De laatste dag van dit jaar. Eindelijk. Daarna een lange zomervakantie. Toch was deze dag spannend voor sommigen. De puntenlijsten werden uitgedeeld en daaruit zou blijken of je het gehaald had of dat je hetzelfde jaar opnieuw moest doormaken. De meeste van ons zagen het wel zitten maar Erik hield toch in zijn achterhoofd dat hij een paar puntjes te kort zou komen. We gingen de lokalen in en wachtten gespannen af. De lijsten werden uitgedeeld. Ik keek naar Luc toen hij zijn lijst kreeg. Een brede lach op zijn gezicht. Hij keek me aan en knipoogde. Ik kreeg mijn lijst en dat zag er ook goed uit. Ik knipoogde terug. We zagen dat Erik zijn lijst kreeg en we keken gespannen naar zijn gezicht. Hij zuchtte, keek om en stak zijn duim omhoog. Hij had het gehaald! Van Maarten en Marieke wisten we dat ze het wel zouden halen, dus dat was geen verrassing. Esther kreeg haar lijst als een van de laatste. Ze lachte toen ze de lijst zag.

Buiten sloeg Luc een arm om Erik heen. "Gefeliciteerd jongen" zei hij. Esther kwam naar me toe en gaf me een kus. "Bedankt voor je hulp". Ik lachte. "Voor dat kwartiertje wiskunde dat we door hebben zitten kijken? De rest van de tijd hebben we alleen maar zitten roddelen". Ze lachte. We haalden de foto's op bij de conciërge en liepen naar buiten. Luc had zijn foto twee keer besteld en ik de mijne. Stom eigenlijk dat we die niet zelf hadden besteld. Zou het erg opgevallen hebben als we die zelf besteld hadden? We stonden vlak bij de deur en wisselden de foto's om. Net op dat moment kwam Mijnheer De Jonge naar buiten en zag het. Hij was de leraar geweest die de foto's had gemaakt. "Kunnen jullie mij even helpen jongens, ik moet wat tafels verzetten naar een ander lokaal". We keken hem aan. "Kom op, het zijn er maar twee, luilakken". Hij lachte. We lachten terug en liepen met hem mee naar binnen.

Het was een aardige leraar, weinig leerlingen hadden moeite met hem. Hij was ook één van de leraren die mijn bijnaam hadden overgenomen. Er gebeurde altijd wel iets leuks in de les geschiedenis bij hem. We liepen een leeg lokaal binnen en hij wees ze aan. "Die twee zijn het". We legden de ene tafel ondersteboven op de andere en liepen achter hem aan de gang door. Hij deed de deur van de lerarenkamer open. "Hier naar binnen jongens". We zetten de tafels neer tegen een muur aan. "Iets drinken?" vroeg hij en trok een koelkast open. Luc keek even snel langs hem af de koelkast in. "Hee, bier, dat zit niet in de automaat op de gang". De Jong lachte. "Je bent een mooie. Dat mag ik jullie niet geven. Cola dan maar?" We knikten. "Doe ik even mee." Hij pakte drie glazen en schonk ze vol. "Ga zitten" zei hij en wees naar de tafel. We praatten wat over de uitslagen van de proefwerken. "Ik dacht al wel dat ik jullie een plezier kon doen met die foto's" zei hij ineens. We keken hem verbaasd aan. "Ik zag op al die lijstjes met bijbestellingen dat jij die van jou twee keer had besteld en hij die van hem". We keken hem nog steeds verbaasd aan, met een licht rood hoofd ondertussen. "En toen ik jullie net buiten die foto's zag ruilen wist ik helemaal genoeg. Of zit ik er ver naast?" Hij keek ons lachend aan. "Ehh, ik denk het niet dat U er ver naast zit" stamelde Luc.

Wat was dit nu weer? Hij lachte. "Toen ik jullie in dat park in het gras zag zitten en steeds stiekem naar elkaar zag kijken had ik al een vermoeden. Ik dacht 'ik maak van allebei een foto, daar zijn ze vast blij mee'. En ze zijn goed gelukt, al zeg ik het zelf". Hij lachte om onze verbaasde gezichten. "Jongens, het straalde er van af op dat grasveldje. Die vrienden van jullie stonden de idioot uit te hangen en jullie zaten de hele tijd niet daar naar te kijken, maar naar elkaar". We voelden ons een beetje betrapt. "Maar toen hadden we nog niets met elkaar" zei ik "we wisten het nog niet eens van elkaar". "Ik ben ook jong geweest Lau, ik weet heus wel hoe verliefdheid er uit ziet. En als ik heel goed nadenk weet ik ook nog wel hoe het voelde". Hij lachte. We wisten niet wat we moesten zeggen. Hij liep naar de koelkast en schonk de glazen nog een keer vol. Er kwam een andere leraar binnenlopen.

"Sorry" zei hij "stoor ik?" "We hebben even een serieus gesprek hier" zei De Jong "geef ons een kwartiertje". De leraar verdween weer en De Jong keek ons aan. "Even serieus nou jongens". We keken hem aan. "Ik neem even aan dat niemand het nog weet?" "Onze vrienden weten het een paar dagen, maar dat is alles" zei Luc. "Ik zie jullie met zijn zessen altijd bij elkaar staan, ja. Goede vrienden zijn goud waard jongens, ben daar zuinig op". We lachten. "Ouders weten het zeker ook nog niet?" We schudden ons hoofd. "Maakt ook niet uit. Alle tijd. Ik wil maar één ding zeggen. Vroeg of laat zal het toch meer bekend gaan worden. Of je wordt een keer betrapt, wat ik niet hoop, of je gaat het langzaam meer mensen vertellen. Als je daardoor hier op school problemen krijgt met andere leerlingen dan weet je me te vinden. Ik hoop niet dat je het gaat meemaken, maar er zijn altijd nog mensen die er niet normaal mee om kunnen gaan. Dus als er iets is, naar mij komen, ja?" We knikten weer. "Doen he, jongens, als er iets is sta ik voor jullie klaar. Het hele team van leraren trouwens." Hij pakte de lege glazen en zette ze in het keukentje van de lerarenkamer. "Kom"zei hij "naar buiten, het is vakantie. Wegwezen hier". Hij lachte. "Bedankt voor de foto's" zei Luc. "En bedankt voor de steun" zei ik daar achteraan. Hij lachte. "Graag gedaan. Ik heb een zoon, 21 is die lummel ondertussen, en die heeft het ook allemaal meegemaakt. Ik denk dat ik daarom zo met jullie meeleef. Nou, naar buiten, ik wil ook naar huis. Fijne vakantie jongens". "Fijne vakantie" zeiden we tegelijk.

We liepen naar buiten en keken elkaar aan. We schoten in de lach. "Wie had dat gedacht" zei Luc. "Wel tof van hem" zei ik "en we hebben er een paar mooie foto's aan overgehouden". We lachten. De anderen stonden nog buiten. "Wat zijn jullie nou weer aan het lachen?" vroeg Marieke. "Binnenpretje" zei Luc. "Morgen weer zwemmen, jongens?" vroeg Maarten. We knikten en spraken een tijd af. We fietsten naar huis. "Kom" zei ik "nou drink je wat bij mij thuis". De achterdeur was op slot. Niemand thuis. Ik pakte mijn sleutels en we liepen naar binnen. Ik schonk twee glazen vol en wenkte hem. We liepen de trap op, naar mijn kamer. Hij keek even rond terwijl ik een stapel stripboeken aan de kant schoof. "Leuke kamer, lekker groot."

Hij was inderdaad ruim. In de hoek stond mijn bed, maar daarnaast had ik volop de ruimte voor een tafeltje met een stereo en TV in de andere hoek, een tafel met mijn computer, een bureau en een bankje. "Da's het voordeel als je geen broers of zussen hebt, dan heb je de grootste kamer" lachte ik. Hij keek me lachend aan. "Kom hier" zei ik zachtjes en trok hem naar me toe. We kusten elkaar en sloegen armen om elkaar heen. Ik liep achteruit naar mijn bed en hield hem stevig vast. Ik liet ons achterover vallen en we zoenden verder. "Wat nou als je moeder ineens thuiskomt?" "De deur van mijn kamer staat op een kier en de keukendeur klemt. Die horen we wel. Tijd genoeg om rechtop te gaan zitten". Hij keek me diep in mijn ogen en kuste me weer. Hij trapte zijn schoenen uit en ik die van mij. We hadden allebei een korte broek tot onze knieën aan.

Onze blote onderbenen en blote voeten wreven langs elkaar. Ik opende mijn lippen en de puntjes van onze tongen raakten elkaar. We speelden met de punten van onze tong en af en toe raakten mijn lippen die van hem. We gingen steeds sneller te keer. Hij lag boven op mij en ik voelde dat zijn kruis groeide. Ik duwde mijn kruis wat omhoog en hij kreunde. Mijn hand verdween onder zijn T-shirt en ik streelde zijn rug. Hij aaide door mijn haar en over mijn schouders. We zuchtten. Af en toe keken we elkaar in de ogen. Die blauwe ogen van hem, ik kon er nooit genoeg van krijgen. Ik trok zijn shirt verder omhoog. Hij liet me los en ik trok zijn shirt verder uit. Hij trok mij omhoog en ik ging zitten. Hij pakte mijn shirt bij de onderrand en trok hem over mijn hoofd. Ik sloeg mijn armen om hem heen en trok hem weer op me. Huid op huid. Ik voelde zijn gladde huid tegen mij aan, opwinding, onze blote armen zorgden dat dat gevoel alleen maar heftiger werd. Mijn kruis stond zo strak als het maar kon. Bij hem ook, dat voelde ik wel.

We wreven ze langs elkaar en voelden het beter dan toen in het gras met die dikke spijkerbroeken. Ik peuterde aan het koordje van zijn broek zodat de rand wat losser kwam te zitten. Ik ging met mijn hand over zijn rug en verdween onder de rand van zijn broek. Ik ging met mijn vingers onder zijn boxershort en streelde zijn billen. Hij kreunde. "Dit is lekker Maarten" zuchtte hij. Ik kuste hem en kneep een keer. Een zucht. Hij draaide mij een beetje op mijn zij en deed bij mij hetzelfde. Hij trok mij dicht tegen zich aan, ze zaten hard en klem tussen ons in. Onze huid gleed over elkaar en ik voelde zijn zachte handen over mijn billen. Weer even die nagels. "Luc." zuchtte ik "ga door." Hij ging door. We waren zo opgewonden als het maar zijn kon. Hij gleed met zijn hand over mijn heup naar voren en vond al snel mijn harde paal. Hij pakte hem vast.Dat was een apart gevoel, een andere hand er omheen. Ik kreunde. Tintel in mijn kruis, tintel in mijn hoofd. Toen hoorden we de keukendeur. Shit.

Hij liet me meteen los en pakte zijn shirt. Ik trok snel die van mij aan en trok het dekbed recht. Ik zette de computer aan en pakte er nog een kruk bij. Hoe snel kun je zijn. Ik dacht even aan die TL balken op het schoolfeest, hoe die de sfeer konden verpesten, maar dit was tien keer erger. Luc trok zijn schoenen aan toen we mijn moeder de trap op hoorde komen.

Ze klopte op de deur en duwde hem verder open. "Hee, ben je al thuis? Hallo Luc". "Hallo" zei Luc zo gewoon mogelijk. "En?" vroeg mijn moeder. Ik pakte de cijferlijst en gaf hem aan mijn moeder. "Gefeliciteerd, jongen" zei ze en gaf me een zoen op mijn voorhoofd. "Jij ook over, Luc?" "Ja hoor" zei Luc "gelukkig wel". Ik lachte. "Zijn lijst is beter dan die van mij hoor mam". "Valt wel mee hoor" zei Luc. Hij kreeg een beetje een rode kleur. Dat raakte me zo dat ik ook een warm gezicht kreeg. Hij zag er lief uit als hij wat verlegen werd. "Jij ook gefeliciteerd dan" zei mijn moeder en gaf hem een klopje op zijn schouder. Ze draaide zich weer om en liep mijn kamer uit. We hoorden haar de trap weer aflopen en Luc gaf me een kus in mijn hals. "Ik hou van je".

Ik legde mijn hand op zijn been en streek zijn broekspijp omhoog tot aan zijn kruis. "Ik ook van jou". We speelden een spelletje op de computer. Het was al snel later. We liepen de trap af en naar buiten. "Tot ziens" zei Luc tegen mijn moeder. "Tot ziens, Luc" zei ze. Ik gaf hem bij zijn fiets nog snel een kus. "Ik zie je morgen". "Kom je naar mij voordat we gaan zwemmen?" Ik knikte. Hij kuste me nog een keer en fietste toen de straat uit. "Jullie kunnen het goed met elkaar vinden, geloof ik" zei mijn moeder toen ik terug was. Ik lachte wat. Moeilijke momenten dit.

De rest van de week zagen we elkaar iedere dag. Dagje zwemmen met de anderen en dagen met zijn tweeën. We genoten van ieder moment. Vooral ook omdat we nu de hele dag tijd hadden voor elkaar, en dus ook tijd hadden om gewoon leuke dingen te doen. Daarvoor was de tijd zoals op het grasveldje in het bos te kort geweest. Dan hadden we al tijd te kort om elkaar vast te houden, terwijl we nu ook gewoon een eind konden fietsen of een spelletje spelen op de computer. Het klinkt misschien stom, maar ook zonder te zoenen hadden we het leuk met elkaar. Hij is nog een paar keer bij mij thuis geweest en ik bij hem. We waren bekenden geworden voor onze ouders.

Toch kwam de dag dat we elkaar voor een lange tijd niet zouden zien snel dichterbij. Ik zou zaterdag vertrekken naar Frankrijk, Luc zou met zijn ouders naar Noorwegen gaan. We zouden elkaar drie weken niet zien. Vrolijk werd ik niet van dat idee. Die vrijdag zijn we met zijn tweeën naar het bos gegaan. Op ons grasveldje hebben we geprobeerd om genoeg van elkaar te voelen om drie weken vooruit te kunnen. Onzin natuurlijk, maar we hadden dat even nodig. "Ik neem je foto mee" zei ik. Hij lachte. "Ik die van jou ook, de envelop met de foto's van die dag zit al in een boek dat ik meeneem". "Ik zal je missen, Luc". "Ik jou ook Maarten". We fietsten weer naar huis en gaven elkaar nog een kus bij hem thuis in de schuur. "Ik ga iedere dag aan je denken" fluisterde hij. "Ik heb helemaal geen zin om te gaan". "Daar komen we niet onderuit, Maarten". Ik gleed met mijn hand over zijn kruis en kneep. Hij kuste me. "Meteen bellen als we thuis zijn". Ik knikte. Een laatste tongzoen en ik reed weg.

Zware banden op het asfalt. Zweven? Donder een eind op! Drie lange weken zonder. Nog een geluk dat we tegelijk op vakantie gingen. Ik ging vroeg naar bed want we zouden vroeg wegrijden. Ik dacht aan Luc en aan de drie lange weken dat ik hem niet zou zien. Ik viel jankend in slaap.

Die vakantie, daar wil ik het eigenlijk helemaal niet over hebben. Het was op zich wel leuk hoor, dat zul je me niet horen zeggen. We hadden een kant en klare stacaravan gehuurd, en de streek waar we zaten was nog steeds erg mooi. Er waren genoeg jongens van mijn leeftijd, dus was het best gezellig. Maar het was saai zonder Luc. De laatste tijd had ik hem elke dag gezien, en dan is het ineens wel erg leeg. Er waren een paar jongens en meiden uit Nederland waar ik de avonden mee optrok. Er ontstonden wat vakantieliefdes en dat zorgde ervoor dat ik Luc alleen maar meer ging missen. Ik heb die foto's van het dagje pretpark vaak bekeken. Ik geloof dat ik goed toneel kan spelen, want mijn moeder heeft niet één keer aan mij gevraagd of er iets was. En dat is een hele prestatie, zeker met een moeder zoals die van mij.

Toch waren die drie weken snel voorbij gegaan. Ik nam afscheid van mijn vakantievrienden en wisselde wat adressen uit. Ik moest toegeven dat ik het best naar mijn zin had gehad, het was me niet tegen gevallen al was ik blij dat we weer gingen. Naar huis. Naar Luc. Ik zat uitgelaten in de auto. We kwamen midden in de nacht thuis. De bagage was snel uit de auto en we dronken nog wat. Mijn moeder zat de stapel post door te kijken. "Luc heeft mooie foto's gemaakt in Noorwegen" zei mijn moeder en gaf me een kaart. Ik bekeek de voorkant waar een foto opstond van een fjord. Ik draaide hem om en zag zijn handschrift.

Super hier! Mooi weer, mooi land, mooie foto's &9786
Groetjes van iedereen

Luc

Knoop in mijn buik. Ik glimlachte. Ik snapte wel wat hij bedoelde met die foto's. "Wanneer komt Luc thuis?" vroeg mijn moeder. "Morgenavond ergens"zei ik. Ik ging naar bed, ik was moe en wilde slapen. Ik nam zijn kaart mee naar boven en zette die op de plank die boven mijn bed hing. Nog een dag, dan zou ik hem eindelijk weer zien. Ik sliep lang uit de volgende dag. Ik kwam rond een uur of twaalf weer eens mijn bed uit, mijn moeder was al weer druk bezig met van alles.

Ik zat op mijn kamer wat achter de computer, spelletjes te spelen. Rond drie uur ging de telefoon. Mijn moeder nam op en riep me. "Maarten, het is voor jou!" Ik liep naar beneden en pakte de hoorn. Het zal Esther of Maarten wel zijn. Ik had ze verteld dat ik zaterdag thuis zou komen. "Met Lau" zei ik. "Met mij". Luc! "Hee, ben je al thuis?" "Ja, vannacht al, het schoot lekker op onderweg".

"Hoe was het?" "Leuk, erg mooi daar, en jij?" "Was wel leuk. We waren er al eens eerder geweest. Bedankt voor je kaart." Hij lachte. "Jij ook. Goed was ie he?" Ik lachte. Ik keek even om maar er was verder niemand in de kamer. "Ik snapte hem meteen. Ik heb je gemist" zei ik zacht. "Ik ook wel ja" zei hij heel nuchter. "Je zit niet alleen zeker?" vroeg ik. Hij lachte. "Niet echt nee. Ben je thuis vanmiddag?" "Voor jou altijd." "Kom ik er zo aan". "Tot straks" zei ik en hing op. Hij was er binnen tien minuten. Ik hoorde hem binnenkomen en met mijn moeder praten. Even bijpraten over hoe de vakantie was geweest. Ik wou net naar beneden gaan toen ik haar hoorde zeggen "hij zit boven, je weet de weg".

Ik hoorde hem de trap op komen en hij kwam mijn kamer binnen. "Zo, jij bent bruin geworden" lachte hij en deed de deur dicht. "Jij ook"zei ik, maar toen had hij mij al vast en zoende me hevig. We vielen op bed en hielden elkaar stevig vast. "Ik heb je gemist" kreunde hij. "Ik jou ook". Ik kuste hem weer. We hoorden mijn moeder de trap op lopen en gingen achter mijn computer zitten. "Willen jullie wat drinken" vroeg ze. "Ja lekker mam" zei ik. "Ik zet het beneden in de tuin neer". "Is goed" riep ik terug. We stonden op. We zaten de hele tijd aan elkaar maar liepen toch maar naar beneden. Mijn ouders zaten in de tuin en we hebben gezellig zitten praten. Hij ging een uurtje later weer naar huis. "Ik zie je morgen wel"zei hij. "Je ziet me wel verschijnen" kuste ik. "Zwembad?" vroeg hij. "Is goed" zei ik "ik zal de anderen ook bellen". Nog één kus en hij reed weg.

Ik belde naar Maarten. "Ha, Lau, weer thuis?" "Jazeker, en Luc ook. Maar wat ik wou vragen, zin om te gaan zwemmen morgen?" Hij lachte. "Daar wou ik je al over bellen. Wij gaan morgen in ieder geval". "Dan zien we jullie morgen". Ik hing weer op. Tijdens het eten vertelde mijn moeder dat we het volgende weekend naar familie gingen, in Groningen. We zouden daar ook blijven slapen. Ik schrok. Nee he? "Moet dat?" vroeg ik. "Ja, wat anders?" "Kan ik niet thuis blijven?" "Jij alleen? Nee, dat dacht ik niet jongen". "Kom op, ik ben al 15, ik kan me wel redden hoor!" Ik zag mijn vader naar mijn moeder kijken. "Ik zie het niet zitten" zei mijn moeder "jij alleen in huis. En je bent pas 15, Maarten", met de nadruk op 'pas'. "Ahh, kom op nou, ik heb daar helemaal niets aan, beetje het hele weekend opzitten en pootjes geven".

Ik keek naar mijn vader en zag een glimlach op zijn gezicht. Hij wist dat ik gelijk had. "Pap, zeg jij nou eens iets". Dat was laag. Ik zat ze tegen elkaar uit te spelen. "Je moeder heeft gelijk, je blijft niet alleen in huis een heel weekend". De trouwe echtgenoot. Geweldig. "Ik kan best een pizza in de oven gooien, ik kom niet om van de honger hoor". Het was even stil. "En als Luc hier komt logeren? Kijken we een paar films of zo". Wat zei ik nou weer? Waar haalde ik het vandaan? Mijn vader keek naar mijn moeder met een blik van 'op zich heeft hij wel gelijk, hij heeft niets aan een weekend in Groningen, en zo stom is hij nou ook weer niet'. Mijn moeder keek me denkend aan. "Vraag het maar aan hem, of hij wel kan dat weekend. Maar dan wil ik ook even met zijn ouders overleggen." Ik stond nadat we gegeten hadden op en belde Luc. Hij nam zelf op. "He, Maarten, zeg het eens". Die zat weer niet alleen in de kamer, dat kon je horen. "Ten eerste, we gaan zwemmen morgen, ze zouden toch al gaan, ze wilden ons al bellen". "Gezellig. Ik wou Erik toch nog bellen vanavond". "Ten tweede, heb jij wat te doen komend weekend?" "Nee, hoezo?" "Zin om hier te logeren zaterdag?" Het was even stil aan de andere kant van de lijn. Hij grinnikte. "Hoe komt dat zo?" "Mijn ouders gaan het hele weekend naar Groningen en ik moet eigenlijk mee.

Ze willen me niet alleen in huis laten hier. En toen kwam ik met het idee om jou hier te laten logeren. Als je wilt tenminste". Hij lachte. "Wat denk je?" "Mijn moeder wil dan wel even overleggen met die van jou". "Ik zal het hier even voorstellen. Bel ik straks wel even terug". "Ik hoor je nog". "Tot straks" zei hij. Hij klonk erg vrolijk. Een kwartier later ging de telefoon. Ik nam op. Luc. "Ze vinden het best hier." "Ik zal mijn moeder even roepen, kan ze het verder overleggen". "Is goed, ik roep die van mij wel even". Onze moeders regelden het verder en het was snel rond. Luc zou hier naar toe komen. Mijn ouders zouden zaterdag al ergens in de ochtend vertrekken en zondag pas laat weer thuis zijn.

We hadden bijna twee dagen helemaal voor ons zelf. Zijn moeder had nog voorgesteld dat ik daar kon logeren maar ze waren er allebei al snel uit dat wij net zo lief met zijn tweeën tot laat in de avond films wilden gaan kijken. "Dank je wel mam" zei ik nadat ze alles geregeld had. "Zijn moeder was daar heel makkelijk in, maar die heeft ook al een zoon die wat ouder is. Ik zal wel aan het idee moeten wennen. En jouw vader heeft gelijk, zo stom ben je nou ook weer niet". Ze lachte. Ik grinnikte. "Maar één ding, Luc blijft hier slapen en daar blijft het bij. Laat ik niet merken dat er

hier een feestje gegeven wordt". "Natuurlijk niet mam". Daar hoefde ze niet bang voor te zijn. Alsof Luc en ik er iemand anders bij zouden kunnen gebruiken.

De volgende ochtend was ik al vroeg bij Luc. Ik praatte wat met zijn moeder over de vakantie en over het logeren van Luc het komende weekend. "Is toch gezellig" zei ze "films, zakken chips en laat opblijven". Ik lachte. Ze moest eens weten. Ophouden nou, ik ging me bijna schuldig voelen. Luc en ik fietsten naar Maarten. "Dat heb je mooi geregeld" zei Luc. Ik lachte. "Ik weet het ook niet. Ze wilden me niet alleen thuis laten, en toen kwam het ineens bij me op". Hij lachte en keek me aan met een verliefd gezicht. Knoop in mijn buik. We kwamen aan bij Maarten en iedereen was er al. Er was verder niemand thuis. "Wat zijn we laat" zei Maarten "zeker staan rotzooien op de hoek van de straat?" Hij lachte. "Neuh" zei Luc nonchalant "dat doen we komend weekend wel". Ze keken ons vragend aan. Ik lachte en vertelde het verhaal van het logeren van Luc. "Vuile mazzelaar" zei Maarten "dat hebben jullie weer mooi voor elkaar. Ik zie het onze ouders nog niet zeggen". "Ach" zei Luc "het heeft zo zijn voordelen dat de ouders van niets weten en er ook helemaal nog niets achter zoeken. Het is vaak lastig om het geheim te houden, maar mogen we er dan ook een keer een voordeel mee hebben?" "Hallo"zei Erik jaloers "en wat voor voordeel".

We fietsten naar het zwembad en gingen op het gras liggen. Esther kwam naast me liggen. "Doortrapte vuilak die je bent" lachte ze. Ik keek haar triomfantelijk aan. "Goed he? Eigenlijk was het toeval, het schoot me zomaar te binnen en ik had het gezegd voor ik er erg in had". "Ik ben jaloers" zei ze "maar ik heb ook niet te klagen". Ik keek haar aan. "Hoezo?" "Er is veel gebeurd in die weken dat jullie weg waren. Maarten en Marieke zijn ook twee weken op vakantie geweest, dus Erik en ik hebben twee weken hier alleen in het zwembad gezeten. En in het bos. Is een leuk grasveldje." "Daar zou je weg blijven" lachte ik. "Tsja, onze ouders denken nog steeds dat we alle dagen in het zwembad hebben gezeten" lachte ze "maar mijn ouders hadden toch wel zo hun bedenkingen toen ze hoorden dat jullie allemaal op vakantie waren en dat Erik en ik dus alleen gingen.

Ze bleven maar vragen stellen". "En?" "Ik heb het ze verteld, van Erik en mij. Je kent mijn ouders, die willen dan wel meteen weten wat voor een jongen dat dan wel niet is". "Je gaat me toch niet vertellen dat." Ze knikte. "Meteen de volgende dag heb ik hem voor moeten stellen". "Oef. En?" "Ze vinden het een heel aardige jongen". Ik lachte. Ze keek me glimlachend aan. "Je had hem moeten zien. Hij was nerveus, dat wil je niet weten". "Ja, vind je het gek?" "Nee, ik had het zelf ook niet meer. Maar hij gedroeg zich tegenover mijn ouders zoals hij zich gedraagt als hij met mij alleen is en we serieus zitten te praten. Heel begripvol en zo. Ze waren onder de indruk. Naderhand zeiden ze nog wel tegen mij dat ze hadden gedacht dat ik ooit met het verhaal zou komen dat wij iets met elkaar hadden". Ik lachte. "Weten ze ondertussen al dat ik het was waar je toen mee hebt staan zoenen bij de voordeur?" "Doe normaal, daar hou ik mijn mond over. Daar hebben ze het trouwens nooit meer over gehad, dus dat laat ik maar zo". Ik keek even naar Erik. "Je hebt het wel getroffen he?" "Ik voel me goed, Lau.

Alleen gaat hij volgende week wel twee weken op vakantie, dus ik baal al wel een beetje". "Ik ken het gevoel" zei ik "voor ons was het drie weken. Hou een foto van hem bij de hand, dat helpt". Ze lachte. "Ga jij nog weg?" "Nee helaas niet" zei ze "op de zaak van mijn vader is het zo druk, hij kan niet weg. We halen het in de herfstvakantie wel in". Erik kwam er bij liggen. "Over mij aan het roddelen?" "Wat heb ik nou allemaal weer gehoord" lachte ik "goede indruk achter gelaten bij Esther thuis?" "Donder op man, ik heb er nog buikpijn van" lachte hij "maar het viel reuze mee. Ik heb zelfs al een paar keer meegegeten bij haar thuis". Ik keek Esther verbaasd aan. "Toe maar". Ze lachte. "Hij voelt zich helemaal thuis bij ons. Hij heeft zelfs al meegeholpen met afwassen". Ik schoot in de lach. Ik draaide me naar Luc. "Luc? Hebben jullie thuis een vaatwasser?" "Ja, hoezo?" "Gelukkig. Wou ik zo maar even weten". Esther en Erik begonnen te lachen. Luc, Maarten en Marieke zaten ons verbaasd aan te kijken. Luc keek mij aan en trok een vragend gezicht. Ik knipoogde naar hem. "Leg ik nog wel uit".

"Hij kent het verhaal van het afwassen, heb ik hem gisteren door de telefoon al verteld" lachte Erik. Luc hoorde het en schoot in de lach. Maarten stond op en liep naar het water. "Gaan jullie mee?" vroeg hij en pakte zijn bal mee. We stonden op en trokken onze T-shirts uit. Ik keek naar Luc en zag zijn bruine rug. We doken het water in. Ik sprong al snel op Luc's rug. Dat had ik gemist, naakte huid op naakte huid. Glad van het water. Hij liet zich achterover vallen en we stoeiden wat. Die bal kon ons even niet interesseren. We dreven af naar de hoek van het zwembad. Ik hing in de hoek en Luc stond voor me. Hij had mijn armen vast en ik probeerde los te komen. Ik zat klem,................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Bescherm jezelf en andere ALTIJD tegen SOA's en HIV. Gebruik een goedgekeurd condoom en voldoende glijmiddel! VRIJ VEILIG, dan kun je er nog lang van genieten.

Deze foto's komen uit de fotoserie Young_With_Older4 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!