Het is alweer een tijdje geleden dat ik het eerste deel van “Op Kamp” schreef maar hier komt het vervolg. Veel plezier!

Ik werd al vroeg wakker, het was nog donker buiten. Ik hoorde mijn kamergenoten nog licht snurken en zwaar ademen. Die sliepen nog allemaal. Ik nam mijn gsm en zag dat het 5u30 was. Toen ik naast mij keek zag ik Tibo liggen. Zijn blonde haren in de war, ogen gesloten en mond lichtjes open. Hij was nog ver in dromeland zo te zien.

Door hem te zien begonnen de radartjes in mijn hoofd te draaien. Ik had gisteren avond de eerste keer iets geprobeerd met een jongen. Zomaar uit het niets en ik vond het leuk! Ja ik vond het echt leuk! Maar… ben ik nu homo? Of niet? Neen ik kan geen homo zijn… ik vond het gewoon leuk. Of ben ik het wel… Ik lig te denken en kan niet meer slapen. Dus besluit ik op te staan, Ik stap uit bed, zoek snel een T-shirt en broek en verlaat stilletjes de kamer.

Ik ga de trap op richting dakterras. Met een beetje geluk kan ik nog de zonsopgang meepikken. Toen ik boven kwam, zag ik dat ik geluk had. De rond van de zon verscheen net boven de horizon. Ik was er klaar voor om de zon te begroeten. Ik nestelde me in de zachtste zetel van het terras en keek gefascineerd en vol verwondering hoe de zon steeds zichtbaarder en groter werd boven Athene. Ik was zo gefascineerd dat ik niet hoorde dat er iemand naast mij was komen staan.

“Mooie zonsopgang hé!”. Ik schrok keek opzij en zag Max staan. Max was onze begeleider. Het was nu al het derde jaar op rij dat hij er ook bij was op de reis die ik koos. Wat een toeval! “Mag ik erbij komen zitten?” vroeg hij? “Tuurlijk” zei ik en schoof een beetje op. Terwijl de zon verder opkwam zag ik in mijn ooghoeken dat Max naar mij keek. Toen ik naar hem keek, keek hij snel weg. Nu ik zo naar hem aan het kijken was, een grote slanke jongen, 20jaar, donker haar, zon getinte huid en groene ogen, vond ik hem best een knappe gast! Maar ik wist van de vorige jaar dat hij een echte chick magneet was.

Hij keek me aan en vroeg “Dat jij zo vroeg wakker bent is toch ook niet van je gewoonte. Scheelt er iets?”. Ik zei niets maar ging terug naar de opkomende zon staren. “Ik ben er niet enkel om

de reis te begeleiden en plezier te maken. Maar ook om jullie te ondersteunen. Als er iets is, kan je het me altijd vertellen” drukte hij me op het hart.

Ik dacht na en besloot het hem te vragen. “Hoe weet je of je op jongens of meisjes valt?”. Max keek me verbaast aan en vroeg “wat heeft me verraden? Hoe heb je het ontdekt?”. Nu was het mijn beurt om verrast te kijken. “Ik, euhm, ik… Sorry ik wist het niet. Ik zat met die vraag…”.

“Oei sorry sorry” zei Max. Ik wou je niet in verlegenheid brengen. Maar op jouw leeftijd hoef je................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........