FLORIS EN ZIJN COMING-OUT. dl. 2

Op hetzelfde moment dat Floris de deur wilde opendoen, hoorde hij zijn moeder zeggen:

"Dag Els, met Jolijn. Bel ik niet te laat. . . . ?"

Teleurgesteld liet Floris voorzichtig de klink weer omhoog komen. Als zijn moeder met Els aan de telefoon hing duurde het al gauw een klein half uur. Hij voelde zich rot. Net nu hij al zijn moed bijeen geraapt had kwam er dat stomme telefoontje tussen. Hij liep terug naar zijn kamer, kleedde zich uit en stapte bloot in bed. Hij lag op zijn rug en staarde naar het plafond. Wat jammer nu, hij zocht al zolang naar een geschikt ogenblik om zijn moeder te vertellen dat hij op jongens viel. En zeker na vanavond wilde hij helemaal dat zijn moeder het wist. Stel je voor dat het met Wiebe iets zou worden. Hij baalde als een stekker. Zijn gedachten gleden terug naar het eetcafé. Hij voelde weer de kriebels in zijn buik bij de herinnering aan Wiebe. Hij ging rechtop zitten. Zou hij nu nog kunnen bellen voor dat afspraakje? Nee, het was al over twaalven. Wiebe zou zich rot schrikken. En een sms'je? Floris raakte helemaal opgewonden bij het idee. Hij zocht in het donker zijn mobieltje, stelde een nieuw bericht in en schreef

‘Wiebe, bedankt voor de gave avond! Floris, xxx. '

Dan drukte hij op ‘verzenden', na eerst Wiebe zijn 06 nummer opgeslagen te hebben. Zou hij antwoorden en een sms'je terugsturen? Met ingehouden adem lag Floris te wachten. Ja hoor, daar klonk het bekende melodietje. Hij opende zijn mobiel, drukte op ‘ontvangen bericht' en las in het donker op het verlichte display

‘Thnks, hoop je gauw te zien. X Wiebe. '

Floris kreeg het er warm van en voelde hoe zich onder de lakens wat roerde. Zijn vrije hand schoof over zijn buik naar beneden en greep de nu stijve, rechtop staande paal stevig vast. Dan liet hij weer los en antwoordde op het sms'je van Wiebe

‘Ik hoop jou ook gauw te zien. Floris, xxx. '

Floris wachtte gespannen of Wiebe nog zou antwoorden. Maar nee, Wiebe en zijn mobieltje zwegen als het graf en enigszins teleurgesteld legde hij zijn telefoontje weg. Zijn opwinding was weggezakt en met een gelukzalige glimlach op zijn gezicht en in gedachten bij Wiebe viel Floris in een diepe slaap. Kwart voor zes was het op de wekker toen Floris voor de eerste keer wakker werd. Hij draaide zich nog een keertje om en was meteen weer van de wereld. Hij had zich gerealiseerd dat hij nog een dik uur in bed kon blijven. Het was dan ook kwart over zeven toen hij voor de tweede keer wakker werd maar nu van de wekkerradio. Hij rekte zich eens lekker uit, ging met zijn handen door zijn blonde krullen, opende zijn ogen en staarde naar het plafond. Wat zou de dag brengen? O ja, zijn eerste date-afspraak met Wiebe. Hij glimlachte bij de gedachten aan gisterenavond. Wat was Wiebe een leuke kerel om te zien met zijn lekkere kontje. Jammer dat hij dat niet tegen zijn moeder had kunnen zeggen. Waarom kreeg hij het toch steeds Spaans benauwd bij de gedachte zijn moeder te moeten vertellen dat hij homo was? Zij was een schat, was best modern in haar opvattingen en zou hem zeker niet veroordelen. Vooruit opstaan, anders kwam hij beslist te laat in Oostwick op de muziekschool. Hij gooide het dekbed van zich af en keek grijnzend naar die bekende flinke ochtenderectie. Hij had zijn moeder nog niet gehoord dus kon hij wel snel ‘zo' over de gang naar de badkamer lopen. Even later trok hij de douchedeur achter zich dicht en stroomde het water over zijn lijf. Om kwart voor acht zaten moeder en zoon samen aan het ontbijt na te praten over het etentje in 't Elfde Gebod. Ondertussen maakte Jolijn de lunch voor Floris klaar. Bij het nieuws van acht uur voorspelde het weerbericht een mooie dag. En zo vertrok Floris om kwart over acht op zijn fiets richting Oostwick waar om negen uur de lessen begonnen. Terwijl hij door het centrum van Litburg fietste keek Floris aldoor om zich heen, in de hoop Wiebe ergens te zien. Het was inderdaad een mooie morgen, weinig wind en zo'n 20 graden. Buiten de bebouwde kom zette Floris nog een tandje bij. Zodoende was hij ruim op tijd op de muziekschool, waar zijn schoolmakker al op hem stond te wachten. Mailo was een buitengewoon begaafde student, die viool speelde en het waarschijnlijk nog ver zou schoppen. Hij was lang, slank en had kort stekelig haar. Ook had zijn uiterlijk een enigszins exotisch tintje, omdat zijn moeder van Italiaanse afkomst was. Een paar zwarte glinsterende ogen keken Floris lachend aan toen deze op Mailo af kwam. De jongens begroette elkaar hartelijk en Floris begon onmiddellijk aan Mailo het hele gebeuren van de avond tevoren in geuren en kleuren uit de doeken te doen. Mailo was zijn boezemvriend aan wie hij zijn hele lief en leed kwijt kon en omgekeerd. Het was zowat een jaar geleden dat Mailo hem recht op de man af gevraagd had of hij homo was. En Floris, die in eerste instantie erg schrok, had op die onverwachte vraag bevestigend geantwoord. In feite was hij toen in stilte verliefd op Mailo. Dus was toen ook het moment om te kijken hoe Mailo zou reageren. Tot zijn verrassing antwoordde Mailo dat hij al langer het gevoel had dat Floris meer voor hem voelde dan gewone vriendschap.

"Maar, " zei Mailo, "helaas kan ik niet méér voor je zijn dan een goede vriend en dat wil ik ook heel graag. "

Floris had hem daarop verteld van zijn verliefdheid op hem. Een goed gesprek had alles duidelijk gemaakt en in korte tijd was Floris over zijn verliefdheid heen en waren ze de beste kameraden. Vrienden, die elkaar alles vertelden, er voor elkaar waren en elkaar door dik en dun steunden. Zo zeer dat er wel eens door medeleerlingen werd gezegd dat het wel leek of ze een stel waren. Waar ze dan beiden hartelijk om lachten.

Op een morgen, een paar dagen later, na hard werken tijdens de praktijklessen waren beide jongens blij even bij te kunnen komen op een terrasje in het schitterende dorpje Oostwick. Vanwege het prachtige weer was het druk op de terrassen. Het was daarom even zoeken naar een vrije stoel. Ze liepen nu langs het zevende en laatste terras. Speurend naar een lege stoel liet Floris zijn ogen over de zitjes dwalen. Plotseling kreeg hij het nog warmer dan hij het al had. Als aan de grond genageld bleef hij staan. Vóór hem zat een vrolijk lachende Wiebe, die hem wenkte en op twee lege stoelen wees. Omdat Floris geen aanstalten maakte om naar de lege plaatsen te lopen gaf Mailo hem een duw in zijn rug terwijl hij siste

"Kom slome, lopen anders zijn die twee lege stoelen direct ook bezet.

"

Met een rood hoofd en Mailo in zijn kielzog wrong Floris zich door de opeen gepakte terraszitjes door. Bij hem aangekomen stelde hij Wiebe en Mailo aan elkaar voor. Mailo wierp meteen een begrijpende blik naar Floris en knipoogde goedkeurend over zijn keuze voor Wiebe.

"Is er iets?" vroeg Wiebe hen onschuldig aankijkend.

"Nee hoor. " Zei Mailo met een stalen gezicht. "Er zat iets in mijn oog. "

Even later was het ijs gebroken en zaten ze vrolijk pratend in een lekker zomerzonnetje te genieten van een heerlijke clubsandwich. Uiteraard kwam de ‘uit-eten-avond' nog ter sprake. En was Wiebe behoorlijk nieuwsgierig naar de studie op de muziekschool. Op een afstandje volgde Mailo met enige jaloezie het gesprek tussen de twee jongens en kon niet anders concluderen dat beiden erg in elkaar geïnteresseerd waren. Hij vond Wiebe een heel aardige kerel en begreep best waarom Floris voor hem viel. En zo was het bijna half twee en tijd om als een haas naar school terug te keren, wilden ze nog op tijd in de les zijn. Na snel afscheid genomen te hebben, renden Floris en Mailo naar de muziek-school en kwamen juist op tijd het zanglokaal binnen. Floris was zo door het dolle heen nu hij Wiebe weer gezien had, dat hij niet merkte zo hard te zingen dat hij boven heel het klassenkoor uitkwam. En dat was nu juist niet de bedoeling. Maar één blik van de docent was voldoende om hem weer in het gareel te krijgen. De zoemer ging en de laatste les zat er op. Snel hun spullen bij elkaar gepakt en de gang op.

"En, en. . . " zei Floris opgewonden tegen Mailo, "hoe vond je hem?"

"Nou eh. . . , " antwoordde Mailo peinzend, "ik geloof wel aardig. "

Dit kwam hem op een flinke stomp in zijn zij te staan.

"Zeikerd. " Lachend kwam Floris opnieuw op hem af om Mailo eens goed te pakken.

Mailo maakte zich onmiddellijk uit de voeten en rende naar de fietsenstalling.

"Ga je nog even met mij mee naar huis, " vroeg Mailo.

Maar Floris, die hoopte Wiebe onderweg te zien, wilde liever meteen de fietsroute op. Mailo begreep dat ook wel maar was erg teleurgesteld, voelde zich tekort gedaan. Anders ging Floris altijd mee. Maar ja, die Wiebe hè.

"Tot morgen. " Floris en Mailo gingen ieder hun eigen kant uit.

Floris genoot van de fietsroute die door Oostwick zelf liep. Het brede fietspad liep achter de bebouwde kom, langs schitterende villa's met prachtig aangelegde tuinen. Het was kwart over vier. De zon was haar hoogtepunt voorbij en gaf een gele gloed, bezwangerd met de hitte en de stof van de dag. Waarom wist Floris niet maar dit licht maakte hem altijd enigszins melancholiek. Hij had zelfs een beetje een hekel aan het zonlicht op dit uur van de dag. Hij naderde het bankje waar hij een paar dagen geleden met Wiebe had gezeten. Hij vroeg zich af of Wiebe al terug naar huis was of dat hij nog langs moest komen. Floris besloot een kwartiertje te stoppen en te wachten of Wiebe langs kwam. Misschien konden ze samen naar Litburg rijden. Terwijl Floris op het bankje zat te kijken naar de voorbijrijdende fietsers moest hij aan Wiebe denken vanmiddag op het terras. Hij kreeg het weer helemaal warm als hij terugdacht aan die stralende lach en die lieve ogen. Hij moest toegeven dat hij steeds meer verliefd raakte op die knul. Hij nam zich in ieder geval voor vanavond nog aan zijn moeder te vertellen dat hij homo was.

"Hé dromer". Het rinkelen van een fietsbel en de piepende remmen deden hem opschrikken uit zijn gemijmer.

"Zullen we samen naar huis fietsen?" vroeg Wiebe.

En zo gebeurde het dat de twee knullen, die elkaar nog nauwelijks een week kenden, nu als vrienden samen naar Litburg fietsten. Floris kon zijn ogen bijna niet van Wiebe afhouden. En Wiebe. . . ? Wiebe kletste dat het een lieve lust was. Voor ze er erg in hadden reden ze al in het centrum. Ze stonden ze even stil op het punt waar ieder zijn eigen kant op moest. Ze stonden zo dicht naast elkaar dat hun armen elkaar raakten. Ze................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie AfterSchool_P1 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!