Ik zag hem voor het eerst met andere ogen. Deel 4.

Wie stapte net naar binnen?
Roeland.Hij keek met opgetrokken wenkbrauwen en een vragende blik in de ogen, van de een naar de ander.
‘Goede middag Roeland.’ zei meneer Zhen. ‘Je bent net op tijd. Mag ik je even voorstellen? Je nieuwe collega!’
Een schok ging door me heen. We keken elkaar sprakeloos aan. Net iets langer dan normaal. Met dezelfde intense blik van gisteravond. Het bracht ook dezelfde lading van gevoelens bij mij ter weeg. Dit had ik natuurlijk kunnen verwachten, maar ik had gedacht dat het anders zou gaan. Ik had me toch voorgenomen afstand van dat gevoel te nemen. De tijd was een fractie, maar het leek wel een eeuwigheid.
Roeland was de eerste die de stilte doorbrak. Hij gaf me een hand.
‘Dag David, wat een verrassing. Nou, we kunnen echt wel wat hulp gebruiken. Het was gister een gekkenhuis. Fijn meneer Zhen, dat U er zo snel werk van heeft gemaakt.’
‘Dat heb je te danken aan je zus. Die heeft mij Davids telefoonnummer gegeven en zo kwam het balletje aan het rollen.’
‘Eshter?’
‘Ja, toen jij gister direct naar huis ging, zei ze dat je oververmoeid was. Dat was voor mij een teken dat we daar wat aan moesten doen. Je bent zo’n waardevolle kracht. We kunnen je hier echt niet missen. Je buurman zocht een vakantiebaantje. Dus vandaar je collega.’
Roeland hield nog steeds mijn hand vast en keek me weer aan met die donkerbruine ogen. Een mystieke blik die mij weer raakte. Ik voelde langzaam een blos opkomen en hakkelde: ‘Ik ben ook blij dat ik deze kans krijg. Maar het is nog niet zeker. Ik draai vandaag mee tot aan vanavond. Ik kan niet de hele avond, want ik heb e thuis een verrassingsparty ter gelegenheid van mijn slagen. Morgen weet ik dan of ik kan blijven.’
‘Doe je best man. Ik zal je wel helpen.’
‘Dat vind ik goed te horen Roeland,’ zei meneer Zhen,’Ik zou blij zijn als jij hem vandaag een beetje wegwijs maakt en onder je hoede neemt.’
‘Laat dat maar aan mij over. Hoe laat begin je?’
‘Drie uur.’
‘Oké, ik moet snel aan de slag. Oh nee, ik kan wat rustiger aan doen, want ik krijg een hulpje. Tot straks.’ Roeland knipoogde en liep verder het restaurant in.
‘Dat komt vast en zeker wel goed met jullie tweeën achter de bar. Ik zal Roeland even wat instructies geven over jouw werkzaamheden. We zien elkaar zo. En denk eraan. Zwarte broek, donkere schoenen en wit t-shirt.’
‘Ja meneer Zhen, ik zal er aan denken. Tot straks.’

Roeland liep naar de kleedhok en pakte een wit overhemd, stropdas en schort. Automatisch deed hij zijn werkkleding aan maar hij was er met zijn gedachte helemaal niet bij. David als collega. Wat was er gisteravond allemaal gebeurd toen hij bekaf naar huis gegaan was. Hij had Esther vandaag ook nog niet gesproken. Die lag nog op bed toen hij hier naartoe ging. Hij moest weer aan gisteravond denken. David had een behoorlijk indruk bij hem nagelaten en niet zomaar. Gisteravond was hij met zijn beeld op het netvlies al trekkend klaargekomen en hoe! Zelden had hij zo’n orgasme bereikt dat van zo diep weg was gekomen. Hij had dat weggestopt met de gedachten dat ze elkaar toch bijna nooit zagen. En nu dit. Als collega. Hoe moest hij zijn gevoel onder de dekmantel houden. Kon hij dat. Of zou hij zich toch vergissen. Hoe zou David dat dan opvatten. Hij wilde ook niet afstandelijk doen. Bah, waarom moest dit nou zo lopen. Weer zo’n dubbel gevoel. Aan de ene kant zou hij hard weg willen lopen, maar aan de andere kant vond hij het heerlijk om David als collega te hebben. Het bracht hem in verwarring. Hij zou wel zien. Maar was wel heel zeker van één ding. Het gevoel dat hem gister overspoeld had zou hij diep in de diepvries stoppen. Hij wilde niet voor gek staan. David is een duidelijke hetero. Dus dat wat helder. Elkaar gewoon zien als goede collega’s was een goed streven. Nee geen streven, maar doel. Hij was eruit. Hij haalde opgelucht adem. Daar kwam meneer Zhen om hem uit te leggen wat van hem werd verwacht. Laat maar komen.

Ik reed met gemengde gevoelens naar huis. Een baantje in de buurt. Ik had er zelf niets voor hoeven te doen. Prachtig, te mooi om waar te zijn. ‘David,’ zei ik tegen mezelf, ‘dat heb je hem weer even mooi geflikt. Nu nog waar maken.’ Met alle dank natuurlijk aan Esther. Ja en in zekere zin ook aan mijn moeder. Die had het balletje aan het rollen gebracht door die opmerking waar ik zich zo voor geneerde.
Maar aan de andere kant dat onderbuikgevoel. Ik had me stellig voorgenomen dat het gevoel dat mij gister overvallen was en dat bij in bed tot een heftig hoogtepunt had gebracht naar het land der fabelen te sturen. Ik was er toen helemaal klaar mee. Het was heerlijk met het beeld van Roeland voor ogen, maar verder dan dat basta. Ik was hetero en hield van vrouwen. Daar had ik nog nooit aan getwijfeld en ik wilde dat ook zo houden. En wat hij was? Geen idee. Ik had hem nog nooit met een meisje gezien. Maar die hand die mij net gedrukt werd en net iets langer werd vastgehouden. Niet bewust, maar het gebeurde gewoon. Die blik die mij weer vast zoog en zo onzeker maakte. Wat moest ik daar mee. Ik trapte flink door en vermande me. Niet zeuren. Zie geen dingen die er helemaal niet zijn. Ik zag de middag vol goede zin tegemoet met een leuke collega. Zo moest het en zo zou het zijn. Punt uit. En met die gedachte stormde ik de keuken binnen met de uitroep: ‘Ik heb een baan!’

Mijn moeder keek me lachend aan en veel tijd had ze niet om wat te zeggen want ik pakte haar om haar middel en maakte een vreugde dansje. ‘En dat allemaal dank zij jou.’
Mijn vader en zus hoorden de uitbundige uitroepen en ik deed het relaas van het gesprek dat ik net gevoerd had.
‘En ik kan vandaag al beginnen om proef te draaien, maar dat wisten jullie al. Meneer Zehn had natuurlijk begrip voor mijn feestje.’
‘En wie gaat jou dan inwerken?’ vroeg mijn zusje nieuwsgierig, ‘Esther?’
‘Nee, ik moet achter de bar werken en sorteren van de afwas voordat dat naar de afwaskeuken gaat. Roeland wordt dan mijn chef en van hem krijg ik vanmiddag instructies. Ik moet een zwarte broek aan en donkere schoenen en een wit t-shirt. Het overhemd, stropdas en schort krijg ik van de zaak. Ik ga vast mijn spullen bij elkaar zoeken. Lukt het met de voorbereidingen voor het feest.’ Ik brabbelde aan een stuk door. Helemaal hyper van de laatste ontwikkelingen.
‘Het komt eigelijk wel goed uit dat je er niet bij bent. Dan hoeven we tenminste niet met een smoesje weg te sturen.’ Glimlachte mijn vader. ‘Het feest wordt dan toch nog een beetje surprise.’
‘Jullie zijn schatten.’ Ik gaf ze alle drie een kus en ging naar boven.

Op mijn slaapkamer bekroop me toch weer dat gevoel t.a.v. Roeland. Een beetje kriebel in mijn buik en wat onbestemd gevoel en mijn adem werd jachtiger en mijn hart klopte in mijn keel. Dit moest nu echt eens ophouden. Ik ging op een stoel zitten en deed ademhalingsoefeningen die ik vroeger op de basisschool had geleerd. Langzaam vertraagde mijn hartslag en ook het wehe gevoel in mijn lijf verdween. Ik kleedde me uit en bekeek me in de spiegel. In mijn boxer zag ik er toch best lekker uit. Ik keek naar de bobbel in mijn boxer die daar direct op reageerde. Ik was geil. Vloog naar de badkamer deed de boxer uit en de douchekraan aan. Daar was maar één ding tegen te doen. Aftrekken en klaarkomen! En heerlijk verwende ik mijn maatje en trok hem geroutineerd naar een hoogtepunt. De stralen sperma spoten tegen de wand en gleden geluidloos naar beneden. Heerlijk bleef ik nog een tijdje onder de warme straal staan. Mijn mannennectar verdween in het doucheputje. Deze had zijn taak volbracht. Een taal van het brengen van ontspanning. Zo dat was beter. De druk van de ketel en nu op naar mijn vakantiebaantje.
Mijn zwarte broek kon ik nog net aan. Even mijn buik inhouden om de rits en knoop dicht te doen. In mijn nauwe zwarte broek en wit t-shirt zag ik er toch best sexy uit. Mijn sportieve lijf kwam helemaal tot zijn recht.
‘Begin nou niet weer.’ zei ik tegen mezelf. Ik ging naar beneden. Het was nog wel geen tijd , maar ik was veel te ongeduldig om thuis te blijven wachten. Dan konden zij hier ook verder gaan met het voorbereiden van het feest, want ze konden me wel weg kijken.
Roeland was er toch al en hoe eerder hij kon beginnen hoe beter. Dan ging dat rusteloze gevoel ook wel weg. Op weg naar mijn nieuwe baantje. Ik sprong op mijn fiets en tufte met gemengde

gevoelens richting het wokrestaurant.

Roeland was achter de bar aan het werk. Hij keek naar de komende uren uit. Hij was benieuwd hoe zijn gevoelens zich zouden manifesteren. Was dit even eenmalig geweest en ebde dat weg of nam het zijn verstand over. Hij wist het niet. Eén ding was zeker. Het hield hem op dit moment in ieder geval bezig. Het fantasiebeeld van gisteravond van David dat hem een spetterend orgasme had bezorgd was nog niet van zijn netvlies verdwenen. En alleen al de gedachte dat hij hem zo zou zien bracht toch wat beweging in zijn strakke boxer.
‘Roeland,’ sprak hij zichzelf vermanend toe, ‘doe eens ff normaal zeg. Haal je niets in het hoofd. Ten eerste zit je zelf nog stevig in de kast, ten tweede is David hetero en ten derde ben je nog nooit verliefd geweest.’ Dat laatste was nu net waarover hij zich kopzorgen maakte. Was dat gevoel wat voor hem zo onbekend was en dat hem had overdonderd nu verliefdheid? Of was dat alleen maar geilen op een mooie kerel? Dat laatste zeker, maar dat andere was voor hem nieuw. Het nam zijn verstand over. Net iets langer in de ogen kijken, net iets langer zijn hand vast houden. Het gebeurde vanzelf. Hij moest hier voor oppassen om geen argwaan te wekken. Dus Roeland. Kop erbij. Gewoon aan het werk glazen poetsen en straks zag hij wel. Hij zette de muziek in het restaurant aan en ging verwoed aan de slag.

Stilletjes en toch met een beetje spannend onderbuik gevoel ging ik via de personeelsingang naar binnen. Het was stil. In het restaurant hoorde ik zachte muziek en verder was er niemand. Ik liep zachtjes door richting de bar. Achter de bar stond Roeland met zijn rug naar me toe met een glas en glazendoek in zijn hand. Aandachtig en met veel zorg werden de glazen gepoetst en weggezet. Ik zag dat hij met zijn gedachten helemaal ergens anders was. Zijn handelingen hadden ook iets weg van een automatisme. Wat een leuke vent was het toch. En weer bekroop me dat onbekende gevoel. Ik vermande me en zette het resoluut van me af. Ademde diep in en liep verder.
‘Goede middag Roeland, hier ben ik dan.’
Roeland schrok op uit zijn overpeinzingen.................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........