Dit is een herschreven versie van de verhalenserie van: Het strandje aan de rivier. Ik was daar vast in blijven lopen en daarom zijn er een paar fouten weggehaald en heb ik sommige delen herschreven om zodoende het verhaal ook verder te kunnen afmaken. Daarom heb ik het ook een andere titel gegeven. Ik hoop dat jullie er van kunnen genieten en vooral je kunt inleven hoe het is om het homo te zijn en daarmee om te gaan in een sterk christelijke traditie op het platteland. Reacties zijn natuurlijk altijd welkom. IJsbrand.

Iedere mooie zomerdag wanneer we vrij waren van school lagen we aan ‘ons strandje’. Dat lag langs de IJssel. Tussen twee hoofden had van die kleine strandjes waar je heerlijk kon liggen zonnen en zwemmen in het stromende water.

Ontspannen en spannend. Soms wild en uitdagend. Al jaren kwamen we hier. Vanaf ons tiende jaar waren we altijd met een stel kornuiten. We namen dan brood en een fles drinken mee en hadden de grootste lol. We zwommen, stoeiden, deden stoer, wie het verste kon piesen en keken of poep kon drijven e.d. Heerlijk jong schaamteloos en onbevangen. Niets had een bedoeling of bijbedoeling. Alles was leuk en plezierig en de tijd leek eindeloos. We kenden de gevaren van het zwemmen in de rivier waar het stromende water echt kon kolken. Vooral om de hoofden die de rivier dwong de weg te gaan waar de mensen haar wilde hebben. Beteugelt in haar vrijheid om haar overtollige water te laten gaan zoals wij dat wel deden in al onze jeugdigheid en overmoed.. We zwommen gezamenlijk de brede rivier over om, nadat we een heel stuk hadden teruggelopen, weer bij ons ‘eigen’ strandje aan te komen. De jonge jaren gingen voorbij. We werden tieners. Onze kinderlijven groeiden uit tot puberlijven, op weg naar de volwassenheid. Onze pikken groeiden, we kregen plukjes haar bij onze piemels en alles was zo vanzelfsprekend.

Er werd gepraat over meisjes, over vrijen en neuken. Over van alles wat jongens op die leeftijd bespraken en vooral wanneer jongens erover fantaseerden die zelf nog niets gedaan hadden. Maar we werden allemaal ouder en er kwamen verkeringen. Een kusje, een tongzoen een vrijerijtje.

In weer een nieuw voorjaar (ik was 18 en zat voor het examen van het VWO), toen we weer naar het strandje gingen was er in die afgelopen winter van alles gebeurd. Je kon het al merken aan het omkleden. Het werd allemaal wat minder vrij. In plaats van een tijdje in je blote kont te lopen voordat de zwembroek werd aangedaan werden deze snel aangetrokken. En tijdens de stoere verhalen werden de erecties, waar we eerst zo super trots op waren, verborgen gehouden. Vriendinnen werden meegenomen en plots was het strandje niet meer ons strandje. Iedereen en alles was anders. Weg was de onbevangenheid, weg was het ‘zorgeloze onbevangen kind zijn’.

Ik was onnozel en snapte weinig van deze toch onverwachte omwenteling. Opeens werd er gegniffeld als iemand zich aan het omkleden was. Niet door iedereen, maar juist wel door degenen die in het de groep het meest voor het zeggen hadden. En zo na jaren van ongedwongen strandplezier was alles voor mij anders geworden.

En niet alleen voor mij. Martijn en Arend, mijn beste vrienden, ergerden zich mateloos. Zij woonden op een grote moderne boerderij vlak bij het dorp en ik kwam er zeer regelmatig. Ik hielp daar vaak, vooral in het weekend, maar was er ook door de week.

Op een bepaald moment liep het uit de hand.

Weer zo'n flauwe opmerking en Arend zei tegen zijn broer:

‘Kom Martijn, hier heb ik heb ik geen zin in.’

Ze pakten hun spullen en gingen een strandje verder liggen.

Al lachende werden er op ons strandje flauwe opmerkingen over gemaakt en gezegd dat ze niet zo flauw moesten doen en verder hadden de stelletjes alleen nog maar oog en aandacht voor elkaar (in mijn ogen de vrouwelijke indringers). Sinds die meiden erbij waren was al het oude gewoon weg en ontstond er een hanig gedrag.

Ik voelde me in deze situatie tamelijk ongemakkelijk, pakte mijn spullen op in en ging naar huis. Hier had ik helemaal geen zin meer in. Ik baalde en trapte boos naar huis. Niet op of omkijkend naar mijn beide vrienden. Ik was teleurgesteld en wilde dat in mijn eentje verwerken.

Mijn moeder was verbaasd dat ik er al weer was en toen ik zei dat er met die meiden erbij niets meer aan was zei mijn moeder dat komt nog wel wanneer jij ook een meisje hebt.

Met een kortaf: ‘Daar heb ik

nog helemaal geen zin in,’ ging ik naar mijn kamer.

Maar de opmerking van mijn moeder bleef wel in mijn hoofd hangen. Het klopte. Ik had nog nooit een meisje gehad en eerlijk gezegd trok het mij ook helemaal niet aan. Met een: ‘dat zal misschien nog wel eens komen’, ging ik naakt op mijn bed liggen.

Ik dacht terug aan de nijdige kop van Arend. Wat was die pissig. Zo zag je hem bijna nooit. Arend en Martijn was een eeneiige tweeling. Blonde krullenkoppen, spontane helder blauwe ogen en sportief gebouwd. Het werken op de boerderij maakte dat ze prachtige gespierde lijven hadden. Ze konden zo op de cover van Man Health of zo.

Nou moet ik zeggen dat ik met mezelf ook heel tevreden was. We waren even lang, 1.90 m. Ik had een donkerblonde krullenkop, met groene ogen, maar qua lijf deed ik niet veel voor hen onder. Dat moet je ontwikkelen en zo drukte ik me iedere morgen 100 keer op en dat resultaat was te zien. Ik deed dat ook regelmatig in de passpiegel op mijn kamer. Verder had ik een lekkere rechte pik niet zo heel................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Young_With_Older5 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!