Ik had geen idee van de wereld om me heen. Ik lag in een tuinstoel in de zon, mijn ogen dicht. Af en toe sliep ik wat, maar het meest van de tijd had ik geen besef of ik nou wakker was of niet. Geen idee of die geluiden echt waren, of dat ik het droomde. Ik lag te denken aan eergisteren, de dag dat we samen bij Luc thuis aan tafel hadden gezeten, en verteld hadden dat we een relatie hadden. Ik zag de gezichten weer voor me, die van zijn broer Sven nog het meest. Wat was hij verbaasd geweest. Ik glimlachte. ‘Waar denk je aan?’ hoorde ik ineens zacht een stem fluisteren in mijn oor. Ik deed mijn ogen een beetje open, het felle licht van de zon zorgde dat ik ze meteen weer bijna helemaal dicht kneep. Ik zag het lachende gezicht van Luc door mijn wimpers. Hij kuste me. ‘Slaapkop,’ zei hij nu wat harder. Hij lachte. ‘Hoe laat is het?’ vroeg ik. ‘Drie uur, ik kom net van school.’ Ik trok de rugleuning van de stoel wat omhoog en keek hem aan.


‘Hoe gaat het?’ vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik verveel me,’ zuchtte ik. Mijn moeder kwam de tuin in lopen en lachte naar Luc. ‘Kon je hem makkelijk wakker krijgen?’ Luc lachte terug. ‘Morgen naar de huisarts,’ zuchtte ik, ‘benieuwd wat die te vertellen heeft.’ ‘En een nieuwe fiets kopen,’ zei mijn moeder, ‘het wordt eens tijd dat je weer een eigen fiets hebt.’ Mijn oude fiets stond nog in de schuur, helemaal krom. Het was een flinke klap geweest met die auto, en het irriteerde me dat ik me er nog steeds niets van kon herinneren. ‘Als het dit weer blijft, gaan we zaterdag zwemmen,’ zei Luc, ‘ga je mee?’ Ik knikte. Daar had ik wel zin in. Mijn moeder pakte haar fiets uit de schuur. ‘Ik ben zo weer terug,’ zei ze en fietste weg. Luc lachte naar me. ‘Je ziet er duf uit.’ ‘Zo voel ik me ook.’ ‘Daar zal ik eens wat aan doen,’ grinnikte hij en liep naar me toe.


Hij zette zijn handen in mijn zij en kietelde me. Daar kon ik dus absoluut niet tegen. Ik verweerde me maar hij won. Ik stopte het kietelen door hem een kus in zijn nek te geven. Hij keek me even aan en gaf me een kus op mijn lippen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte mijn mond op die van hem. Onze tongen draaiden om elkaar, zijn vingers graaiden door mijn haar. Mijn hand verdween onder zijn shirt en streelde de blote huid van zijn rug. Het genot was van korte duur. We hoorden al snel mijn moeder weer terug komen en Luc ging weer in zijn stoel zitten. Ze kwam er bij zitten en we praatten over de dingen die Luc op school had meegemaakt. ‘Volgende week beginnen maandag de gewone lessen weer,’ zei Luc, ‘ben jij er dan ook weer?’ ‘Geen idee, ik voel me goed, maar eerst morgen kijken wat de dokter er van zegt.’ Ik keek mijn moeder aan toen ik het zei. ‘We zien het wel,’ zei ze en liep het huis in. Luc keek op zijn horloge en schrok. ‘Ik moet opschieten, ik zou om 5 uur thuis zijn.’ Ik liep met hem mee naar zijn fiets en gaf hem een kus. ‘Succes morgen,’ zei hij, ‘ik kom morgenmiddag wel kijken hoe het gaat.’ Ik glimlachte. Ik maakte me er toch een beetje zenuwachtig voor. Ik wilde verder, dus ik hoopte maar dat alles goed zou zijn. Hij kuste me op mijn lippen. ‘Tot morgen,’ fluisterde hij en fietste weg. De volgende ochtend moest ik al vroeg bij de huisarts zijn. Hij las de brief die ik meegekregen had van de arts in het ziekenhuis en knikte. ‘Als ik dit zo lees, heb je geluk gehad met dat ongeluk,’ zei hij. Ik knikte. ‘Laat maar eens kijken,’ zei hij, ‘kun je jouw shirt en broek even uittrekken?’ Ik trok ze uit en hij bekeek de schaafwonden op mijn benen en armen. ‘Dat geneest goed. Heeft flink gejeukt zeker?’ lachte hij. Ik lachte. ‘Nogal, ik werd er gek van.’ ‘Hoe gaat het bewegen?’ ‘Ik ben de eerste dagen zo stijf als een plank geweest, maar het gaat steeds beter.’ ‘Hoofdpijn?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nog wel eens misselijk of duizelig geweest als je druk bezig bent geweest?’ ‘Nee,’ zei ik, ‘af en toe snel moe.’ Hij knikte. ‘Kleed je maar weer aan hoor’ zei hij. ‘Verveel je?’ Ik lachte. ‘Een beetje wel, ja.’ ‘Dat is een goed teken,’ lachte hij, ‘als je wilt en denkt dat je het aankunt mag je van mij weer gewoon de dingen gaan doen waar je zin in hebt. Wel een beetje voorzichtig doen, je bent nog niet helemaal de oude.’ Ik zuchtte. Dat was mooi. ‘O ja, bij die leuke dingen hoort helaas ook school natuurlijk.’ Hij lachte. ‘Ik zal je een briefje meegeven voor de sportleraar, dat hij je niet meteen de 100 meter horden laat lopen.’


Hij gaf me een brief en hij stond op. ‘Fietsen mag natuurlijk ook weer?’ vroeg mijn moeder. ‘Dan gaan we nu meteen een nieuwe fiets kopen’ zei ze er meteen achteraan zonder op een antwoord te wachten. De dokter lachte. ‘Succes, jongen,’ zei hij en gaf mij en mijn moeder een hand. Buiten sloeg mijn moeder een arm om me heen. ‘Ik ben toch wel opgelucht dat alles goed is,’ zei ze. Ik glimlachte. We reden met de auto naar het winkelcentrum en zochten een fiets uit. Het werd bijna dezelfde als die ik had, die beviel goed. Hij moest nog even klaar gemaakt worden, maar ik kon hem aan het eind van de middag ophalen. De volgende dag kon ik met een eigen fiets naar het zwembad toe. Ik had hem die middag ervoor met Luc opgehaald, op de heenweg bij hem achterop. Erik en Esther waren er al. Ze lagen samen in het gras en zagen ons niet aankomen. Teveel met elkaar bezig. We legden onze handdoeken bij hen in het gras en ik trok mijn shirt uit. ‘Jeetje, Lau, wat zie je eruit,’ mompelde Esther. Een hoop korsten van de schaafwonden waren er af, en lieten witte plekken achter. Ik lachte. ‘Trekt wel weer weg,’ zei ik. ‘Achteraf was het niet slim om in de zon te gaan zitten de hele week,’ lachte Erik. Luc lachte. Ik ging zitten en zag dat Maarten en Marieke er net aan kwamen lopen. Maarten keek een keer naar mijn huid en lachte. ‘Daar moet je geen grappen over maken,’ zei Marieke, ‘maar dit valt nog mee Lau. Ik ken iemand die is in de zon in slaap gevallen met de hand van zijn vriendin op zijn rug.’ ‘Nee, niet ik,’ lachte Maarten, ‘haar broer.’ Marieke schoot in de lach. ‘En dan moet je net mijn vader hebben, die kwam niet meer bij toen hij het zag.’ Ik zag het inderdaad voor me. We doken het water in. Luc en ik stoeiden om de bal die Maarten meegenomen had. Dat was al weer even geleden, zijn lichaam bijna helemaal naakt tegen die van mij. We genoten van elkaar. Een half uurtje later zaten we weer in het gras met een blikje fris. ‘Maandag beginnen de trainingen weer,’ zei Erik. Luc knikte. ‘We zitten weer bij elkaar in hetzelfde team.’ ‘En zaterdag meteen weer de eerste wedstrijd,’ zei Erik, ‘ik ben benieuwd.’ Luc haalde zijn schouders een keer op. ‘We zien het wel.’ ‘Ga je volgende week zaterdag mee kijken?’ vroeg Esther aan mij. ‘Ik vind het best,’ lachte ik, ‘eens kijken of ze er iets van kunnen.’


Luc gaf me een douw. ‘Wij zijn ontzettend goed, daar twijfel je toch niet aan?’ Hij schoot in de lach. ‘Wat ga je maandag doen?’ vroeg Maarten. ‘Gewoon naar school, gelukkig,’ lachte ik. Maarten en Erik fronsten hun wenkbrauwen. ‘Gelukkig?’ vroeg Erik. Hij lachte. ‘Verder alles wel goed met je, Lau?’ ‘Thuiszitten is leuk, totdat je het moet. Ik verveelde me te pletter de afgelopen week.’ Maarten lachte. ‘Ik kan het me bijna niet voorstellen.’ Ik ging achterover in het gras liggen, Luc lag naast me op zijn zij. We zeiden niets we keken alleen maar naar elkaar. Eigenlijk baalde ik er een beetje van, maandag zou de school weer beginnen, en het gewone leven weer nadrukkelijk aanwezig zijn. De laatste weken konden we doen wat we wilden, vanaf maandag moesten we toch weer een beetje uitkijken bij wat we deden. Niemand op school wist van onze relatie, en dat moest ook zo blijven de komende tijd. Luc keek me aan. ‘Waar denk je aan?’ vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. ‘Gewoon, aan hoe het zal gaan de komende tijd. Beetje stiekem doen op school, uitkijken dat niemand iets merkt.’ Hij glimlachte. ‘We kunnen toch gewoon bij elkaar zijn, net als Maarten en Marieke? En laat ze maar denken dat wij goede vrienden zijn, is toch niets mis mee? Goed, we kunnen elkaar niet kussen, maar zou je dat wel doen als ze wel iets zouden weten? Er lopen waarschijnlijk meer stelletjes rond die niet willen dat iemand anders het weet.’ Hij streek een keer door mijn haar. Ik glimlachte. Hij had eigenlijk wel gelijk. Ik piekerde weer teveel. Wat zeurde ik nou eigenlijk? Onze vrienden wisten het, onze ouders, en die hadden er allemaal geen problemen mee. Zelfs zijn broer had er goed op gereageerd. Ik keek Luc nog een keer lachend aan. Hij wist me altijd weer op te vrolijken. Ik streelde met mijn hand langs zijn arm. ‘Kom,’ zei Erik, ‘ik ga wat te drinken halen.’ Ik stond op. ‘Ik loop wel even mee. Jij ook iets Luc?’ Hij knikte. ‘Een cola zou lekker zijn.’ Maarten gaf wat geld aan Erik en we liepen samen naar het restaurantje. ‘Ik ben blij dat je weer normaal rondloopt, Lau,’ zei Erik. Ik lachte. ‘Onkruid vergaat niet, Erik.’ ‘Luc was zich anders wel rot geschrokken, hoor.’ Ik glimlachte. ‘Ik ook, Erik.’ ‘Hij belde me meteen in paniek op. Hij was echt over de rooie.’ We kochten wat blikjes en liepen langzaam weer terug. ‘Hij is diezelfde dag nog bij mij geweest, ik heb hem even geknuffeld om hem te troosten, vind je toch niet erg he?’ lachte hij. Ik glimlachte.


‘Je bent geweldig, Erik.’ ‘Beetje bonje gehad vlak daarvoor, hoorde ik?’ Ik knikte. ‘Hij voelde zich een beetje schuldig alsof dat de oorzaak was van jouw ongeluk,’ zei Erik. Ik keek Erik vragend aan. Dat had Luc mij niet verteld. ‘Ik heb het maar meteen uit zijn hoofd gepraat,’ zei Erik, ‘en hij zag ook wel in dat het onzin was.’ ‘Ik had gewoon uit moeten kijken,’ zuchtte ik, ‘maar ik zag geen bal door die regen.’ ‘Dat heb ik ook gezegd, maar hij was even zo in paniek. Je hebt er een goede vriend aan, Lau.’ ‘Dat heb ik zeker, Erik. Ik wil hem ook voor geen goud meer kwijt.’ Erik lachte. We waren weer aangekomen bij de rest. Luc zag me aankomen, dus het plan om het koude blikje plotseling op zijn rug te leggen mislukte helaas. Hij grinnikte, alsof hij aan mijn gezicht kon zien wat ik van plan was. ‘Ik dacht al, ik moet op tijd omdraaien,’ lachte hij. Ik trok een onschuldig gezicht, en keek hem grijnzend aan. ‘Je krijgt het nog een keer, jongen,’ lachte ik, ‘ik weet alleen nog niet wanneer.’ Aan het einde van de middag zijn we naar huis gegaan. Ik bleef bij Luc eten, zijn ouders zouden die avond weg zijn. Sven ging nadat we gegeten hadden meteen weg, naar vrienden van hem. Luc en ik zaten op de bank toen zijn ouders weg gingen. Toen ze weg waren kwam Luc tegen me aan liggen. Ik streelde zijn haren en keek hoe hij zijn hoofd op mijn schoot legde en zijn ogen dicht deed. Hij glimlachte. ‘Denk je aan?’ vroeg ik. ‘Eigenlijk nergens aan,’ zei hij zacht, ‘ik lig gewoon lekker.’ Ik streek zijn haar plat en lachte. Zijn hand lag bij zijn gezicht op mijn been, zijn vingers aaiden langzaam mijn broek. Het kietelde een beetje. ‘Heb je er zin in maandag?’ vroeg hij. ‘Nee,’ lachte ik, ‘weer de hele dag in het lokaal zitten terwijl het buiten lekker weer is. Maar ik heb er wel zin in om weer gewoon iets te kunnen gaan doen, als is het naar school.’ Hij glimlachte.


‘Ik zou nog wel een keer op vakantie willen,’ zuchtte hij, ‘maar dan wel met jou erbij.’ Hij draaide zijn hoofd en keek me lachend aan. Ik streelde zijn voorhoofd. Hij kwam wat omhoog en kuste me. Ik kuste terug en hij ging weer liggen. Zijn hoofd lag op mijn kruis, en hij bewoog langzaam heen en weer. Ik kreunde. Hij zat me uit te dagen, mijn kruis groeide een beetje. Mijn hand gleed over zijn schouder en zijn rug. Ik ging wat verder onderuit liggen en kuste hem op zijn hoofd. Hij kwam wat omhoog en gaf mij de ruimte naast hem te komen liggen. Hij sloeg zijn arm om me heen en begon me te zoenen. Onze tongen vonden elkaar en speelden traag met elkaar. Zijn been sloeg om mij heen, hij trok mij dicht tegen zich aan. Mijn hoofd lag tegen zijn schouder, zijn kin op mijn hoofd. Beschermend. Ik zuchtte en voelde me goed. Plotseling voelde ik een steek in mijn zij. Ik schrok, hij lachte. Zijn vinger porde nog een keer. Ik schoot uit zijn armen en ik graaide naar zijn middel. Hij slaakte een kreet, ik had hem op precies de goede plek. We stoeiden en vielen van de bank. Op de grond kietelden we elkaar verder. Hij lachte. Ik hield mijn handen even stil en kuste hem. Hij hield zich rustig en kuste me terug. Mijn vinger prikte en nu was het zijn beurt om te schrikken. We rolden over de vloer en lachten.


‘Je begint al weer aardig soepel te worden,’ grinnikte hij. ‘Met een beetje hulp kom ik een heel eind,’ lachte ik. Ik kuste hem. We gingen in de bank liggen en dicht tegen elkaar aan hebben we een film liggen kijken op tv. Het was een lange film, en nadat die was afgelopen was het tijd voor mij om naar huis te gaan. Na een dichte omhelzing en een lange zoen ging ik de deur uit. Maandagochtend stond Luc al op tijd voor de deur. We fietsten samen naar school. Ik kwam mijn klasgenoten weer tegen en moest natuurlijk een paar keer uitleggen wat er gebeurd was. Zelfs Karin kwam speciaal naar me toe om te vragen hoe het met me ging. Ze bleef maar tegen mij aanpraten, en Luc stond op een afstandje grijnzend naar mij te kijken. De rest van de week was een week zoals alle andere. Raar dat je na een aantal weken vakantie weer zo snel gewend bent aan het ritme van de dag. Voor we er erg in hadden was het al weer weekend. Zaterdagmiddag kwam Esther naar mij. We gingen samen naar het sportpark. Erik en Luc moesten er al eerder zijn voor de wedstrijd. Esther ging in het gras zitten en ik liep naar de kantine om wat te drinken te halen. Cola voor mij, jus voor haar. Het was er druk, veel jongens met natte haren van het douchen, veel voetbaltassen in de hoek. Ik liep weer naar buiten en ging naast haar zitten. We waren wat vroeg, Erik en Luc waren in de kleedkamer, het zou nog een kwartiertje duren voor de wedstrijd begon. De zon scheen, het was lekker buiten.


‘Ik heb absoluut geen verstand van voetbal,’ lachte Esther. ‘Ik ook niet,’ grinnikte ik, ‘het kan me ook niet echt boeien.’ ‘Jij komt hier dus alleen maar om jouw vriendje in een korte broek te zien?’ Ze schaterde van het lachen toen ze dat zei. Ik gaf haar een duw en lachte. ‘Jij niet dan?’ Ze trok een overdreven onschuldig gezicht. ‘Neeeeee, natuurlijk niet.’ Ze lachte weer. De twee teams kwamen aanlopen. Luc knipoogde even naar mij en liep het veld op. Het zal op zich een spannende wedstrijd zijn geweest, maar ik kon het niet volgen. Ik heb alleen maar naar Luc gekeken. Om ons heen ouders die een stuk fanatieker waren. Een hoop geschreeuw, beste stuurlui aan de wal. Luc zag er geconcentreerd uit, af en toe zag je de spanning op zijn gezicht. Felle blik in zijn ogen. Knoop in mijn buik. Hij zag er leuk uit, ook zo. Rood gezicht van de inspanning, haren wat nat van de warmte. De hele wedstrijd heeft hij niets gezegd of geroepen. Erik wel. Die bemoeide zich overal mee, riep om de bal als hij hem kon gebruiken, gaf complimenten en commentaar. Ik keek naar Esther en glimlachte.


‘Hij is lekker,’ lachte ze. Ik gniffelde. Tot aan de rust was er nog geen doelpunt gevallen. Erik en Luc gingen bij de rest van het team aan de kant zitten en dronken wat uit waterflessen. De trainer gaf nog wat aanwijzingen. Hij zei nog een paar dingen apart tegen Erik die naar de grond keek terwijl hij luisterde. Hij knikte een paar keer. De trainer keek nog een keer naar Luc en zei tegen hem ook nog wat. Ik kon niet horen wat er gezegd werd. Het zal wel iets tactisch geweest zijn. De tweede helft begon en ze liepen weer het veld op. Erik keek een keer naar ons en lachte. Luc knipoogde weer naar mij. Ik knipte terug en glimlachte. Zijn haren piekten alle kanten op. Hij had zijn gezicht even afgedroogd met een handdoek en de haren boven zijn voorhoofd stonden recht overeind. Rode gloed op zijn wangen. Luc en Erik liepen naast elkaar het veld op en zeiden nog wat tegen elkaar. Erik sloeg Luc nog een keer op zijn rug en zocht zijn plek op het veld op. Luc draaide zich om en liep achteruit verder, kijkend naar de spelers van de tegenstander. De tweede helft begon. Al vrij snel had Luc de bal te pakken en liep er mee naar voren. Een eind verder op het veld liep Erik mee en hield hem in de gaten.

Mensen om me heen riepen van alles. De trainer schreeuwde. ‘Doorgaan, Luc, doorgaan!’ Esther keek me even aan. ‘Dat roep ik ook wel eens, maar nooit zo hard,’ zei ik droog terwijl ik naar Luc bleef kijken.


Ze schoot in de lach en keek weer naar het veld. Luc liep net voor zijn tegenspeler uit, die hem langzaam inhaalde. Net op tijd trapte hij de bal weg, richting Erik. Die nam hem mee, verder naar voren. Erik ontweek nog een speler en schoot op het doel. Ik moet zeggen, dat deed hij goed, trefzeker. En hard. De keeper kon er niet meer bij, de bal stopte in het net. Gejuich om me heen, applaus. Ik moet toegeven, ook ik juichte, en Esther al helemaal. Erik rende door naar Luc en sloeg zijn armen om hem heen. Luc klopte Erik op zijn rug. Ze liepen terug naar hun eigen helft en Erik stak zijn duim omhoog naar Esther. Luc keek me even glunderend aan. Ik stak naast mijn lichaam even mijn duim omhoog. Hij glimlachte. Het zou bij dat ene doelpunt blijven. Na de wedstrijd feliciteerde de trainer Erik en Luc. Ze kwamen nog even naar ons toe gelopen en Esther sloeg haar armen om Erik heen en kuste hem. Hij grijnsde. Ik klopte Luc een keer kameraadschappelijk op zijn schouder. Hij keek me glunderend aan. ‘Ik ga even douchen, blijf je nog even hier?’ vroeg hij. Ik knikte. ‘Esther en ik wachten hier wel,’ zei ik, ‘we zien je zo wel.’ De volgende wedstrijd begon alweer op het veld. Luc en Erik liepen met de rest van het team naar de kleedkamer en Esther en ik gingen weer in het gras zitten. Na een kwartier kwamen ze weer naar buiten. Ze liepen van de kleedkamer naar de kantine. Luc maakte een drinkgebaar en wees vragend naar mij. Ik knikte en stak mijn duim omhoog. Hij lachte. Hij kwam terug met twee flesjes en kwam bij ons zitten. Erik sjokte achter hem aan en gaf Esther een kus toen hij naast haar ging zitten.


‘Goed gedaan, jongen,’ zei ze en streek door zijn haar. ‘Hij daar maakte het mogelijk,’ zei Erik en wees naar Luc. Luc glimlachte. Ik raakte hem even aan met mijn hand en keek hem aan. Zijn ogen keken diep in die van mij. ‘Mooi gedaan,’ zei ik. Er kwamen nog een paar jongens van het team bij ons zitten en keken naar de wedstrijd die aan de gang was. Na een half uur gingen we er vandoor. ‘Zwembad morgen?’ vroeg Esther. ‘Zolang het nog goed weer is lijkt me dat een goed plan,’ zei Luc.


‘Ik bel wel naar Marieke,’ zei Esther. Erik en Esther fietsten weg en Luc pakte zijn fiets. We stapten op en gingen naar het huis van Luc. Daar aangekomen gaf hij me een lange zoen in de schuur. ‘Dat had ik net al willen doen eigenlijk,’ lachte hij. Ik gaf antwoord door hem lang te kussen. De volgende dag lagen Luc en ik al op tijd in het gras bij het zwembad. Even later kwamen Erik en Esther aan lopen. ‘Maarten en Marieke zijn weg vandaag. Ze gingen nog uit eten met zijn ouders,’ zei Esther toen ze ging zitten. ‘Ha, man van de wedstrijd,’ zei Luc. Erik lachte. Het was druk in het zwembad. In het water kwamen we nog een jongen tegen uit het team, ik had hem gisteren ook al gezien. Hij was daar met zijn vriendin. Luc en Erik gingen wat te drinken halen toen we uit het water kwamen, Esther en ik gingen op onze handdoeken liggen. We lagen weer op ons vertrouwde plekje, achter op het veld in de hoek. Ik bleef in de gaten houden waar Luc bleef, ik had geen zin in een koud blikje op mijn rug. Hij grijnsde toen hij aan kwam lopen en kwam naast me zitten. ‘Vertrouw je me niet als ik blikjes vast heb?’ lachte hij. We dronken wat en keken het veld rond. ‘Het is weer druk’ zei Luc. Ik knikte. Ik ging op mijn buik liggen, Luc kwam naast me liggen op zijn zij. Hij keek me aan en glimlachte. Esther lag op haar buik en liet zich masseren door Erik. ‘Het wordt weer eens tijd dat jouw ouders naar Groningen gaan,’ fluisterde Luc vlak naast me. Ik grinnikte. ‘Inderdaad.’


We keken elkaar aan en die knoop in mijn buik was er weer. Ik had zin in die jongen. Ik wilde hem vasthouden, zijn huid tegen die van mij. Ik ging met mijn gezicht iets naar die van hem en kuste hem. Hij gaf me een lange kus terug en legde zijn hoofd op zijn handdoek. We bleven elkaar aankijken, en zagen alleen nog maar elkaar. De spanning groeide tussen ons, zonder elkaar aan te raken. Mijn lichaam zat vol verlangen, ik zag aan zijn ogen dat hij hetzelfde voelde. We konden op dat moment niets doen. In mijn hoofd zat ik te bedenken hoe we dat nog op konden lossen die dag. Hij glimlachte, alsof hij mijn gedachten kon lezen. ‘Op tijd gaan?’ vroeg hij zachtjes. Ik knikte lachend. ‘Ik wil je vandaag nog vasthouden, en lang,’ zuchtte ik. ‘Mijn ouders zijn thuis, en die van jou?’ Hij keek me vragend aan. ‘Ik heb eigenlijk geen idee,’ zei ik. ‘Gaan we straks naar jou thuis, dan zien we wel.’ Hij glimlachte en kuste me. Esther en Erik hadden het ook wel snel gezien in het zwembad. We vertrokken op tijd, Luc en ik fietsten naar mijn huis. Esther en Erik reden door. ‘Tot morgen,’ riep Erik toen Luc en ik stopten. We zwaaiden. Mijn ouders zaten in de tuin. ‘Hee, nou al thuis?’ vroeg mijn moeder toen we de tuin in kwamen lopen. ‘Het was veel te druk,’ zei ik, ‘we gaan nog even achter de computer.’


We liepen de keuken in en pakten wat te drinken mee naar boven. De deur tussen de keuken en de gang deed ik dicht. Ik zette mijn slaapkamerdeur op een kier en zette

de computer aan. Ik sloeg mijn armen om Luc heen en gaf hem een tongzoen. Ik dwaalde met mijn handen onder zijn shirt. Zijn vingers knepen in mijn billen. Hier had ik de hele dag naar verlangd. Ik wilde hem dicht tegen mij aan en niet meer loslaten. Hij dacht er precies hetzelfde over. Ik zuchtte. Zijn nagels gingen over mijn rug. ‘Als we de deur beneden horen,’ fluisterde hij in mijn oor, ‘hoeveel tijd hebben we dan nog?’ ‘Net genoeg om ons shirt weer aan te trekken,’ grinnikte ik. Hij trok mijn shirt omhoog en streelde mijn naakte huid. Ik trok zijn shirt uit en kuste zijn borst. Hij graaide door mijn haar, mijn lippen gingen door zijn nek. Hij trok me naar beneden, op de grond kwam hij op mij liggen. Zijn naakte huid op mijn naakte huid. Eindelijk. Zijn kruis was hard, net als die van mij. Hij bewoog wat op en neer, hetzelfde gevoel als de eerste keer op het grasveldje. Ik kreunde zachtjes. Mijn handen gleden over zijn rug, zijn billen en door zijn haar. We waren hitsig met de extra spanning van het idee dat we betrapt konden worden door mijn ouders die beneden in de tuin zaten. Hij draaide op zijn zij en keek me aan. Zijn hand gleed over mijn zij en mijn heup. Hij trok de rand van mijn broek wat naar beneden en gleed met zijn hand onder de stof. Hij ging direct op zijn doel af en pakte mijn hard geworden paal zachtjes vast. Hij gaf me een tongzoen terwijl hij langzaam mijn kruis masseerde. ‘Wacht,’ fluisterde ik en stond op. Ik pakte de papieren zakdoekjes en legde die naast ons neer. Die hadden we nog nodig, onvermijdelijk. Hij pakte me meteen weer vast en ging door waar hij mee bezig was. Mijn hand gleed onder zijn broek en vond zijn warme kruis. Ik trok zijn broek wat verder naar beneden, ik wilde zien wat mijn hand deed. Zijn harde paal lag losjes in mijn hand, hij glom. Onze opwinding was groot, hij pakte een zakdoekje en legde dat tussen ons in. Hij zuchtte zachtjes. Langzaam verdween de wereld om ons heen, we voelden en zagen alleen nog elkaar. Heel ver weg hoorde ik mijn ouders in de tuin praten. Hij begon wat zwaarder te ademen en bewoog zijn hand wat sneller. Ik volgde zijn ritme, de tintel kwam al opzetten. We waren niet meer te stoppen en ademde zwaar. We kwamen kort na elkaar klaar, zonder geluid. Geen kreun, alleen een diepe zucht. Broek terug omhoog voor de zekerheid, zakdoekje opgevouwen in mijn broekzak. Hij hield mij stevig vast en kuste me, rust in ons lichaam. Zijn hand ging langzaam over mijn blote rug. Wangen tegen elkaar, zijn adem in mijn oor. Kus op de huid van zijn schouder. We lagen stil, ogen open, luiterend naar elkaars ademhaling. Zijn hoofd bewoog lichtjes, zijn wang aaide die van mij. Ik trok mijn hoofd naar achteren en keek hem diep in zijn ogen. Glimlach maal twee, een kus. Hij ging zitten. Ik zat tegenover hem en trok hem naar me toe. Ik had nog steeds niet genoeg van dat gevoel. Onze benen over elkaar langs elkaar heen, zijn borst tegen mijn borst. Tongzoen, diepe zucht van Luc. Hij streelde mijn haar en mijn gezicht. Ik streelde zijn rug en legde mijn hoofd op zijn schouder. ‘Dit had ik even nodig, Luc,’ fluisterde ik. Hij hield me even stevig vast. ‘Ik ook.’ Hij zuchtte. Het was al snel later geworden, en het was tijd voor hem om te gaan. ‘Ik wil nog niet weg,’ kreunde hij zachtjes. Ik glimlachte. ‘Ook nog wat huiswerk te doen?’ ‘Daar wil ik nu even niet aan denken.’ Hij kuste me weer. Ik pakte achter mij zijn shirt en hij deed zijn armen naar voren. Ik trok hem zijn shirt aan en kuste hem lang. Hij stond op en ik trok mijn shirt aan. Hij sloeg zijn armen om me heen en hield me stevig vast. Ik kneep in zijn billen en toen liet hij mij los. ‘Ik moet nu gaan’ fluisterde hij. Ik kreeg nog een kus en we liepen naar beneden. Hij groette mijn ouders en we liepen naar de voordeur. Nog een tongzoen. ‘Ik hou van je, Maarten,’ zuchtte hij. ‘Ik van jou Luc’ Een laatste kus, en ik deed de deur open. Hij stapte op zijn fiets en knipoogde voor hij wegfietste. De volgende dag op school kwam Meneer de Jonge naar me toe in de pauze. ‘Hoe is het, Lau?’ vroeg hij. ‘Gaat wel goed,’ zei ik, ‘alleen moet ik nog rustig aan doen van de dokter.’ ‘Mooi zo,’ zei hij, ‘ik keek er wel van op toen ik het hoorde.’


Ik glimlachte. ‘Verder alles goed?’vroeg hij. ‘Ja hoor, alles gaat prima.’ ‘Met Luc ook? Het is dat ik het weet, maar ik merk bijna niets aan jullie hier. Het is toch nog wel aan, hoop ik?’ Ik lachte. ‘We hebben het super samen. Onze ouders weten het nu ook en dat is een hele opluchting.’ Hij gaf me een klop op mijn schouder. ‘Mooi zo, jongen. Als ik jullie ergens mee kan helpen, hoor ik het wel.’ Hij liep weer verder en Luc kwam bij me staan. ‘Aardige vent,’ zei Luc. Ik knikte. ‘Hij vroeg even hoe het met me ging, en hoe het tussen ons ging. Hij merkte zo weinig aan ons.’ Luc lachte. ‘Mooi toch?’ ‘Zeker, ik heb ook verteld dat onze ouders het nu weten, en dat alles super gaat met ons.’ Luc raakte met zijn hand even mijn arm aan en keek me in mijn ogen. We glimlachten. Erik kwam er bij staan. ‘Vanavond fijn trainen,’ zei hij tegen Luc. Luc lachte. ‘Daar heeft hij altijd zo’n zin in,’ zei hij tegen mij. Erik trok een verveeld gezicht. Niet dus. ‘Ik kom je vanavond wel ophalen,’ zei hij tegen Luc en liep weer naar binnen. De bel ging en de lessen begonnen weer. Aan het eind van de dag fietsten Luc en ik samen naar huis. Hij dronk nog wat bij mij................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Young_With_Older15 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!