Ik voel Jays handen in mijn kruis knijpen. Plots word ik knalrood. Mijn ogen schieten open en ik stap achteruit. Jay kijkt me verbaasd aan.
Wat is er? Deed ik iets verkeerds?
Nee, ik deed iets verkeerd.
Hoezo, je was geweldig.
Ik... ik... sorry.
Waarvoor?
Ik weet het niet.
Plots word er geklopt, een van mijn collegas. Voor het eerst ben ik blij dat de ruimte zo slecht verlicht is.
Hey, kijk eens, twee pizzas, zegt hij vrolijk.
Ik begrijp ten volle wat er misschien gebeurd was als hij een halve minuut eerder binnen was gekomen.
Dank je, zegt Jay en hij neemt de dozen aan.

Tijdens het eten zeggen we niet veel. Veel gedachte dalen door mijn hoofd. Heb ik hem teleurgesteld, boos gemaakt. Voor het eerst ben ik bang voor Jay. Opeens richt hij zijn hoofd op en glimlacht weer.
Gaat het weer een beetje?
Euh... jawel.
Misschien was mijn greep wat te krachtig.
Ik glimlach, blij dat er iets is om de schuld aan te geven.
Ja, dat zal het zijn.
Bij de volgende moet ik me wat meer inhouden.
Ik ben op dat moment blij dat hij niet, de volgende keer, zegt. Hij voelt dat soort dingen. Als de klok een uur slaat gaan we weer aan het werk.

Tegen drie uur is iedereen weg en is alles opgeruimd. Jay en ik gaan door de hoofdingang weg, onze baas sluit af. We lopen een stukje samen, maar aan het einde van de straat moeten we uit elkaar, daar pakt Jay me bij mijn arm.
Luister, het spijt me van wat er is gebeurd.
Oh... geeft niet.
Ja, geeft wel. Je kijkt zo bedroeft. Ik wil het goed maken, en spreek me niet tegen.
Ik had inderdaad wat willen zeggen.
Luister, zondag is het filmavond bij mij, wil je komen?
Ik schrik even, maar ik knik dapper. Jay glimlacht.
Fijn, tot dat.
Hij buigt zich voorover, maar ik wimpel de kus af.
Nu nog niet, verluister ik.
Hij knikt en geeft me een hand.
Ik begrijp het, tot dan.
Dan loopt hij weg. Ik blijf nog een minuut staan en ga dan ook.

Het studentenhuis ziet er stil uit, gelukkig. Ik heb geen zin om nu uitleg te geven. Ik sluip naar binnen en ga naar mijn kamer. Daar kleed ik me uit, en wil in bed stappen, maar plots gaat het licht aan,

het is Trino, mijn kamergenoot.

Trino en ik lijken precies op elkaar, net een tweeling. We trekken graag met elkaar op. Soms voelt het alsof ik constant een spiegel meezeul.

He, ben je er?
Ja, ik had nachtdienst.
Trino slaat de deken weg. In het licht zie ik dat hij een stijve heeft. Voor de buitenwereld is Trino hetero, maar ik weet dat hij gevoelens voor mij heeft.
The Ultimate Selflove, noemt hij het, soms lach ik erom.
Kom even zitten, je lijkt gestrest.
Het voelt vertrouwd bij Trino te komen zitten. Trino strijkt zachtjes mijn borst. Hij................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........