Uit de kast? Deel 11

Na het eten had Erik de boel in de afwasmachine gezet. De jongens wilden hem wel helpen, maar hij had ze naar de musical gestuurd. Hij had het vermoeden dat die twee nog wel het een en ander samen te bespreken hadden. En niets praat zo gemakkelijk als tijdens een wandeling of een autoritje. Hij had gezien dat Timo hem had proberen te bellen, maar toen was hij natuurlijk bij Niko geweest. Afijn, straks zagen ze elkaar.

In het ziekenhuis had Timo de dag gevuld met slapen, tv kijken en vervelen. Hij hoopte dat hij gauw naar huis kon. En dat kon niet naar zijn eigen huis, maar Erik had aangeboden dat hij wel een tijdje bij hem kon komen. Maar wat wilde Erik?Doorgaan met hun vriendschap en dat verdiepen tot een relatie? Of toch weer een relatie opbouwen met een vrouw.
Als het aan hem lag was die keuze niet moeilijk. Hij was al een hele tijd verliefd op zijn collega. Toen hij hem betrapte met het kijken naar een Gay film was bij hem alles dat hij verdrongen had met een wervelende kus tot uiting gekomen. En Erik was daarin meegegaan. Dat helemaal tot zijn eigen verbazing. Straks zat die met een gehandicapte vriend opgescheept, terwijl hij toch anders gaat kiezen. Daar moest hij nu niet aan denken. Hij zou gek worden van verdriet. Dus gewoon denken aan wat ze nu hadden en dat Erik spontaan had aangeboden hem te verzorgen. Erik, hij zag hem voor hem. Die prachtige collega. Gelieft en gevierd, maar toch zo onbereikbaar.Maar door een onbewaakt ogenblik hem overvallen en overmand. Letterlijk en figuurlijk. Timo glimlachte toen hij terug dacht aan die eerste kus en de gevolgen daarvan.

Hij werd plotseling uit zijn gemijmer gestoord door Berthil.
‘Ben je nog een beetje wakker?’
‘Zeker, ik kan wel wat afleiding gebruiken.’
‘Dan heb ik hier iemand voor je.’
‘Hoezo?’
‘Hier staat de jongeman door wie jij hier in het ziekenhuis beland bent.’
‘Is die hier?’
Berthil knikte. ‘Hij staat hier op de gang en wil je graag spreken om zijn excuses aan te bieden. Mag hij binnen komen?’
Timo knikte. Als er een zijn excuses moest aanbieden was hij dat wel. Het hele ongeluk was gewoon zijn schuld en niet van hem.
De deur ging weer open en Timo’s adem stokte. Hij keek met verbazing naar de beeldschone jongeman die daar binnen kwam met een enorme bos bloemen. Waar kende hij die van. Zijn hersens ratelden als een bezetene.Zo’n alledaags persoon wat dit beslist niet. Die gelaatstrekken kwamen hem bekend voor. Maar waarvan……….
De adonis legde de bloemen op het bedeinde,stak zijn hand uit en zag dat dat moeilijk ging. Daarom pakte hij Timo voorzichtigbij de vrije hand. Heel behoedzaamstreelde hij over de rug van de hand en keek Timo aan. Timo was zo met stomheid geslagen, dat hij gewoon helemaal sprakeloos was. Hier kwam een adonis binnen die zijn weerga niet kende. Hij pijnigde zijn geheugen… Maar waarvan?!
‘Dag,’ stamelde de binnenkomer, die eigenlijk een beetje verbaasd was van de indruk die zijn verschijning te weeg bracht. ‘Ik ben Alex, degene die u aangereden heeft. Ik wilde graag met u praten. Ik ben ook heel blij dat u daarin toestemde.’
Timo herpakte zichzelf. ‘Dag Alex. Ik ben blij dat je hier wilt komen. Maar ik wil je een slag voor zijn. Ik wil graag mijn excuses aanbieden voor mijn onvoorzichtigheid.’
‘Ik wilde u mij mijn excuses aanbieden, want ik reed in een auto en u op de fiets.’
‘Ja, maar het was mijn fout. Ik keek helemaal niet uit. Ik zat met mijn gedachten totaal ergens anders en stak plotseling, zonder uit te kijken, de weg over.’
‘Was je verkering net uit.’ vroeg Alex grappend belangstellend.
‘Ja zoiets. Ik heb pas een nieuwe vriend en die moest plotseling naar familie toe. En ik mocht niet mee.’
‘Jij mocht niet mee?’
‘Nee, hij is nog niet uit de kast.’
‘Ja, dan kan dat heel moeilijk zij n.’
‘Hoe bedoel je, heb jij ervaring?’
Het bleef even stil. Alex keek Timo aan en zag een oprechte blik en dat gaf hem een vertrouwd gevoel en hij zei zachtjes, terwijl hij Timo strak in de ogen bleef aankijken:
‘Ja, ik denk dat ik ook homo ben, maar praat daar met niemand over.’
Het bleef even stil en Timo antwoordde met een begripvolle stem:
‘Weet je dat zeker? En waarom zeg je dat dan nu wel tegen mij?’
Alex kreeg een kop als een biet en hakkelde:‘Ja, dat gebeurde gewoon, terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wilde. Het komt denk ik, dat U oprecht vertrouwen uitstraalt, doordat u zo eerlijk uw schuld bekende.Toen u dat over uw vriend zei flapte ik het er ook zo maar uit. Neem me niet kwalijk, ik hoef u ook niet met mijn probleem op te zadelen.’
‘Dat doe je niet Alex en stop nu even met dat ge-u. Doe je jas uit en pak een stoel.Ik vind het gezellig dat je er bent. Je lijkt me een plezierige vent. Ik verveel me hier stierlijk. En mijn vriend komt straks pas. Als je even tijd hebt vind ik het fijn om even met je te praten.’
Alex pakte de stoel, deed zijn jas uit en ging zitten. Alle bewegingen die hij deed hadden iets van een natuurlijke schoonheid en souplesse.Hij was gekleed in een strak zwart T-shirt en een zwarte strakke jeans. Heel eenvoudig, maar dat accentueerde zijn beeldschone figuur en gezicht met een paar warme sprekende ogen.
De deur ging open en Berthil kwam binnen met de koffie-kar.
‘Sinds wanneer ben jij koffiedame?’ grijnsde Timo.
‘Ze stonden te beppen op de gang en ik wilde vragen of alles goed was en heb meteen de kar meegenomen. Ik zie dat je je bezoek op prijs stelt. Hij vertelde me de reden van zijn komst en ik vind dat dat hem siert. Meestal hoor je van die personen nooit meer wat.’
Berthil liep op Alex af, bekeek hem van top tot teen en stelde zich voor.
‘Ik ben broeder Berthil en ik verzorg overdag deze ondeugd. ‘ en hij wees naar mij. ‘Heb jij ook zin in een kopje koffie.’
Alex knikte en even later zaten ze samen aan de koffie. Berthil zette de bloemen op een vaas.
Eerst werd er een tijdje niets gezegd. Timo wilde ook niet blijven zaniken over geaardheid e.d. dus gooide hij het over een heel andere boeg.
‘Vertel eens, wat doe jij voor de kost of zit je nog op een of andere opleiding.’
En zo vertelde Alex dat hij op een dansopleiding zat en regelmatig moest optreden bij het Nederlands Danstheater. Het was hard werken geblazen. Toen viel bij Timo het kwartje. Daar kende hij Alex van. Hij ging regelmatig naar dansvoorstellingen en hadhem daar zien dansen.Zo ontstond er een geanimeerd gesprek over de danskunst, de harde trainingen, vooral in combinatie met de opleiding. De tijd vloog voorbij. Berthil was nog een keer langs gekomen met de kar en vond het jammer dat Alex er nog was. Hij had anders Timo nog best even willen verwennen. Maar hij had een plan. Hij zou hem morgenochtend wel weer even douchen en scheren.
Ze waren beiden zo enthousiast aan het praten dat hij aan Alex vroeg Timo te helpen met het eten en ook een paar boterhammen voor hem achterliet. Mocht wel niet. Maar ach, voor Timo had hij best wat over. Zijn dienst zat er al weer op en werd over genomen door Martijn. Hij groette met een tot morgen en verdween.
De beide jonge mannen zaten te genieten van hun brood en Alex voelde zich bij Timo helemaal op zijn gemak. Aan het ongeluk dachten beiden helemaal niet meer.

De deur ging open en Erik kwam binnen.
‘Daar komt mijn vriendje.’ Timo had nog meer willen zeggen maar kreeg de kans niet.
Erik was helemaal verbouwereerd wat en wie hij zag. Timo werd geholpen met zijn eten door….
En met een stem vol ongeloof zei hij:
‘Alex, wat doe jij hier in vredesnaam.’
Alex keek Erik met grote verbaasde ogen aan en toen een blik van Timo naar Erik en stamelde: ‘Erik jij? Ben jij zijn VRIENDJE!?’ en dan met een extra klemtoon op vriendje!
Het was een moment doodstil. De spanning was te snijden. Drie paar opengesperde ogen gingen heen en weer, van de een naar de ander. Timo was degene die de stilte doorbrak.
‘Kennen jullie elkaar?’ vroeg hij helemaal verbaasd kijkend van de een naar de ander en zijn blik bleef op Erik rusten.
‘Jazeker, hij is een neef van Nicolette. Hij is danser bij het Nederlands danstheater en we zijn heel vaak naar zijn voorstellingen geweest.’
Op Alex zijn gezicht sprong een spontane lach, ging staan en liep naar Erik toe en omhelsde hem vriendschappelijk en gaf hem een hartverwarmende knuffel. Hij hield hem op armlengte van hem vandaan en keek hem met een paar grote verbaasde en ongelovige ogen aan en stamelde:‘Maar jij hoort toch bij Nicolette?’
‘Erik keek naar Timo met een wat ongelukkige uitdrukking op zijn gezicht en met vragende ogen van: Wat heb jij hem verteld?
‘Ik heb alleen maar gezegd dat mijn vriendje binnen kwam.’ hakkelde Timo, die de benarde situatie van Erik in één klap door had. ‘Verder niets.’
Alex keek Erik heel doordringend aan. Hij had net voor Timo de deur van de kast op een kier gezet en was daarom heel gevoelig voor bepaalde sferen. Laten we het noemen de sferen van het aanvaarden van de herenliefde. En aan de toon en de blik van Timo was het vriendje iets meer dan zo maar een vriend. De warmte die uit die blik straalde getuigde van een grote verliefdheid. En de verbazing van Erik en de vraag:‘Wat heb je hem verteld’, sprak boekdelen.

Erik zuchtte diep. Hij zag dat Alex, die hij al zo lang kende een verklaring eiste.
‘Het is al een tijdje uit met Nicolette.’
Een beetje ontredderd ging zijn blik naar Timo, maar de blik van Alex bleef strak op hem gericht. Hij kon hem onmogelijk met een kluitje in het riet sturen. Hier werd duidelijk een verklaring geëist.
‘Heeft dat te maken met hem?’ en Alex wees met zijn hoofd naar Timo.
‘Nee Alex, helemaal niet. Het was al een paar weken uit met Nicolette toen er iets begon tussen ons.’
‘Ben jij dan homo?’
‘Dat weet ik niet, maar ik heb ontdekt dat ik ook gevoelig ben voor mannenliefde. Het zal wel wat bi zijn of zo iets.’
‘Weten ze dat bij je thuis, ik bedoel ben jij daarmee al uit de kast.’
‘Nee Alex.’ en Erik keek hem doordringend aan. ‘Jij bent een van de eersten van mijn kennissenkring die dat weet. Door dit hier. Anders had je het nog niet geweten. Ik zit nog helemaal in de kast, en ik wil dat ook nog een tijdje zo houden, tot dat ik zekerheid heb over mijn gevoelens.’
‘Ik snap het. ‘
‘Daar ben ik blij om, anders zat ik aardig in de piepzak.’
‘Zal ik je eens wat zeggen Erik?’
Erik keek Alex met een blik aan van oprechte belangstelling.

/> ‘Ik zit in hetzelfde schuitje.’
‘Wat bedoel je, ben jij ook homo en ook nog stevig in de kast?’
‘Klopt. Er is er maar één die het nog maar net weet en dat is hij.’ En hij wees naar Timo.
Nu was het Erik die helemaal verbaasd was en naar hen beiden wijzend: ‘Hebben jullie dan net wat samen gehad?’
Nu vond Timo dat het tijd werd om zich ook met het gesprek te bemoeien.En met een paar glimoogjes zei hij:‘Ja we hebben wel wat samen gehad. Maar dat is een paar dagen geleden.
‘Wat hebben jullie samen uhhh…..dan gehad?’ Erik hakkelde wat, want hij wist niet hoe hij dit onder woorden moest brengen. Hij keek de beide mannen verbaasd aan. Het enige wat hij zag waren twee paar pretoogjes. Wat voor een spelletje speelden die twee.
’Ik ben door hem, of door mijn eigen schuld, helemaal gestrekt gegaan.’ En Timo wees naar Alex. Nu stak hij zijn gewonde hand uit naar Erik. ‘Kom eens hier schat, dan zal ik je vertellen hoe de vork in de steel zit. Ga maar weer daar zitten Alex, dan vertellen we samen hoe wij elkaar hebben leren kennen.’

Alex grinnikte, hij wilde het spel wel een beetje meespelen. Hij was anders nog steeds een beetje van zijn stuk door de confrontatie met Erik. De mooie, stoere Erik die hij al zo lang kende en die hij heel graag mocht. De Erik die hij een keer begluurd had toen hij aan het vrijen was met Nicolette. Hij had gezien hoe ze kusten en hoe hij kleding zo ver uit deed dat hij overal bij kon en ook deed. Hij had gezien hoe hij haar befte en daarna zijn stijve paal in haar kutje stopte en haar lekker doornaaide. Hij had zich zelf heel stil afgetrokken. Maar dat was al een aantal jaren geleden. Dat was een begin geweest van zijn gevoel voor mannen. Hij keek toen alleen maar naar Erik en niet naar Nicolette. En die Erik was homo? Maar hij herpakte zich. Door zijn beroep had hij geleerd zijn emoties, indien nodig, goed onder controle te hebben.

‘Begin jij Alex? Dan vul ik je aan.’ zei Timo.
Net voordat Alex zou beginnen stak Martijn zijn hoofd om de hoek. ‘Ik moet naar een andere afdeling om daar even bij te staan. Ik kom vanavond als mijn dienst is afgelopen nog wel even gedag zeggen.’ En in één adem ging hij door: ’Hè Alex, jij hier?’
‘Ja, ik ben de aanstichter van dit alles en kom even een bosje bloemen brengen.’
‘Ik spreek je nog wel. Dag alemaal tot ziens.’ En weg was die.
‘Die heeft haast.’ zei Erik. ‘Maar Alex, hoe ken jij hem?’
‘Oh, hij is mijn buurman en hij woont samen met zijn vriendin bij ons in de straat. Leuke mensen, maar erg op zich zelf.’
‘Maar Alex,’zei Erik, ‘ga verder, ik ben benieuwd.’
‘Zoveel heb ik anders niet te vertellen. Maar goed ik zal mijn best doen.’
De beide vrienden keken hem belangstellend aan. Wat een super mooie geile lieve jongen was dat geworden. Om je vingers bij af te likken. Timo knipoogde naar Erik en die wist precies wat die geile donder dacht. Hij kleedde hem met zijn ogen gewoon uit.

Alex begon.
‘Ik reed vanaf mijn repetitie naar huis. Het was druk. Ik heb nog niet zo lang mijn rijbewijs en ik moest ook alle aandacht bij het verkeer houden. Plotseling schoot een fietser zo voor me langs, de weg over. Ik kon hem niet meer ontwijken en hij klapte vol op mijn motorkap. En die fietser was Timo. Hij was zwaar gewond en werd in

een mum van tijd gestrekt,’ en hierbij grinnikte Alex naar Erik. ’afgevoerd naar het ziekenhuis. Er moest van alles geregeld worden, met politie en verzekering e.d. Ik vond het zo erg dat ik hem had aan gereden dat ik met hem wilde praten. Maar dat mocht niet van de doctoren. Ze waren bang dat het te belastend was. Ik moest zeker nog een dagje wachten. Die broeder, die er straks was snapte het en liet me hier bij Timo. Het was de eerste keer dat ik hem sprak. Hij bekende direct zijn schuld en dat gaf me een warm gevoel. Maar toen ik vertelde over mijn studie en werk was alles mij zo vertrouwd. Hij vertelde dat hij helemaal in gedachten bij zijn vriendje was, en voordat ik er erg in had vertelde ik over mijn geheime homoseksuele gevoelens. ‘
‘Dus je had wel iets meer verteld.’
‘Een heel klein beetje maar.’ bekende Timo met een heel onschuldig gezicht.
‘En dat was ook zo. Ik dacht erover hoe lang dat verstoppen van jou nog zou duren. Of eigenlijk de keuze die je moet maken. En dat je alleen naar je lievelingsneefje was, waar je zo vol van was, maakte mij een beetje jaloers. Dus lette ik niet op het verkeer en was in een mum slachtoffer.’
‘Dus als ik het goed begrijp zit ik hier in een ziekenhuiskamer met een homo uit de kast, een homo in de kast en een Bi die niet weet wat die moet kiezen. Wat een stelletje!’ grinnikte Alex.
‘Dat heb je wel goed gezien kerel.’ Erik keek Timo aan. ‘En ik vind het nog steeds moeilijk. Al moet ik wel zeggen dat de herenliefde mij wel goed bevalt.’
‘Hoezo?’ Alex keek van Timo naar Erik en bleef Erik vragend aankijken. ‘Heb je in die tijd meer ervaringen gehad?’
‘Ja, zo zou je dat wel kunnen noemen.’
‘Ja, de beer is nu eindelijk los, maar zit nog wel in de kast. Maar dat mag hoor lieverd!’Timo gaf een luchtkus en Erik grinnikte.’
‘Dus jullie hebben een losse relatie.’ concludeerde Alex.
‘We zijn vrienden Alex en misschien zal hier een relatie uit groeien. Timo houdt van mij en ik vind Timo een schat. Maar het is allemaal nog heel nieuw voor me en ik moet eerst alles voor mij goed op een rijtje zetten, voordat ik een definitief besluit neem.’
‘En ik geef hem daar alle tijd voor, al vind ik het wel moeilijk om mijn mond dicht te houden en om hierover geheimzinnig te moeten doen.’
‘Het is voor mij ook een dubbele beslissing.’
‘Hoezo?’ vroeg Alex belangstellend.
‘Ten eerste moet ik goed weten of ik met die man verder door het leven wil. De seks is heerlijk, maar in een relatie is er meer dan alleen maar seks. Dan kom ik bij het tweede. En dat is wil ik een mannelijke of een vrouwelijke levensgezel. Ik heb 4 jaar lang een vaste vrouwelijke gehad. Nou die ken je. En ik heb sinds kort nog maar de andere kant van me ontdekt. Spannend en wel geactiveerd door een enorm lief manneke. Maar als het eerste vuur eraf is blijft er dan ook genoeg over voor een diepe verdere relatie. En daar ben ik nu de hele tijd mee bezig. En ik weet dat ik dat moet loslaten en moet leven in het nu. Dan komt de oplossing vanzelf. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het wordt dan soms een warboel in mijn hoofd.’
‘Ik kan dat helemaal begrijpen.’ zegt Alex. ‘Ik zit er ook al jaren mee te hannesen. Terwijl ik echt wel weet dat ik homo ben, vind ik het heel moeilijk dat van mezelf te erkennen. Stom hè? Want ik heb niets tegen homo’s,................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Young_With_Older5 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!