Amerikaans avontuurtje

Het is 9 uur 's avonds en ik heb net huilend afscheid genomen van mijn vrienden en familie. Als ik door de glazen wand van Schiphol heen kijk zie ik ze staan, zo dichtbij, toch zo ver weg. Ik blijf staan, zij ook. Zo gaat het tien minuten totdat ik met tegenzin me omdraai en doelloos rondslenter door de Taxfree zone van Schiphol.
Ik duik een paar winkeltjes in en koop twee tijdschriften en een sudoku voor onderweg. Dan loop ik het winkeltje uit en ga zuchtend op een bankje zitten, wachtend tot mijn vlucht naar JFK airport, New York, vertrekt.

Ik heb heerlijk geslapen als een stewardess me op mijn schouder tikt en zegt dat 'we are about to land, so please fasten your seatbelts, sir'.
Ik mompel wat terug en doe mijn riem om. Twintig minuten later komt het vliegtuig op de grond en stommelt iedereen het vliegtuig uit. Met een schok bedenk ik me dat ik mijn handbagage heb laten liggen en ik spurt terug naar mijn plek waar een boomlange steward de tas al mee wilde nemen en af wilde geven bij Gevonden Voorwerpen. Ik bloos en zeg dat het mijn tas is terwijl de man vriendelijk de tas geeft en wacht tot ik wegloop. Dat doe ik, en ik voel zijn ogen in mijn rug branden. Ik neem de eerste de beste taxi naar het hotel dat ik voor één week heb geboekt, voordat ik zelf op zoek moet gaan naar een appartement om te wonen tijdens mijn studie Internationale Business hier in New York. De eerstvolgende dag hang ik al posters op met de tekst: 'Room Searched, please contact me' met daaronder mijn e-mailadres. Terug in het hotel houd ik nauwlettend mijn mail in de gaten terwijl ik de gids van New York doorblader en mezelf afvraag of ik morgen naar het Vrijheidsbeeld ga of gewoon wat doelloos rond ga lopen in de stad. Ik kies voor het laatste en besluit het nu ook te doen, er komt toch geen mail de eerstvolgende uren. Drie dagen later zijn mijn voeten kapot van de blaren maar ben ik tienduizenden indrukken rijker. Ik hou nu al van deze stad, met al zijn kleuren en verschillen!
Ik open mijn mail, en wat zie ik, zes mails van mensen die op mijn advertentie hebben gereageerd! Ik stuur ze alle zes een mail dat ik later de dag langskom en print daarna de adressen uit. Met mijn gidsje in de hand zoek ik de weg in het doolhof genaamd New York. Ik sta voor een redelijk nieuw gebouw en als ik op de bel druk doet een meisje van in de twintig open. Ze begroet me en laat me haar appartement zien, en haar prijs horen. Nou is het maar voor maximaal 3 maanden, dit gaat me te ver. Zoveel ga ik niet neerleggen voor een paar maandjes. Na nog twee appartementen kom ik aan bij een wat ouder gebouw. Ik bel aan. En nog een keer. En nog een keer. Ik wil weglopen als een druppel water kapot spat in mijn nek, de lucht betrekt snel en voor ik het weet regent het pijpenstelen. Met mijn koffie in de hand besluit ik maar te schuilen in de galerij van het gebouw.
Een uur en twaalf opgeloste sudoku's later komt een net zo natte jongen als ik binnen. Hij draagt een shirt met een V-hals en zijn tepels prikken door de witte stof heen. Zijn zwarte haren liggen plat op zijn hoofd maar zijn groene ogen twinkelen.
'Hi', zeg ik.
'What are you doing?'
(voor het gemak van de lezer vertaal ik het gesprek maar naar het Nederlands)
'Aan het wachten.'
'Op?'
'O

ik heb een advertentie geplaatst voor tijdelijk appartement.. en degene van wie het appartement is woont hier, maar is niet thuis, en door de regen heb ik besloten te wachten.'
De jongen kijkt op en lacht herkennend.
'Hi, ik ben George, en je komt naar mijn appartement kijken.'

Vijf en een half uur later is mijn nieuwe kamer ingericht, heb ik de overige mailers laten weten dat ik iets heb gevonden, heb ik mezelf fris gedoucht en zit ik nu met niets dan een handdoek om naar een of andere film te kijken. Voor me staat een kop koffie en naast me kijkt George, eveneens met alleen een handdoek om, geconcentreerd naar de film. Ik keek opzij en zag George's staalharde spieren, wat zou hij voor sport doen? Zijn adamsappel bewoog rustig in zijn ademhaling en zijn ogen keken ernstig oplettend naar het beeld. Ik bleef naar hem kijken totdat hij plotseling zei: 'Wil je nog wat koffie?'
Ik schrok wakker uit mijn overpeinzingen en deed net of ik naar beneden keek in plaats van de bobbel onder George's handdoek.
'Tuurlijk!' zei ik hakkelend.
'Ik zal meteen wat sandwiches maken, wil je daar koffie bij?'
'Doe maar een cola dan.'

Met een

schreeuw struikelt George over het tapijt, het dienblad, dat uit zijn handen glijdt, land 3 meter verder keurig op de vloer en George, die land op mij.
Zijn handen vooruitgestoken, een in mijn zij, en een tien centimeter van mijn hoofd af. Hij opent zijn ogen maar blijft zwaar ademend liggen als onze ogen elkaar ontmoeten. Wat prachtig groen zijn ze toch, met gouden twinkeringen en...
Maar verder kom ik niet want George kust me. Hij trekt zich meteen weer terug en kijkt me geschrokken aan. 'Sorry...' mompelt hij. Ik lach en kus hem. Maar ik laat niet los, en George ook niet. Onze tongen vinden elkaar en meer dan twintig minuten liggen we heerlijk te zoenen op de bank. Dan tilt hij me op en al zoenend lopen we zijn kamer binnen, waar ik nog niet was geweest. Hij legt me neer en komt weer op me liggen, met één handbeweging mijn handdoek van me aftrekkend, en daarna zijn eigen handdoek. Zijn pik is al helemaal stijf, 17 cm en ontzettend dik. Ik kan niet wachten er wat mee te doen. Ik draai me zo dat hij onder komt te liggen en langzaam dwaalt mijn tong naar beneden, zijn tepels................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie BareHotel_P6 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!