Het was toch nog een warme dag geworden. Ik stopte mijn jas onder de snelbinder van mijn fiets, deed mijn rugzak over mijn schouders en trok mijn fiets uit het rek. Weer een schooldag voorbij. Ik begon de weken af te tellen. Het was nu al bijna juni, dus het begon al aardig op te schieten. Voeten op de trappers en wegwezen hier! Ik had op zich geen hekel aan school, maar wel aan de school zelf. Er hing nog al een machosfeertje en ik had geen zin om daar aan mee te doen. Gelukkig liepen er ook normale jongens rond op school, maar er hing af en toe een raar sfeertje. Iedereen hield toch rekening met een groep jongens die de toon zetten. Er waren meisjes die daar op vielen, en hingen dan ook altijd rond bij die gasten. Dat de meeste meisjes niets met hun te maken wilden hebben, scheen ze niet op te vallen. Ik schonk ook geen aandacht aan ze, dus had ik er ook niet zoveel last van. Zolang je ze niet in de weg loopt, laten ze je ook met rust. Maar waag het niet op te vallen, dan maakten ze gehakt van je, als ze de kans kregen. "Hee, naamgenoot" hoorde ik toen ik wegfietste, "tot morgen!" Ik keek even om en stak mijn hand op naar Maarten die net naar de fietsenstalling liep. "Tot morgen" riep ik terug.

Maarten zat bij mij in de klas en had dus dezelfde naam als ik. Sommige leraren hadden daar wel eens wat moeite mee, vooral omdat we ook nog eens bij de meeste lessen naast elkaar zaten. Je kunt je voorstellen dat het nogal eens voor verwarring kon zorgen. Ik werd eigenlijk nooit Maarten genoemd door mijn klasgenoten. Ze hadden er al snel voor gekozen om mij bij mijn achternaam te noemen zodat ze ons uit elkaar konden houden en wij niet iedere keer alle twee reageerden als er iemand onze naam riep. In het begin noemden ze me nog Lauwers, maar dat werd al snel afgekort naar Lau. Ik vond het wel best, kort maar krachtig. Er waren zelfs al leraren die me zo noemden, ze zagen al snel in dat het zo veel gemakkelijker was. Het was maar een kwartiertje fietsen naar huis, en thuis aangekomen zette ik mijn fiets in de schuur en nam meteen een tuinstoel mee de tuin in. Het was veel te lekker weer om binnen te zitten. Ik zette de stoel op het terras en ging naar binnen om mijn tas weg te zetten. Mijn moeder stond in de keuken en ik gaf haar een zoen. "Ha, ma" zei ik "daar is hij weer". "Dag jongen, leuke dag gehad op school?" vroeg ze. "Natúúúúrlijk" zei ik goed overdreven, "Hoe kun je leuke dag en school nou in één zin gebruiken?" Ik liep naar de gang om mij jas op te hangen en mijn rugzak weg te zetten. Ze lachte. "Och, och, wat hebben de jongens van 14 het toch zwaar tegenwoordig" "Bijna 15!" riep ik vanuit de gang. Ik kwam lachend de keuken weer in gelopen, pakte een glas en trok de koelkast open. "Jij ook wat?" vroeg ik. "Ach ja, lekker" zei ze "het is er warm genoeg voor". Ik schonk twee glazen vol en liep er mee naar buiten. Mijn moeder liep naar de schuur om een tuinstoel bij te halen en ze kwam er bij zitten. "Geen spannende dingen meegemaakt vandaag?" vroeg ze, en nam een slok. "Neuh, niet echt," zei ik, "hetzelfde als altijd. Nog een dag en dan is het weer weekend. En een schoolfeest morgenavond". Dat zou inderdaad wat worden morgenavond. Ik zou er samen met Maarten naar toe gaan. Maarten had al een tijdje verkering met Marieke, een leuke meid die bij ons in de klas zat en er dus ook zou zijn die vrijdagavond. "Wordt vast gezellig" zei mijn moeder en stond op. "Ik ga eens wat aan het eten doen, je vader zal over een half uurtje ook wel thuiskomen denk ik." Ik liet de rugleuning wat achterover zakken en deed even mij ogen dicht, de zon brandde op mijn gezicht.

De volgende dag op school was het ook wel te merken dat die avond het schoolfeest zou zijn. Iedereen had het er over, terwijl er eigenlijk niets speciaals zou gaan gebeuren. Gewoon muziek, wat te drinken, niets bijzonders. Maarten en ik spraken af dat ik hem op zou komen halen. We zouden dan samen naar Marieke fietsen en zo met z'n allen naar het feest gaan. "Esther zal er ook zijn, Lau, dus zorg dat je haren gekamd zijn" grinnikte Maarten toen we naar huis fietsten en gaf me een klap op mijn schouder. Esther was een goede vriendin van Marieke en zat in een ander klas dan wij. Af en toe zag ik haar wel eens in de pauze, en het was een aardige meid. Je kon af en toe flink met haar lachen. Maarten en Marieke hadden het plan om Esther en mij deze avond te gaan koppelen. "Je laat het he?" zei ik en gaf hem een por in zijn zij. "Gezellig dat ze meegaat, maar daar blijft het bij". "Zeg nooit 'nooit' Lau" lachte Maarten en keek over zijn schouder. "Tot vanavond" zei hij en sloeg linksaf naar de straat waar hij woonde. "En vergeet de deospray niet voor je gaat!" riep hij nog. Lul, dacht ik bij mezelf. Ik wist dat hij een grapje maakte, en hij wist ook wel dat ik niet zomaar te koppelen was. "Maar," had hij gezegd "je weet maar nooit. En ze is toch ook gewoon leuk?"

Die avond fietste ik naar Maarten. Ja, ik had gedoucht, gel in mijn haar en was de deodorant ook niet vergeten. Ik zette mijn fiets op het tuinpad en zag dat Maarten opstond. Hij maakte een gebaar dat hij er aan kwam en ik bleef buiten op hem wachten. We fietsten naar Marieke toe en zetten onze fiets op het tuinpad. Er stond al een fiets. "Kijk" zei Maarten plagend "ze is er al". "Erg leuk" zei ik maar ik merkte wel dat ik toch een beetje nerveus begon te worden. Marieke deed de deur open en we gingen naar binnen. "Hallo" zei Maarten en ging aan tafel zitten achter in de kamer. "Dus jij gaat mijn dochter weer veilig thuis brengen vanavond?" vroeg de vader van Marieke. Maarten lachte. Hij had al een tijd geleden kennis gemaakt met haar ouders en ze konden het goed met elkaar vinden. Haar vader hield er van om mensen voor de gek te houden als hij daar de kans voor kreeg. Maarten had meestal wel een antwoord klaar en daar konden ze alle twee hartelijk om lachen. "En dat geval daar zorgt ervoor dat Esther weer heel thuiskomt neem ik aan?" vroeg hij en knikte in mijn richting. "Ze zeggen dat hij te vertrouwen is" zei Maarten. Esther keek me een keer aan en lachte.

Het was tijd om te vertrekken en we fietsten naar school. De muziek was buiten al te horen en we gingen naar binnen. Het was al aardig druk. De meeste vrienden van onze klas waren er al en het werd al snel gezellig. Gelukkig zijn Maarten en Marieke niet zo'n klef stel en zaten dus niet de hele tijd tegen elkaar aan. Wij trokken wat op met onze vrienden en zij met wat andere meisjes uit onze klas. Esther zat ook wat met haar vriendinnen uit haar klas te kletsen. Af en toe zaten we met zijn vieren bij elkaar wat te praten over van alles en nog wat. Sommige mensen dansten, maar daar was ik niet echt een ster in. Dus liet ik de dansvloer ook voor wat het was. Hier en daar waren jongens en meisjes elkaar aan het versieren en af en toe zag je er ook twee naar buiten gaan. Op een gegeven moment kwam Esther naar me toe. "Heb jij Marieke ergens gezien" vroeg ze. "Nee" antwoordde ik "en Maarten is ook al een tijdje weg, dus je mag één keer raden". "Ik weet genoeg" lachte ze en kwam naast me zitten. "Wil je nog iets drinken?" vroeg ik. "Ja, lekker" zei ze en ik stond op om wat te gaan halen. Ik draaide me om en keek haar aan. "Jus zeker?" vroeg ik. Ze knikte. "Altijd jus, je begint me al aardig te kennen". Ik kwam terug met de twee glazen en ging weer naast haar zitten. We zaten wat te praten toen Maarten en Marieke weer terug kwamen. "Lekker weer buiten?" vroeg ik en Marieke gaf een zachte klap tegen mijn hoofd. Ik keek Maarten grinnikend aan. Hij trok zijn mondhoeken overdreven omhoog en stak zijn middelvinger omhoog naar mij. Marieke en Esther zaten wat te praten en Maarten kwam naast me zitten. "Wordt het nog wat, Lau?" Ik haalde mijn schouders op. "Weet ik veel". "Aha" zei hij, "meneer staat er al niet meer helemaal afwijzend tegenover." Ik zat wat voor me uit te staren. Zou het nog wat worden? Zag ik dat eigenlijk wel zitten? Ik had nog nooit een vriendinnetje gehad, niet op die manier bedoel ik. Veel te verlegen voor. Ik was op zich niet verlegen, maar als het op meisjes aankwam wist ik vaak niet wat ik moest zeggen. Ik had er ook niet echt behoefte aan.

Het begon al wat later te worden en er werd steeds meer langzame muziek gedraaid. Maarten en Marieke stonden op de dansvloer en hielden elkaar stevig vast. Kusten elkaar een keer en bewogen langzaam heen en weer. Er stonden aardig wat stelletjes op de dansvloer, een hoop waarvan je wist dat ze verkering hadden maar ook een paar waarvan je dacht "die twee?" Esther zat naast mij naar de schuifelende stelletjes te kijken. Maarten en Marieke schoven langzaam onze kant op. Ze lieten elkaar los en Marieke pakte mijn hand. "Kom" zei ze "je moet toch minstens één keer op die dansvloer gestaan hebben." Ik stond op want ik wist dat nee zeggen geen nut zou hebben. "Mag ik deze dans van U?" hoorde ik achter mij Maarten overdreven vragen. Marieke en ik keken om en zagen Maarten een buiging maken naar Esther. Marieke legde haar armen op mijn schouders en ik mijn armen om haar middel. We dansten langzaam heen en weer. Ik keek over haar schouder in de verte en zij schuin naar beneden. Ik zag Maarten met Esther langzaam dichterbij komen. Hij duwde tegen mij aan terwijl hij haar vast had en zei "zeg Lau, ik wil geloof ik wel ruilen." "Je bent gek" zei ik "met dit hier?" en knikte naar Marieke. "Welja, en bedankt hoor" zei ze en kneep in mijn zij. Ik lachte en liet haar los. Maarten pakte Marieke stevig vast en kuste haar. Ik draaide me naar Esther en legde een hand op haar heup. Ze kwam dichter bij me staan en legde haar armen op mijn schouders. We schuifelden langzaam over de dansvloer heen, een beetje weg van Maarten en Marieke. Langzaam gingen we steeds dichter tegen elkaar aanstaan totdat we met onze lichamen tegen elkaar heen en weer schuifelden. Ze legde haar hoofd tegen mijn schouder. Ik legde zachtjes mijn hoofd tegen haar hoofd en pakte haar wat steviger vast. Zij deed hetzelfde. Eén hand ging wat omhoog en streelde door mijn haar. Ik aaide langzaam over haar rug. Dat voelde goed. Ik keek even op en zag Maarten een dikke knipoog geven in mijn richting. Ik trok een overdreven glimlach op mijn gezicht en hij lachte. Zo dansten we nog een tijdje en we zeiden helemaal niets. Het laatste nummer werd aangekondigd en we namen het er nog van. We hadden geen zin om elkaar los te laten. Het licht van TL balken floepte aan. Altijd een koude douche zoiets. We lieten elkaar los en keken elkaar aan. Ik keek rond waar Maarten en Marieke waren en ze kwamen net op ons af. "Gaan?" vroeg Maarten. "Yep" zei ik en we liepen naar de garderobe. Esther liet haar arm losjes om mijn middel liggen. Ik deed bij haar hetzelfde.

We liepen naar buiten en pakten onze fietsen. We fietsten weg, Esther en Marieke naast elkaar, een stukje voor ons uit. "Hoe gaat ie Lau?" vroeg Maarten. "Tsja" zei ik "wat zal ik eens zeggen." We lachten. "Eén keer raden waar die twee het over hebben" zei Maarten en knikte naar voren. "Ik wil het niet weten" zei ik, "hoewel." We lachten weer. Esther stopte met trappen en we haalden haar in. "Ik moet hier links" zei ze. Ik stopte ook met trappen en ging naast haar rijden. Maarten fietste door naar Marieke. "Tot maandag" riep ik. Ze riepen nog iets terug maar dat konden we niet verstaan. Esther en ik fietsten door naar haar huis. In het begin zeiden we niets maar op een gegeven moment kwam er toch een gesprek op gang. We praatten wat over het feest, dat het gezellig was geweest, dat soort onderwerpen. "Hier woon ik" zei ze en fietste een oprijlaantje op. Ze stapte af en zette haar fiets onder een afdakje. Ik bleef op mijn fiets zitten en leunde met mijn schouder tegen de muur. "Bedankt voor het thuisbrengen" zei ze. "Graag gedaan"zei ik. Ze bleef staan en we keken elkaar alleen maar aan. Er moest nu toch iets gebeuren. Ik keek haar aan, glimlachte en keek even naar de grond. Ik richtte mijn ogen weer op en zei niets. Ik stak mijn hand uit en zij pakte hem meteen vast. Ik trok haar zachtjes naar me toe. Ze stond nu vlak voor me. Ik boog een klein beetje voorover en kuste haar op haar voorhoofd. Ze legde haar andere hand achter in mijn nek en gaf me een zoen. Ik zoende haar terug. Ze liet mijn hand los en sloeg haar arm om mijn middel. Ik trok haar tegen mij aan en kuste haar nog een keer op haar mond. We hielden onze lippen wat langer op elkaar. Ik opende mijn mond een beetje en zij deed hetzelfde. Ik stak voorzichtig mijn tong een stukje naar voren en raakte met het puntje van mijn tong haar tong. We begonnen onze tongen rond te draaien. Het voelde fantastisch. Ik had er vaak over gefantaseerd, maar het was nog lekkerder dan ik dacht. Ik leunde met mijn rug tegen de muur en ze hing dicht tegen mij aan. Ik ging met mij hand onder haar jas over haar rug en streelde over haar T-shirt. Ze zuchtte een keer zachtjes en bleef mij zoenen. Ze aaide door mijn haar en pakte me nog steviger vast. Dit was voor mij de eerste keer dat ik met iemand zoende en het was heerlijk. Ik voelde aan de spanning in mijn broek dat ik er behoorlijk opgewonden van raakte. Ik voelde zelfs een natte plek, er kwam aardig wat voorvocht uit mijn half stijve lul. Ik ging zo op mijn fiets zitten dat ze er niet tegen aan kon hangen. Ik zag het niet zitten dat ze dat zou voelen. Stel je eens voor zeg. Ik zou me doodschamen. Ze liet me een beetje los en keek me in mijn ogen. "Ik moet zo naar binnen, ander krijg ik op mijn donder" zei ze "ze zijn een beetje streng als ik te laat thuis kom". Ik kuste haar weer. We gaven elkaar weer een lange tongzoen. Toen liet ze me los. "Ik moet gaan" zei ze en pakte de sleutel van de deur. Ik pakte haar hand en trok haar nog één keer naar me toe. Ik gaf haar een kus en zei "welterusten". Ze kuste me weer en keek diep in mijn ogen terwijl ze nog een keer door mijn haren aaide. "Welterusten, Lau". Nog een kus. Ze deed de deur open en stapte naar binnen.

Ik duwde me van de muur en draaide mijn fiets om. Ik fietste weg en keek nog een keer om. Ze zwaaide nog een keer toen ze in de deuropening stond en ik zwaaide terug. Ik fietste de straat uit en fietste hard terug naar huis. Mijn lul was weer een stukje slapper geworden en ik voelde de koude natte plek in mijn broek tijdens het trappen. Ik voelde me goed. Ik kon op dat moment de hele wereld aan. Mijn ouders zaten in de huiskamer toen ik thuiskwam. "Leuk geweest?" vroeg mijn moeder toen ik binnenkwam. "Ja hoor"zei ik zo gewoon mogelijk "het was gezellig". Ze keek me onderzoekend aan alsof ze aan mijn gezicht kon zien wat ik had meegemaakt. "Ik ga naar bed" zei ik, ik had geen zin om die onderzoekende blikken nog langer mee te maken. "Welterusten" zeiden ze alle twee en ik ging naar boven. Ik trok mijn kleren uit en ging nog even snel onder de douche. Mijn kruis plakte behoorlijk. Ik deed een T-shirt en een boxershort aan en ging in bed liggen. Slapen lukte niet meteen natuurlijk. Ik dacht aan wat er gebeurd was en kreeg weer een stijve. Ik pakte hem vast en begon me langzaam af te trekken. Ik ging makkelijk op mijn linker zij liggen en trok me met mijn rechterhand af. Ik liet mijn voorhuid langs mijn eikel heen en weer gaan. Al snel begon mijn eikel te glimmen van het voorvocht. Ik pakte een papieren zakdoekje en legde dat op mijn bed. Als ik voelde dat ik klaarkwam hoefde ik me daar geen zorgen om te maken. Mijn hand ging in een lekker ritme op een neer langs mijn harde paal. Na alle opwinding van deze avond kon het niet lang meer duren. Ik sloot mijn ogen en probeerde aan Esther te denken, aan haar armen om mij heen, aan haar hand door mijn haar, haar lichaam tegen de mijne en haar zachte tong en lippen. Ik voelde een tinteling in mijn eikel en voelde hoe mijn zaad omhoog kwam. Ik richtte naar het zakdoekje en trok steeds sneller door. Daar kwam dat heerlijke gevoel weer dat ik voelde als ik klaarkwam. Bijna hetzelfde gevoel toen ik stond te zoenen met Esther, maar dan nog heftiger. Ik kreunde toen ik klaarkwam, mijn zaad in het zakdoekje spuitend. Ik ging nog even door met trekken tot de laatste schokjes mijn laatste druppels zaad naar buiten hadden gewerkt. Met een zucht ontspande ik me. Ik vouwde het papieren doekje dicht en legde het onder mijn kussen. Gelukkig ben ik nog nooit vergeten het de volgende ochtend weg te gooien. Ik viel maar moeilijk in slaap. Ik beleefde de hele avond weer opnieuw en dacht aan Esther. Ze was leuk. Maar leuk genoeg? Ik wist het niet meer. Ik miste iets. Dat echte verliefdheidsgevoel was er niet. Daar kwam de twijfel weer. Kon ik nou nooit eens gewoon ergens van genieten zonder dat er altijd weer dat gevoel van twijfel bij kwam? Een beetje onrustig viel ik in slaap.

Het hele weekend was ik bezig met het denken aan die vrijdagavond en met het ontwijken van vragen van mijn moeder. Mijn vader bemoeit zich wat minder met die dingen. Hij zal vast wel nieuwsgierig zijn, maar vind wel dat ik zelf moet weten wat ik wel en wat ik niet wil vertellen. Zal ik haar bellen? Ik kon mezelf beter afvragen of ik haar durfde te bellen. Nee dus. Ik zou haar maandag wel weer zien. En ik zou wel zien wat er ging gebeuren. Misschien zag ze dit maar als iets leuks voor één avondje. Zo goed kende ik haar nou ook weer niet. Ik ging toch wel redelijk nerveus naar school die maandag. Ik zou haar weer tegenkomen, dat was zeker.

En dan? Maarten was er al en stond te praten met een paar andere jongens van onze klas. "Hee, Lau" zei hij toen hij me zag. "Alles nog onder controle?" "Mwoh"mompelde ik "het gaat". "Mmmm, beetje onrust in de kop?" "Zoiets" zei ik. Hij liep een eindje weg van de andere jongens en ik liep met hem mee. "Nog spannend geworden bij het thuis brengen hoorde ik?" zei hij vragend toen de anderen ons niet meer konden horen. "Hoe weet jij dat nou weer?" vroeg ik hem, maar dat kon ik wel raden. "Ze heeft Marieke zaterdag gebeld, haar ouders hebben gezien dat jullie stonden te zoenen bij de voordeur. Ze mocht het hele weekend niet meer weg." "Dat meen je niet" zei ik "maar goed dat ik haar niet meer gebeld heb". "Inderdaad Lau, dat had het niet gemakkelijker voor haar gemaakt." "En nu?" vroeg ik mezelf hardop af. "Effe rustig aan kerel, denk ik, maar hier kunnen haar ouders het niet in de gaten houden, dus praat er nou maar gewoon mee." Hij kende mij al langer dan vandaag. Marieke kwam aanlopen en aaide Maarten een keer over zijn rug. "Je hebt het zeker al gehoord?" vroeg ze aan mij. Ik knikte. "Erg fijne strenge ouders heeft ze" zuchtte ze. "Maar jullie zagen er leuk uit als stelletje. Ze heeft trouwens het eerste uur vrij, dus je zult nog even moeten wachten" zei ze er plagend achteraan.

De bel ging en we gingen naar de lokalen. Ik was er niet helemaal bij met mijn gedachten, maar daar kon ik niets aan veranderen. In de pauze zag ik haar. Ze ontweek mijn blik een beetje maar toen onze blikken elkaar kruisten glimlachte ze toch naar me. Ik liep naar buiten, even frisse lucht. Het was wat kouder dan vorige week. Ze kwam even later ook naar buiten en liep in mijn richting. Ze kwam naast me staan en keek me aan. "Hoe is het?" vroeg ze. "Wel goed hoor" zei ik "totdat ik hoorde dat je er nogal wat gezeik mee hebt gehad." "Zo zijn mijn ouders nou eenmaal" zuchtte ze "veel te beschermend." We stonden wat stil naast elkaar. "Hoe denk jij over vrijdagavond?" vroeg ze ineens. "Het was een gezellig feest" zei ik. "Je weet best wat ik bedoel, lul" lachte ze en gaf me een duw. "Jij twijfelt, he?" vroeg ze. Ze keek me onderzoekend aan. "Jij niet dan?" vroeg ik. Het bleef even stil. "Ik weet het niet" zei ze "ik heb het heel leuk gevonden, en lekker, maar ik weet niet of al dat gezeik wat ik er mee krijg het wel waard is. En ik voel gewoon dat jij er over twijfelt. Klopt?" Ze keek me vragend aan. Ik knikte alleen maar terwijl ik naar de grond keek. Ik keek haar weer aan. "Weet je Esther, ik vond het vrijdagavond erg gezellig, en vond het waanzinnig bij jou thuis voor de deur. Maar.." Ik viel even stil. "Maar ik mis dat extra gevoel." "Ik snap wat je bedoeld" zei ze "dat heb ik nu dus ook. Ik vind je heel aardig maar ik denk dat we ons een beetje gek hebben laten maken door Marieke en Maarten. En ik was gewoon nieuwsgierig naar hoe het zou zijn". Ik keek haar verbaasd aan. "Hoe bedoel je?" "Nou gewoon, ik vond je altijd al een aardige gast, en dacht wel dat ik je kon vertrouwen. Ik was gewoon benieuwd naar hoe het zou voelen." "Had je nog nooit gezoend dan?" vroeg ik. "Ehhhh.. Nee. Kon je het merken?" Ik lachte. "Dan kunnen we elkaar een hand geven denk ik." Ze schoot in de lach. "Dus wij waren voor elkaar de eerste?" Ik knikte terwijl ik haar lachend aankeek. "Goh"zei ze, "ze zeggen altijd dat de eerste waar je het mee doet, je er voor moet zorgen dat het iemand speciaals is. Volgens mij is dat wel gelukt." "Ik weet het wel zeker Esther. Voor mij in ieder geval wel." Ze stak haar hand uit. "Goede vrienden?" "Goede vrienden" zei ik en gaf haar een hand. "Nog één laatste kus om het af te leren?" Ze keek me spottend aan toen ze het vroeg. Ik kuste haar op haar voorhoofd, langzaam.

De bel ging weer. Ze richtte haar hoofd op en kuste me een keer snel op mijn wang. Maarten zat weer naast mij in het lokaal. Opeens schoof hij een briefje naar mij toe. -En? Ik schreef wat op en schoof het terug. -Wat 'en'? -Ik zag jullie buiten praten. -Ja? -Nou gewoon. En? Ik snapte goed dat hij nieuwsgierig was en glimlachte. Schreef wat en schoof het weer terug. -Wordt niks. Ik kreeg het meteen weer terug. -? -We misten alle twee 'het gevoel'. -Hmmmm. -Wat nou, Hmmmm? -Was het voor jou de eerste keer? Maarten is een jongen die ik volledig kan vertrouwen. Dus schreef ik eerlijk terug. -Yep. -Voor haar ook? -Yep. -Wist ik al. Had Marieke me al verteld toen we gepland hadden om jullie te koppelen. -Marieke weet ook alles he? -Inderdaad. Pas maar op. Maar hoe nu verder? -Gewoon, goede vrienden. -Da's mooi. -Ze vond dat we wel een aparte band hebben nu, omdat we voor elkaar de eerste waren. -Hou dat vast jongen, ben er zuinig op. De leraar begon vragen te stellen aan de klas over een fijn wiskundevraagstuk dus we stopten maar met het briefje om even op te letten. Ik kon mijn hoofd er niet bij houden en snapte er niets van. Alsof ik nu zin had om me met wiskunde bezig te houden. De dagen erna vlogen voorbij. In de pauze zaten we regelmatig bij elkaar, of met vieren of Esther en ik alleen. We konden goed met elkaar praten, over van alles, maar ook over serieuze dingen. Behalve dan één ding, waar ik het nog nooit met iemand over had gehad.

Ik wist zelf nog niet eens wat ik er van moest denken. Dat speciale gevoel, die verliefdheid die je ineens kunt voelen als je iemand ziet, die had ik wel vaker. Ik kan redelijk snel verliefd op iemand worden terwijl ik die nog helemaal niet ken. Gewoon de manier hoe iemand kan kijken, hoe iemand lacht kan mij helemaal laten smelten. En niet alleen meisjes. Ik kan hetzelfde gevoel hebben bij jongens. Ik heb er wel eens wat over opgezocht op internet en snap ook wel hoe het zit. Ik val op jongens en meisjes, dat is me wel duidelijk. Nu dan toch

in ieder geval. In het begin schrok ik er wel van, ik wist niet wat me overkwam. Maar dat gevoel heb ik wel een plaats kunnen geven. Ik heb op internet genoeg gelezen over bisexualiteit. Maar het bleef wel iets van mezelf. Ik werd al nerveus als ik er aan dacht om het iemand te moeten vertellen. Stel je eens voor dat ik het Maarten zou vertellen. Ik had geen idee hoe hij zou reageren. Niet dat ik verliefd op hem was, helemaal niet zelfs, maar ik was bang als ik het zou vertellen een goede vriend kwijt te raken. Ik raakte al half in paniek als ik er aan dacht dat ze het op school zouden weten. Dan kon ik nog wat meemaken. Ik schoof het ook voor me uit, zolang ik niet een of andere jongen had leren kennen hoefde dat ook helemaal niet. En eigenlijk hoopte ik dat ik een leuk meisje zou tegenkomen waar ik verliefd op zou worden. Dan kon ik het gewoon voor mezelf houden en waren er helemaal geen problemen. Maar ik moet toegeven dat ik er wel steeds nieuwsgieriger naar werd. Op een of andere manier maakt het je een beetje onzeker als je probeert voor te stellen hoe die eerste tongzoen zou zijn. En vooral of de ander zou merken dat het voor jou de eerste keer was. Na die vrijdagavond met Esther was die onzekerheid weg. En daardoor ging ik steeds meer nadenken over mijn gevoelens voor jongens. Het idee dat het zou kunnen gebeuren kwam nu wel erg dichtbij.

Op een middag in de pauze kwam ze naar me toe. "Meekomen jij"zei ze op een mysterieuze manier "ik heb iets voor je". Ik keek haar vragend aan en liep achter haar aan. "Vertel op"zei ik toen we alleen in een hoekje stonden. "Er is iemand verliefd op je" lachte ze. "Ze vroeg vanmorgen aan mij hoe het nou zat tussen ons, ze zag ons zo vaak bij elkaar staan in de pauze." "Wie?" vroeg ik nieuwsgierig. "Vertel ik je zo wel. Ik heb verteld dat we gewoon goede vrienden waren en verder niets. Ze had ons zien staan op de dansvloer op het schoolfeest. Ik heb haar maar meteen gevraagd of ze misschien jaloers was." Ze keek me betekenisvol aan. "Ja dus" raadde ik. Ze knikte terwijl ze me lachend aankeek. "Nou vertel op, wie dan?" Ik begon nu toch wel erg nieuwsgierig te worden. "Ken je Karin?"vroeg ze. Ik stond te denken, maar ik had even geen idee. Esther keek even rond maar zag haar niet staan. "Die zal wel binnen zitten denk ik. Kort donker haar, ze woont bij Maarten in de straat." Ik wist wie ze bedoelde. "Zij?" vroeg ik verbaasd. Ik had het nooit gemerkt, had haar nooit naar me zien kijken of zo. "Ja, zij. Nou moet je niet meteen laten merken dat je het weet, maar ik heb haar beloofd dat ik jou voorzichtig eens uit zou horen". Dit was toch wel goed voor mijn zelfvertrouwen. Karin was een populaire meid bij ons op school en er waren genoeg jongens die met me zouden willen ruilen volgens mij. Ik wist even niets meer te zeggen. "En?" vroeg ze. "Ik denk niet dat het iets zou kunnen worden, Esther." "Waarom niet?" "Gewoon, daarom niet. Weet je nog dat we het over 'het gevoel' hebben gehad? Nou dat heb ik bij haar totaal niet. En ze doet een beetje te populair. En..." Ik zei even niets. "Ja, en wat?" Ze keek me vragend aan. "Niets, laat maar" mompelde ik. "Is er iets?" Ze klonk bezorgd. Ik haalde mijn schouders op en staarde wat in de verte. De bel ging. Daar kwam ik mooi onderuit. "Vertel ik nog wel een keer" zei ik en liep naar de deur.

De volgende ochtend kwam ze meteen naar me toe toen ik mijn fiets in het fietsenrek zette. "He, Lau" zei ze vrolijk. "Hoi"zei ik terug. "Vertel op, wat is er met je? Je kunt mij toch alles vertellen?" Ze aaide even over mijn rug. Ik keek haar alleen maar even aan en zei verder niets. Het zat me goed dwars. Ik wilde het wel vertellen, maar het was toch wel een hele stap. "Laat me nou maar" zei ik "alles gaat goed met mij". Het kwam er niet echt overtuigend uit. Ze haalde haar schouders op. "Dan moet je het zelf maar weten. Als je maar weet dat je altijd bij me terecht kunt." "Je bent een schat" zei ik plagend en we lachten erom. De eerste les zat Maarten weer naast me. De les was net begonnen of er schoof weer een briefje mijn kant op. -Vertel. -Hoezo? Begon hij nou ook al iets aan mij te merken? -Esther vroeg me of ik wist wat er met je aan de hand is. Ja hoor, daar zat ik op te wachten. Toch wel lief van haar dat ze zich zorgen maakte. Maar dat maakte het er niet makkelijker op. Ik kreeg een duw van Maarten. Hij schoof betekenisvol met het briefje heen en weer. Die wilde een antwoord. -Er is niets bijzonders. -'Niets bijzonders'? Dus toch iets? -Nee hoor. -Zeker weten? Esther is niet gek hoor. -Zeker weten. Niets aan de hand. Maarten stopte het briefje onder zijn boek en trok een gezicht waarmee hij wilde zeggen "ik geloof er geen bal van". Ik keek hem even aan en trok mijn wenkbrauwen omhoog met een blik die zei "Ik weet echt niet waar je het over hebt". Hij liet het maar zo. Gelukkig maar. In de pauze zag ik wel dat hij meteen naar Esther toeliep en wat tegen haar zei. Ik kon het wel raden. We hadden maar weinig lesuren die dag en konden dus weer lekker vroeg naar huis.

Ik liep naar mijn fiets toen ik Esther hoorde roepen. "He, Lau, wacht even!" Ik draaide me om. "Zin om even met mij mee naar het winkelcentrum te gaan? Ik moet nog een paar dingen hebben." Daar had ik wel zin in. Eigenlijk zagen we elkaar alleen maar op school, meestal moest ze meteen naar huis. We stapten op de fiets en reden weg. Ze praatte over school en de lessen die ze had gehad. Ik wist wel dat ze er weer opnieuw over zou beginnen, maar ze liet me nog even met rust. We liepen door het winkelcentrum en kochten een ijsje. Naast het winkelcentrum was een klein parkje, we gingen op een bankje zitten in de schaduw en genoten van het frisse ijs.................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie My_Brides_fine_Brother - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!