een aarzeling alsof je een rolluik dichtdoet. Is het onmogelijk om er over te spreken?" Ik kreeg een kleur voor mijn gevoel maar Martijn keek zo begrijpend en de sfeer was zo intiem dat ik besloot mijn probleem op tafel te leggen. Ik vertelde van mijn moeilijke jeugd, het overlijden van mijn vader en van de twijfels over wat of wie ik nu eigenlijk ben of zou willen zijn! Kortom een hele mond vol zoals ik ook al een beetje aan jou, Serge, heb verteld. Martijn knikte instemmend en mompelde aanmoedigende kreetjes maar was echt geïnteresseerd. Toen ik na tien minuten stopte zei hij: "Dat is heel wat; het leuke ervan is, dat ik zoveel kan herkennen. Ook mijn leven is niet zomaar van start gegaan; voor alles heb ik moeten knokken, en die vragen van hoe en wat, nou die heb ik eigenlijk nog steeds!" Nu was het mijn beurt om verrast te zijn; was ik dan toch niet zo uniek als ik dacht? Maar Martijn ging verder: "Ik worstel nog steeds met de vraag of ik gay, hetero of beide ben; mijn ervaringen zijn voornamelijk hetero, maar mijn verlangens zij nogal gay en het lijkt wel of dat steeds sterker wordt in de loop van de jaren. Misschien wel omdat ze nog bijna nooit vervuld zijn. Je bent een van de eersten tegen wie ik dit zeg dus wil je er net zo vertrouwelijk mee omgaan als ik met jouw verhaal doe? "Natuurlijk " zei ik en spontaan legde ik mijn arm op zijn schouder; een golf van tederheid schoot door me heen. Martijn leek geroerd door dat gebaar en nam gauw nog slok van zijn drankje. "Weet je" zei hij aarzelend; "eigenlijk zou ik best samen met jou eens wat willen proberen; twee zoekenden, dat moet toch iets opleveren" en hij gaf me een aai over mijn bol. Hetzelfde gevoel had me zo-even al bekropen maar ik had het nog niet durven uitspreken. Nu knikte ik instemmend en zei: "Heel gaaf, we vertrouwen elkaar en dat is een goed vertrekpunt, maar hoe en waar en wanneer?" Het was een vrijdagavond en Martijn had net verteld dat zijn vrouw en kinderen een weekendje naar opa en oma waren gegaan en dat hij na zijn wekelijkse hockeywedstrijd op zondagochtend hen achterna zou komen. Dus de voortekens waren gunstig; hij was alleen thuis. "Wat mij betreft nu maar" zei Martijn, "ik ben vandaag alleen thuis en woon vlak bij; als je dat aandurft?" Ik woonde nog thuis maar had al gezegd dat het wel laat kon worden, en vertrouwen was er ook genoeg dus ik zei: "OK, laten we gaan"We rekenden af en binnen 10 minuten stonden we voor een mooi oud huis in een rustige straat net aan de rand van het Centrum. Martijn maakte de deur open en ging mij voor . "Laten we maar naar mijn werkkamer gaan" zei hij, "dat praat wat gemakkelijker dan in zo'n grote woonkamer en het is ook wat meer mijn domein". Ik volgde hem en we liepen twee trappen op tot we in een gezellige maar volle werkkamer kwamen. Bureau, twee gemakkelijke stoelen, heel veel boeken aan de wanden; enkele oude kaarten en ook een bed, formaat twijfelaar. Martijn zag me kijken en zei: "onze extra logeerruimte, maar zelden in gebruik, maar ga zitten, dan zal ik eerst iets te drinken halen". Hij kwam terug met twee glazen en een fles rode wijn en schonk ons in. Hij ging in een van de stoelen zitten, ik was op het bed neergezonken. ‘Op het experiment" zei hij en hief het glas. "OK" zei ik en we namen een lekkere slok. Heerlijke wijn was het, maar we hadden iets anders in gedachten. Ik zette mijn glas weg en zei: "Kom gezellig naast me zitten Martijn, dat zou ik fijn vinden." Ook hij zette nu zijn glas op de tafel en kwam licht aarzelend naast me zitten. Ik sloeg meteen mijn arm om hem heen en drukte me tegen hem aan; ook hij legde zijn ene arm om mijn middel en met de andere begon hij mijn gezicht

te strelen. Ik deed nu hetzelfde bij hem en zo kwamen we letterlijk en figuurlijk steeds dichter bij elkaar tot we min of meer verstrengeld waren. Ik liet me achterover vallen op het bed en Martijn rolde en viel over mij heen. Ondertussen had ik een erectie gekregen en ik voelde bij hem ook zoiets toen hij over me heen kwam. We begonnen gewoon te vrijen, heel lief en teder, en langzamerhand ging ik van zijn rug via zijn lekkere stevige billen naar de bobbel in zijn broek. Martijn volgde me en toen voelden we elkaars lul en grepen elkaar daar vast. Alles was op dat moment heel natuurlijk en we begonnen te wrijven en te strelen en ik probeerde zijn gulp los te maken. Martijn draaide zich op zijn zij en toen konden we elkaars heerlijkheid voelen en bevrijden van de wel heel knellende kleding. "Laten we onszelf helemaal uitkleden" zei ik en zo deden we. We stonden daar naakt met opgeheven lans en keken elkaar met een mengeling van lust, ongeloof en tederheid aan. Hij was nog heel goed gebouwd en had nauwelijks enig buikje, een hele mooie rechte lul van zo'n 16 á17 cm en behoorlijk dik. Zijn eikel kwam er helemaal uit maar hij was niet besneden, dat kon je zien. Prachtig roze/paars gekleurd. Mijn eigen lul is ongeveer vergelijkbaar als de zijne en we keken elkaar goedkeurend aan. " Zo ziet dat er dus uit" zei hij en toen omarmden we elkaar weer en drukten onze heerlijk naakte lijven tegen elkaar. Wat voelde dat heerlijk en zo vertrouwd. "Oh", zei Martijn, "wat heb ik hier naar verlangd; een man omhelzen waar ik echt wat om geef en hem helemaal van top tot teen voelen in alles! Tot nu toe heb ik alleen maar enkele kleine avontuurtjes gehad met een snelle rukbeurt in mijn studenten tijd met een aangeschoten medestudent die dat de volgende dag niet meer wist of wilde weten, of later op een parkeerplaats, zonder enig gevoel erbij; maar dit is echt fijn!" Mijn ervaringen waren niet veel meer geweest tot dan toe. Ik wist dat ik bij het douchen na gymles op moest passen om geen stijve te krijgen van al die naakte klasgenoten, met enkelen hadden we wel eens "spuitwedstrijdjes" gedaan na als laatsten in de kleedkamer te zijn achtergebleven, maar dit was veel lekkerder; het voelde als een compleet geheel. Heel voorzichtig rolden we weer op het bed en begonnen elkaar licht af te trekken. "Zullen we standje 69 proberen" suggereerde ik met te veel bravoure en Martijn draaide zich meteen om. Voor het eerst nam ik een lul in mijn mond. Het was heel apart maar wel lekker, vooral omdat het die van Martijn was, en zo dacht Martijn er ook over, merkte ik. We begonnen zo goed en zo kwaad als twee totaal onervaren mensen dat kunnen, te zuigen. Trouwens nog best lastig om niet per ongeluk je tanden er in te zetten, Serge, maar jij hebt hier ongetwijfeld meer ervaring mee. Toen we ongeveer gelijktijdig in elkaars mond tot ontlading kwamen, bleven we nog wat gelukzalig liggen. We krabbelden na enkele minuten overeind en maakten onszelf weer wat toonbaar; er waren toch wel wat sporen van onze activiteit te zien!. "Wat een experiment hé" zei Martijn, en ik beaamde dat. "Maar het is toch wel laat geworden ondertussen "zei ik en begon mijn kleren aan te trekken. Een onbestemd gevoel begon zich van mij meester te maken en ik dacht dat het maar beter zou zijn om naar het vertrouwde thuis te gaan. "Jammer " zei Martijn, maar jouw wil is wet; ik ben je heel erg dankbaar voor de kans die je me gegeven hebt om dit te beleven." "We moeten er later nog maar eens over praten over hoe dit in ons leven te plaatsen; deze ervaring nemen ze me nooit meer af" en hij gaf me voorzichtig een zoen op mijn mond. Ik zoende................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........