Roel was het type man, dat vond dat hij altijd wel iets extra’s kon doen. En zo was hij dus een maandje of wat geleden als vrijwilliger beland op een vluchtelingen-centrum in de buurt. Omdat hij meerdere talen sprak, was hij al vlug ingedeeld bij de vrijwilligers, die vluchtelingen begeleidden bij dokterbezoek, trips naar het arbeidsburo en dat soort dingen.

En zo kwam hij kort voor Kerst Said tegen, een jonge Syrier, die al een tijdje in het centrum verbleef. Said was wat je zou kunnen noemen een schoonheid. Hij was rond de 30, lichtgespierd en had een mooie lichtgetinte huid. Hij had een gelijkmatig gezicht, dat omlijst werd met ravenzwart haar. Maar het meest opvallend waren zijn ogen, diepe, donkerbruine ogen met een droevige blik. Hij was afgestudeerd als arts, maar was uit een van de onveiligste stukken van zijn vaderland naar Europa gevlucht. Roel moest toegeven dat Said hem niet helemaal koud liet, want ja. . . Roel was homo en Said was aantrekkelijk. Maar hij wist ook, dat hij dat onder de omstandigheden niet kon maken. Waarbij de vraag open bleef, of Said wel gediend was van mannelijke toeneiging. Desalnietemin mocht hij Said graag bekijken. Daar was tenslotte niks op tegen

Kort voor kerst dus kwam Roel de eetzaal binnen en zag Said moederziel alleen aan een tafel zitten met een sombere blik in zijn ogen. "Hoi, Said" groette hij opgewekt, "Alles lekker?" Said beantwoordde met alleen een schouderophalen. "Nee dus" dacht Roel. "Wil je koffie?" vroeg hij luchtig, "ik kan wel een bak gebruiken!" Said knikte, Roel tapte twee koffie uit de grote kan en schoof aan tafel. "Vertel, man. . . " zei hij zacht, "wat is er aan de hand?" Said keek hem aan met een twijfelende blik. Roel knikte alleen maar bemoedigend. "Ik snap niet. . . " begon Said in gebroken Nederlands, "Jullie hebben zo’n mooi land, en zo vredig. En jullie maken zelf kapot!" Roel keek even oprecht verbaasd. "Hoe bedoel je?" vroeg hij. Said keek hem met bedroefde ogen aan en dacht even na. "Weet niet hoe ik het moet zeggen in Nederlands" Roel knikte hem opnieuw bemoedigend toe, want hij wilde graag weten wat de jongeman dwars zat.

"Nou ja. . . " begon Said, "ik begrijp niet. . . . . jullie Neder-landers lijken wel bang te zijn voor ons. In ieder geval een groot deel. Maar Roel. . . we zijn hierheen gekomen om de bommen op onze hoofden te ontvluchten, om onderdrukking door wie dan ook en het moorden te ontlopen. Niet om met geweld de Islam hier te vestigen en jullie te bedreigen. Dat is het laatste waar we aan denken. . . . we zoeken wat rust, vrede, een plaats om op adem te komen. Daarom zijn we hier!".

Hij zuchtte diep en keek nadenkend naar buiten. "Maar een deel van jullie begrijpt dat niet. Die zien ons als indringers, die de macht komen overnemen en jullie tot Islam willen bekeren. . . of beter dwingen. Een ander deel begrijpt dat wel. . . . dus vallen jullie in twee kampen uiteen. En dat maakt het land kapot. Niet alleen hier, ook in Duitsland, in Frankijk. Maar weet je, Roel. . . . . zo zijn Syriers niet, zo is de Islam niet. Ik weet: er zijn figuren die Islam misbruiken om hun machtswellust te stillen, misdaden te plegen, in Syrie, in Irak. . en ja, ook hier. . . in Parijs, in Brussel, in Berlijn. En er zijn ook die alleen naar Syrie komen om de moorden. . . . dat zijn geen moslims, dat zijn gewoon misdadigers. Het merendeel van ISIS komt van buiten Syrie, maar zijn meteen de grootste beesten.

"

Roel dacht kort terug aan de journaalbeelden. . . . ja, beesten waren het wel! "Maar, " vervolgde Said, "ook hier zijn figuren die hun machtswellust willen bevredigen. Die ene met dat gekke kapsel, weet naam niet. . . " "Oh, die" snoof Roel, "Maak je niet druk. Die wordt echt geen minister president. Zelfs als hij genoeg stemmen heeft om het wel te worden dan knijpt hij er tussen uit voor de verantwoordelijkheid. Krijgen we iets van "grote politieke moed" en zo. . . . zeuren over Islam is een ding, Said. Verantwoordelijkheid nemen is een heel ander ding. En weet je, hij mag graag klappen uitdelen, maar zelf inkasseren zit er niet aan bij hem. Dan gaat hij op de zielige toer dat hij als demon wordt bestempeld. Hoe noemen jullie dat ook weer?" "Seitan" grinnikte Said. "Ja, precies. . . seitan!" lachte Roel. „Maar goed, " ging Said meteen op ernstige................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie My_Brides_fine_Brother - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!