Als Regenboogstellen een kind willen: 'Moeten zelf draagmoeder zoeken'

door: sportingact

Zanger Jamai Loman en zijn partner hebben al langere tijd een kinderwens. Voor Regenboog stellen kan de zoektocht naar een kindje een flinke uitdaging zijn. Twee stellen doen hun verhaal.

Regenboog koppels hebben meerdere opties om een kind te krijgen. Vrouw-vrouwkoppels kiezen vaak voor een donor, zegt Sara Coster, woordvoerder bij de stichting voor regenboogouderschap Meer dan Gewenst. Dat kan een bekende donor zijn of via een spermabank.

Verder kunnen lesbische stellen kiezen voor intentioneel co-ouderschap, waarbij twee of meerdere ouders die geen liefdesrelatie met elkaar hebben samen een gezin vormen. Ook binnenlandse adoptie en pleegzorg zijn een optie.

De 36-jarige Sanne* en haar vrouw Sofie (32) kozen voor een bekende donor. "We vinden het allebei heel belangrijk dat een kind van begin af aan weet hoe het zit, van wie het vandaan komt. Dat het een beeld kan vormen van zijn of haar vader", legt Sanne uit.

Het koppel had meteen een kinderwens. In 2021 begon hun zoektocht. "Binnen de eigen kring kwamen we niet echt iemand tegen", vertelt Sanne. Met enige schroom plaatste het stel een anonieme oproep in de lokale krant.

Het plaatsen van de oproep was "best wel spannend". Je maakt je kinderwens en public kenbaar. Voor heterostellen is die noodzaak er niet. "Die kunnen zeggen: verrassing! We zijn zwanger. Bij ons is die verrassing er toch al wel af."

Een kinderwens is tenslotte toch iets persoonlijks, zegt Sanne ook. "Familie en vrienden weten het al wel, maar het voelt lastig als iedereen die je ook maar een beetje kent weet dat je op zoek bent naar een kind." Maar toen er geen match uit hun anonieme oproep rolde, besloten ze toch voor een openbare optie te gaan: via Facebook en Instagram.

In 2022 leidde dat "via via via" tot een donor, met wie het koppel eerst veel gesprekken had. "Dat traject rond het donorschap heeft bij elkaar langer geduurd dan de hele zoektocht naar de donor zelf. We zijn eigenlijk verbaasd over hoe snel onze zoektocht ging."

Via zelfinseminatie kon Sanne zwanger worden. In april 2024 werd een jongetje geboren. De donor heeft een contract getekend waarin hij afstand doet van zijn vaderlijke rechten. "Dat is superbelangrijk", zegt Sanne. "Je wil niet achteraf problemen krijgen over hoe jij of de donor bepaalde dingen geregeld wil hebben."

Man-mankoppels kunnen intentioneel co-ouderschap overwegen, of draagmoederschap, zegt Coster. Bij intentioneel co-ouderschap deel je de tijd, de zorgtaken en de opvoedingsverantwoordelijkheid met de moeder(s). Bij draagmoederschap draagt de vrouw het kind voor de wensouders en nemen de wensouders de verzorging en opvoeding van het kind op zich. Zij worden uiteindelijk juridisch gezien ook de ouders. Daarnaast zijn donorschap, pleegzorg en binnenlandse adoptie mogelijkheden.

Voor de 34-jarige Mike van Doorn en zijn vriend Boudewijn (33) was het vier jaar geleden "liefde op het eerste gezicht", vertelt Van Doorn. Al tijdens hun eerste date kwam hun kinderwens ter sprake.

Halverwege vorig jaar besloten ze die wens in actie om te zetten. Nadat ze enkele informatiebijeenkomsten hadden bezocht, kwamen ze uit op draagmoederschap. Maar dat gaat niet vanzelf. Van Doorn: "Vader worden op de reguliere manier is al bijzonder, maar via draagmoederschap is nog ingewikkelder."

Het is in Nederland als wensouder niet toegestaan een oproep voor draagmoederschap te doen. Een draagmoeder zoeken binnen de eigen kring mag wel. Mike en Boudewijn begonnen met het uitspreken van hun wens naar hun omgeving. "Draagmoederschap vraagt iets extra's ten opzichte van het reguliere ouderschap: je moet je wens naar buiten toe kenbaar maken."

Maar Van Doorn is optimistisch en enthousiast. "Het kan onzekerheid met zich meebrengen, maar we proberen er vertrouwen in te hebben dat het gaat lukken." Beide mannen hebben die positieve instelling. Van Doorn: "Ik ben heel dankbaar voor een sterke partner als Boudewijn."

Samen geven ze twijfel over het eventuele mislukken van hun droom geen ruimte. "Maar mocht die toch komen, dan hebben we elkaar. We kennen niemand in onze directe omgeving die dit ook meemaakt. Daardoor werkt het zo verbindend", vertelt Mike. Het helpt als ze online voorbeelden zien van homokoppels die via draagmoederschap een kindje hebben gekregen. "Je ziet dat het niet onmogelijk is."

*Om privacyredenen worden alleen de voornamen van Sanne en Sofie genoemd in het artikel. Hun volledige namen zijn bekend bij de redactie van NU.NL

[Bron: nu.nl]