Ik had heerlijk geslapen. Ik had ook een waanzinnige dag achter de rug. Lekker alleen op pad geweest met de jongen waar ik verliefd op was. En uiteindelijk ook nog heerlijk met hem liggen zoenen. Ik was zo gelukkig als je maar zijn kon. Ik zat ondertussen op de fiets, op weg naar het fietspad dat door het bos liep. Daar zou ik hem weer zien. Luc. Hij was helemaal het einde. Toch zat ik ondertussen niet meer zo rustig op de fiets. Wat nu als hij er niet zou zijn? Misschien heeft hij er wel spijt van? Wou hij alleen maar uitproberen hoe het was om met een jongen te zoenen? Ik werd gek van die onzekerheid van mij. Waarom kon ik er niet gewoon op vertrouwen dat die leuke jongen mij ook gewoon leuk vond? Dat hij net zo verliefd was als ik? Als het op dit soort dingen aankwam twijfelde ik altijd. Daar was het bos al. Ik zag hem in de verte al staan met zijn fiets. Hij zwaaide. "Hoi" zei hij toen ik bij hem stopte. Ik stond vlak bij hem stil. Ik wilde nog iets terug zeggen, maar hij had zijn hand in mijn nek gelegd, trok mijn hoofd naar zich toe en kuste me.

Ik gaf hem een kus terug en onze tongen vonden elkaar. Zie je nou wel, dat zit helemaal goed. "Kom, fietsen we die kant op" zei hij en begon te trappen. Ik fietste naast hem en we stopten weer bij hetzelfde grasveldje als gisteren. We gingen in het gras zitten en kusten elkaar weer. "Ik heb je gemist" zei Luc. "Ik jou ook." Hij trok me naar zich toe en liet zich in het gras vallen. Ik lag half bovenop hem en we verloren ons in een lange tongzoen. "Heb jij nog een beetje geslapen?" vroeg hij toen hij me een beetje losliet. "Ik heb heerlijk geslapen", zei ik "alleen duurde het even voor ik in slaap viel." Hij lachte. "Toch weet ik niet wat ik er mee moet, Maarten." Ai! Zie je nou wel... "Hoe bedoel je?"vroeg ik geschrokken. "Gewoon, ik vind je waanzinnig leuk, dat is het niet. Maar wat doen we met de rest? Het is allemaal wel erg nieuw voor mij en ik zie het niet zitten om het maar meteen iedereen te gaan vertellen." Lichte opluchting. "Ik ook niet. Ik wil het de komende tijd lekker voor onszelf houden. Ik wil er nog even niet aan denken hoe mijn ouders zouden reageren." "Of mijn broer" lachte hij.

"Ik weet ook niet hoe het verder zal gaan, Luc, maar één ding weet ik zeker: ik wil je niet kwijt." Hij lachte verlegen en keek even naar de grond. Hij kuste me in mijn nek. "Ik jou ook niet" fluisterde hij. "We laten het gewoon even zo, dit hoeft nog niemand te weten." Ik streelde door zijn haar toen ik dat zei. "Al moet je er rekening mee houden dat je het niet helemaal geheim kunt houden." "Hoezo?" Hij keek me verbaasd aan. "Esther." "Esther? Die heeft het snel door, denk je dat? Jullie zijn wel heel erg close, he?" "Jaloers?" vroeg ik met plagende stem en keek hem grijnzend aan. "Nou, een beetje wel eigenlijk." Hij keek me niet aan toen hij het zei. Ik vertelde hem het hele verhaal, hoe ik haar had leren kennen, de avond van het schoolfeest en de gesprekken daarna. Ook het verhaal over Karin vertelde ik, en dat ik daardoor eigenlijk mezelf heb verraden. "Dat is wel een speciale band die jullie hebben" zei hij. "Gerust gesteld?" vroeg ik. Hij knikte en lachte naar me. "Dus zij weet hoe het zit tussen ons?" "Nou, zij weet wat ik voor je voel. Het was geloof ik niet helemaal toevallig dat ik achter je zat in de bus, en naast je zat in die achtbaan.

Ze heeft het allemaal een beetje gestuurd. Maar zij weet niet wat er gisteren allemaal gebeurd is." "Dat laat je nog even zo?" "Ik denk niet dat ik dat lang geheim kan houden voor haar. Ze heeft het meteen door. Ze heeft ons ook samen weg zien gaan op school, en toen keek ze me ook al veelbetekenend aan. Die hangt dit weekend nog aan de telefoon, reken daar maar op." Luc keek een beetje moeilijk. "He, niet over piekeren. Ze weet geheimen te bewaren. Zelfs Marieke of Maarten weten van niets." Hij leek wat gerust gesteld. "Goh" gniffelde hij "dus Karin had ook een oogje op jou?" Ik tilde mijn hoofd op en keek hem aan. "Op jou ook?" Hij lachte. "Nog niet eens zo lang geleden. Ze was ineens wel erg vriendelijk tegen me. Op het laatste schoolfeest bleef ze maar in mijn buurt hangen. Die zaterdag belde een vriendin van haar mij ineens op. Je weet wel, ze zitten altijd bij elkaar, Ingrid heet ze geloof ik. Of ik zin had om mee naar de film te gaan. Haar vriend zou meegaan en Karin natuurlijk. Ik moest er wel om lachen." "En? Ben je meegegaan?" "Nee. Ze bleef maar aandringen, dat Karin dat heel erg leuk zou vinden, je kent het wel. 'Vind je haar niet leuk dan?' vroeg ze ook nog.

Ik heb gezegd dat ik haar wel aardig vond, maar meer ook absoluut niet." Hij lachte. "Het is een overdreven meid." Ik knikte. Ik voelde me enorm op mijn gemak bij hem. Het leek wel of we elkaar al jaren kende. "Ik moet je wel teleurstellen" zei hij. "Ik moet een beetje op tijd weer naar huis. We gaan nog naar familie vanavond en ze willen op tijd weg rijden." De tijd vloog voorbij. We hebben de rest van de middag in het gras liggen zoenen en liggen knuffelen. Hij had gevoel! Hij kon op een manier over je rug strelen tijdens het zoenen waardoor je helemaal van de wereld was. We reden op tijd weer terug naar huis, voor ons gevoel veel te snel. Bij de rand van het bos omarmden we elkaar weer intens. Een lange tongzoen was het gevolg.

Hij keek me aan en zei: "Ik zie je maandag pas weer." "Feestje!" Hij lachte. "Ik zal er zijn." "Ik zal Erik ook vragen of hij zin heeft om te komen, als het een beetje mee zit maken ze nog een dansje." "Dat zou wel leuk zijn. Voel ik me iets meer op mijn gemak denk ik. Zo goed ken ik die andere Maarten en Marieke nou ook weer niet." We fietsten weer door. "Spreek je dit weekend Esther nog?" "Daar zal ik niet aan kunnen ontkomen denk ik." "Ga je het haar vertellen?" "Die heeft me meteen door. Ik vind het ook niet erg om het haar te vertellen. Tenzij jij dat niet ziet zitten. Moet je me eerlijk vertellen, dan houd ik mijn mond." "Zie maar" zei hij "ik vertrouw haar wel." We waren vlak bij zijn huis. Ga maar niet mee de schuur in straks, ze zullen wel in de tuin zitten." "Ik wil nog een kus van je voor ik weg ga." Hij glimlachte. Hij stopte aan het eind van de straat. Hij zette zijn fiets tegen de zijkant van een garage. "Als er niemand door de straat komt, ziet niemand ons hier" zei hij. Hij stak zijn hand uit en ik pakte hem vast. Ik kuste hem en hij kuste mij. We openden onze monden en onze tongen draaien even rond elkaar. Hij duwde tegen mijn rug en ik stond strak tegen hem aan. Hij duwde zijn kruis wat naar voren en ik voelde de bult in zijn broek. Ik raakte behoorlijk opgewonden en wilde hem niet meer laten gaan. Toch kon het niet lang duren, het risico was ook te groot dat er iemand langs zou komen. "Ik zal je missen, Maarten" zei hij zachtjes. "Ik jou ook. Maar we zien elkaar maandag weer." Hij lachte naar me. Hij gaf me nog een kus en pakte zijn fiets. Hij stapte op en gaf me nog een kus. En nog één. En nog één. We lachten er om. "Nou, ga" zei hij "anders kom ik hier nooit weg." Ik gaf hem nog een kus en fietste weg. Hij fietste zijn straat in en ik rechtdoor. We keken nog even om en staken onze hand onhoog.

Ik trapte snel door naar huis. Ik voelde me gelukkig. Alle twijfel was nu wel weg. Ik had hem weer gezien, ik wist nu ook zeker hoe hij er over dacht. Mijn weekend kon niet meer stuk. Ik kwam thuis en liep de keuken in. Dorst. "Ah, ben je daar weer?" zei mijn moeder. "Die Esther heeft weer gebeld. Of je terug wilt bellen." "Zal ik zo wel even doen." "Leuk meisje, die Esther?" vroeg ze veelbetekenend. "Een heel leuk meisje, mam, maar niet zoals jij nu denkt." "Ik vraag maar" zei ze gniffelend. "Het is een goede vriendin van Marieke en ze heeft met sommige proefwerken wat moeite. En daarom belt ze me op." "Ja, natuurlijk, jongen." Ze lachte. Mijn vader was ondertussen ook de keuken in gelopen. "Wanneer krijgen we haar te zien?" zei hij plagend. "Nooit, wij mogen zijn vriendinnetjes nooit zien" lachte mijn moeder. "Klopt" zei ik "die hou ik mooi voor mezelf. Daarom kan ze ook rustig met Maarten en Marieke meekomen maandagmiddag." "Komt ze ook maandag? Gezellig" zei mijn moeder en keek mijn vader aan. "Nee, ze mag hier binnen van hem dus het is niet zijn vriendin." Ze klopte een keer op mijn schouder en lachte. Ze plaagden me graag, maar ik kon het wel hebben. Ze bedoelden het niet slecht.

Ik liep de keuken uit naar de telefoon en belde Esther op. Ze nam zelf op. "Heee, Lau, waar was je nou?" "Eindje fietsen." "Alleen?" "Nee." Mijn moeder was ondertussen de kamer in gekomen dus dat werd in code praten. "Ik hoor dat je niet alleen in de kamer zit." "Klopt." Ze lachte. "Kun je vanavond even hierheen komen, natuurkunde he?" Ik lachte. "Is goed hoor, ik kom wel even." Ik wilde ook mijn verhaal wel even kwijt. "Rond 7 uur?" Ze vond het best. "En? Is het nog wat geworden?" Ik zei even niets. "Je wilt het nu niet vertellen zeker?" "Ehh, nee." "Ik wil alles horen vanavond." "Is goed. Ik zie je vanavond." "Tot straks" zei ze en hing op. Ik ging even op bed liggen en staarde naar het plafond. Ik dacht aan Luc en aan wat hij nu aan het doen zou zijn. Ik voelde me gelukkig. Er werd onder aan de trap geroepen dat het eten klaar was en ging naar beneden. Na het eten ging ik naar Esther.

Ze zat in de tuin met het natuurkundeboek op tafel. Ze keek me lachend aan toen ik aan kwam lopen. Ik ging naast haar zitten en ze sloeg het boek open. "Ik heb hier geen vragen over, maar laat ze binnen maar denken dat ik ineens de zin heb gekregen veel aan schoolwerk te gaan doen." Ze lachte. "Vertel. Wat zijn jullie gaan doen gisteren nadat jullie weggingen?" "Toen jullie allemaal nog in het lokaal zaten vroeg hij me wat ik ging doen verder die dag. Hij vroeg of ik zin had een eindje te gaan fietsen. En dat hebben we dus gedaan." "Het zag er leuk uit, toen hij je half stiekem vroeg om te gaan." Ik lachte. "Viel het erg op?" "Niemand had iets in de gaten, maar ik kijk toch anders naar jullie. Maar verder. Details, Lau, ik wil details." "Tsja, het was wel lekker weer om te fietsen" lachte ik. Ze gaf me een duw. "Kom op, vertel verder. Ik zie aan je gezicht dat er meer gebeurd is." "We zijn het bos in gefietst en op een gegeven moment op een afgelegen grasveldje gaan zitten om iets te drinken. Gewoon gezellig zitten praten. Maar ondertussen was ik doodnerveus. Op een gegeven moment lag hij op zijn rug met zijn ogen dicht. Ik ben hem uit gaan dagen door met een grassprietje in zijn gezicht te gaan kietelen en van het één kwam het ander." Ze keek me lachend aan. "Hebben jullie zitten zoenen?" Ik knikte en glimlachte. "Gaaf Lau. Vertel, hoe kwam het zo?" "Ik zat hem in zijn gezicht te kietelen en opeens gooide hij gras in mijn nek en toen stoeiden we wat. Op een gegeven moment hadden we elkaars armen vast en keken we elkaar in de ogen. Hij liet me los en wilde weer gaan. Ik ben toen op mijn rug gaan liggen en heb gezegd dat ik zo wel lekker lag. Ik heb mijn ogen dichtgedaan en toen begon hij met een grassprietje hetzelfde te doen. Opeens lag zijn been tegen mijn been aan. Ik heb mijn hand achter op zijn schouder gelegd en hem langzaam dichterbij geduwd. Hij liet het grassprietje vallen en streelde mij met zijn vingers over mijn gezicht. Toen wist ik wel genoeg." "Ja, en toen?" "Toen hebben we elkaar gekust." "Dat was het?"

"Zeg, ik ga je niet alle details geven hoor. We hebben lekker liggen zoenen daar in het gras." "En vanmiddag dus weer?" "Yep." Ik keek haar lachend aan. "Ik gun het je, Lau. Echt gaaf." "We hebben het ook nog over jou gehad." "Over mij?" "Ja, hij wil het nog een tijdje geheim houden, eerst zelf maar even wennen aan het idee en ik heb gezegd dat het moeilijk zou worden." Ze lachte. "Ik heb hem verteld dat we het voor jou niet geheim konden houden en heb hem uitgelegd wat voor een band wij eigenlijk hebben. Daar was hij wel nieuwsgierig naar. Dus dat heb ik maar uitgelegd." "Heb je hem alles verteld?" Ik knikte. "Ook over onze vrijpartij na het schoolfeest?" "Ik zei toch, alles? Volgens mij is hij je ook wel een beetje dankbaar dat je het een beetje gestuurd hebt die dag in dat pretpark. Hij vertrouwt erop dat je tegen niemand iets zou vertellen." "Natuurlijk niet. Ik houd mijn mond." "Dank je, ook namens hem trouwens." "Komt hij ook maandag?" "Wat dacht je?" lachte ik. "Natuurlijk komt hij maandag. Ik heb hem beloofd dat ik Erik ook nog uit zou nodigen. Kunnen Maarten en hij dat dansje nog eens over doen." Ze lachte. "Dat is gezellig, Het was een leuk groepje met zijn zessen in dat park." "Wist jij trouwens dat Karin ook een oogje op hem heeft gehad?" "Op wie niet? Sinds die Ingrid een vriend heeft is ze erg op zoek. Een enorme lul trouwens, die vriend van Ingrid. Zit een klas hoger. Mislukte macho." Ik keek haar vragend aan. "Hij staat wel eens bij ons te praten in de pauze, maar ik snap niet wat ze in hem ziet. Hoewel, ze passen wel bij elkaar." "Volgens mij moet je haar niet zo, of heb ik het verkeerd?" "Nou, valt eigenlijk wel mee hoor, maar die twee kunnen zo overdreven doen. Als Karin en zij bij elkaar zijn, zijn ze niet te houden, terwijl als je met ze alleen praat ze heel gezellig kunnen zijn. Maar dat komt niet vaak voor. Die vriend van Ingrid springt volgens mij een gat in de lucht als Karin ook een eigen vriend heeft. Kunnen ze nog kleffer gaan doen." "Wat dat betreft hebben Maarten en Marieke het goed voor elkaar". "Dat is nou nog eens een perfect stelletje.

Toen zij verkering kregen heeft Marieke me nooit in de steek gelaten. Natuurlijk zien Marieke en ik elkaar wat minder, maar dat is normaal, ze willen ook wel eens iets romantisch met zijn tweetjes doen. Net als in dat pretpark. Vroeger konden Maarten en Erik het goed met elkaar vinden op de lagere school. Dan komen ze elkaar weer tegen bij de achtbaan en dan hebben ze weer het grootste plezier met elkaar. Dat moet toch kunnen? Veel meiden willen dan toch de hele tijd hun vriendje voor zichzelf houden." Ik knikte. "Hij had groot plezier met Erik, en Marieke en ik vermaakten ons ook wel. En jij en Luc natuurlijk." Bij die laatste zin keek ze me spottend aan. Ik lachte. Het begon al wat donker te worden en ik moest weer eens gaan. Ze liep met me naar mijn fiets. Ze gaf me een kus op mijn wang. "Gefeliciteerd, Lau". "Dank je. Voor alles". Ze stompte zacht tegen mijn arm. "Het was niets. Kleine moeite." Ik fietste weg. Moordwijf. Ze ging er zo normaal mee om.

Maandagochtend was ik vroeg op school. Maarten kwam net aanfietsten toen ik mijn fiets in de stalling zette. "Heee, feestvarken! Gefeliciteerd!" Hij gaf me een hand. Esther en Marieke kwamen ook aanfietsen en ze kusten me allebei. Sommige anderen feliciteerden me ook. Luc kwam aanlopen met Erik. Ze gaven me allebei een hand en feliciteerden me. "Dankjewel, dankjewel" zei ik "kom vanmiddag ook even wat drinken, Erik. Kunnen jij en Maarten nog een dansje doen of zo." "Ehhh, ik weet niet of ik vanmiddag wel tijd heb zomaar ineens" zei hij lachend. "Wanneer houden jullie nou eens op over dat dansje" bromde Maarten. "Ik denk nooit" lachte Esther "het heeft ook ontzettend veel indruk gemaakt". "Ik zal er zijn" zei Erik "alleen durft hij het nooit te doen." "En bedankt" mompelde Maarten. Hij lachte. De bel ging en het was tijd om naar binnen te gaan. Ik liep schuin achter Luc. Ik gaf hem een por in zijn rug. "Ze weet het" zei ik. Hij keek schuin naar mij en glimlachte. Knipoog. "Ik zie je straks buiten wel" zei hij "kijken wie het eerste buiten is?" "Ik denk Erik" lachte ik. Natuurkunde was niet Erik's favoriete vak. Hij snapte het nooit helemaal, en zou zo snel mogelijk het vak vaarwel zeggen als hij de kans kreeg. Luc lachte. "Ik heb gisteren nog even bij hem gezeten met het boek op tafel. Je zou bijna medelijden krijgen met hem."

We liepen het lokaal binnen en gingen naar onze tafels. Hij streek even licht langs mijn been toen hij voorbij liep. Het proefwerk was erg makkelijk. Dit moest zelfs voor Erik te doen zijn. Ik wilde net opstaan om mijn antwoorden in te leveren toen ik een eindje achter mij nog een stoel hoorde schuiven. Ik stond op en keek om. Luc. Hij lachte naar mij. We leverden onze blaadjes in en liepen het lokaal uit. Samen liepen we door de gang en ik liep naar het toilet.

Ik ging naar binnen en Luc kwam achter me aan. Hij duwde me een hokje in en deed de deur dicht.

"Kan ik je eindelijk fatsoenlijk feliciteren." "Ga je gang" zei ik spottend. Hij lachte. "Gefeliciteerd Maarten". Hij kuste me op mijn lippen en ik pakte hem stevig vast. "Dank je wel" fluisterde ik. We begonnen te tongzoenen. Hij aaide door mijn haar, over mijn rug en armen. Ik wreef over zijn rug en zijn billen. Ik kneep er in. Hij kreunde een beetje. Hij staarde met zijn blauwe ogen naar me en kuste me weer. "Het cadeau komt vanmiddag, maar ik heb nu alvast wat voor je." Hij pakte en envelop uit zijn tas en gaf die aan mij. Hij kuste me. "Gefeliciteerd." Ik werd er verlegen van. "Thuis openmaken" zei hij en deed de deur open om weg te gaan. Ik trok hem terug en gaf een kus. "Dank je wel". "Kom, voor ze ons hier zo zien. Krijgen we een hoop vragen over."

We gingen weer op ons ondertussen vertrouwde plekje zitten in de zon en Luc pakte een blaadje uit zijn tas. "Terug in de bewoonde wereld, laat maar eens zien wat je er van gemaakt hebt". "Ik vond het erg simpel" zei ik terwijl ik het kladblaadje uit mijn tas haalde. Ik zag de envelop weer en werd toch wel nieuwsgierig. "Ik ook ja, zul je zien dat we iets over het hoofd gezien hebben". We zaten net met onze schouders tegen elkaar de antwoorden te vergelijken toen Maarten aan kwam lopen. "Dat viel erg mee" zei hij toen hij op de grond ging zitten. We lachten. Het was inderdaad een cadeautje. Esther en Marieke kwamen ook al naar buiten en zelfs Erik was ruim voor het einde van de tijd klaar. Breed grijnzend kwam hij aanlopen. "Deze proefwerkweek kan niet meer stuk" lachte hij. Luc draaide zijn hoofd naar mij en wees met zijn duim naar Erik. "Hij ziet er een stuk vrolijker uit dan gisteren". "Dat is wel een dansje waard zeker?"zei Marieke.

Maarten keek haar zogenaamd kwaad aan. "Jij steunt me ook altijd he?" lachte hij. We stonden op om naar huis te gaan. "Tot vanmiddag" zei ik en fietste naar huis. Mijn moeder was thuis en we dronken samen wat. Ik ging even later naar mijn kamer. De envelop zat nog steeds in mijn rugzak en haalde hem tevoorschijn. Ik maakte hem open en er zat een leuke kaart in. En een brief. Ik vouwde hem open en zag dat hij een mooi handschrift had. Ik begon te lezen. Lieve Maarten. Als eerste natuurlijk gefeliciteerd met jouw verjaardag. Welkom in de club van 15 jarigen! Ik heb twee waanzinnige dagen met je beleefd. Het was echt gaaf en super lekker. Ik hoop dat er nog veel van dit soort dagen mogen komen. Ik denk de hele dag aan je, en aan de momenten dat je mij zachtjes kust. Jouw strelende handen op mijn rug zijn het einde! Ik voel me goed bij je, en helemaal op mijn gemak. Ik wil alles met je ontdekken wat er maar te ontdekken valt. Maar wel rustig aan. Ik wil van ieder moment met jou genieten. Zoveel ervaring heb ik niet op dat gebied, dus alles lekker rustig aan. Ik heb (zoals je misschien wel weet) wel een tijdje verkering gehad met een meisje, maar verder dan wat zoenen zijn we nooit gegaan. Met jou wil ik de rest ontdekken. We zien wel wanneer. Het is nu zondagavond en ik mis je ontzettend. Ik wil je vast houden, dicht tegen mij aan, jouw armen om me heen. Ik ben eigenlijk wel blij dat Esther al wat weet, het geeft het gevoel dat we er niet helemaal alleen voor staan. Ik wil het voor de rest nog wel geheim houden. Ik hoop dat je dat begrijpt. Ik heb geen idee wanneer ik er klaar voor ben om het bekend te maken, maar nu nog even niet. Ik weet nog niet zo lang van mezelf dat ik op jongens verliefd kan worden, dus ik wil eerst zelf wennen aan het idee. Het is allemaal nog zo nieuw voor me. Maar met jou durf ik het aan!

Wat wij vrijdag deden, liggend in het gras op elkaar, dat wil ik vaker meemaken. Zoiets heb ik nog nooit gevoeld. Ik hoop dat je dinsdagmiddag tijd hebt, ik wil weer met je naar ons grasveldje, en alles opnieuw meemaken. Ik verlang er naar om je vast te houden onze lichamen dicht tegen elkaar aan. Ik wil jouw lippen op die van mij voelen, jouw armen om me heen. Ik hoop dat je kunt. Laat me even iets weten. Ik heb je nodig! Tot morgen, lieve Maarten. Ik hou van je! Luc. XXX Daar was dat heerlijke gevoel weer in mijn buik. Ik las zijn brief nog een paar keer. Natuurlijk wilde ik morgen weer met hem naar het bos. We waren de hele dag vrij, en voor de proefwerken van woensdag, engels en nederlands, viel toch niet veel te leren.

Ik pakte een pen en papier en begon te schrijven. Lieve Luc! Ik schrijf even een kort briefje want ik heb weinig tijd. Straks komen jullie hier al op bezoek dus dit moet even snel. Ik heb jouw brief net een paar keer gelezen, en zo voel ik het ook. Het was erg lekker met zijn tweeën en ik wil ook alles met jou ontdekken. Ik heb er ook helemaal geen ervaring mee, maar ik kan niet wachten om het met jou te ontdekken. Natuurlijk doen we rustig aan, en we vertellen nog maar even niets. Alles op zijn tijd. Ik wil je morgen zien, ik zal morgen om 10 uur weer bij het fietspad staan, dan hebben we een lekkere lange dag. Ik zal blij zijn om je straks weer te zien, ook al kunnen we niets laten merken. Mij maakt het niet uit, zolang ik je maar kan zien! Tot morgen. Dikke kus, Ik ook van jou. Maarten XXXX Ik las het nog een keer over, vouwde het op en stak het in mijn broekzak. Straks maar kijken wanneer ik het onopgemerkt aan hem kon geven. Ik deed zijn brief en de kaart weer

in de envelop en verstopte het op een veilige plaats.

De deurbel ging. "Maarten!" riep mijn moeder "Bezoek voor je!". Ik liep de trap af en zag Maarten, Marieke en Esther in de gang staan. Ze feliciteerden me weer. "Het cadeau komt zo, dat heeft Luc bij" zei Marieke. "We hebben samen geld bij elkaar gelegd en Luc is het gaan halen, dat hoop ik tenminste." We lachten en gingen de tuin in. Ik schonk wat te drinken in en zette de glazen met gebak op de tuintafel. De deurbel weer. "Ik doe wel open" riep mijn moeder en even later kwamen Erik en Luc de tuin in lopen. Ze feliciteerden me. "Zoenen!" riep Esther. "Ja, dag!" zei Erik en ging zitten. "Dat durven de mannen dan weer niet, he?" lachte ze. Ik liep naar de keuken om nog wat te drinken voor hen te halen. "Even helpen met dragen?" vroeg Luc en liep achter mij aan de keuken in. We stonden met zijn tweeën in de keuken en keken elkaar aan. "Nee, dat durf ik dus niet" zei hij. Ik lachte terwijl ik twee glazen volschonk. "Het kan af en toe zo'n trut zijn." Hij stond achter mij en grinnikte. "Kunnen ze ons hier zien?" Hij keek even rond. "Nee, net niet". "Dan durf ik het hier wel" zei hij en kuste me in mijn nek. Ik draaide me om en kuste hem op zijn lippen. Ik gaf hem de twee glazen en pakte het briefje uit mijn broekzak. Vlak voor hij naar buiten liep stopte ik het in de achterzak van zijn spijkerbroek. Hij keek om. "Briefje" zei ik en pakte het gebak voor hem en Erik. Verliefde blik op zijn gezicht. Knoop in mijn maag. "Ja lekker, daar kwam ik voor" zei Erik toen ik het gebak op de tafel zette.

Esther lachte. "Cadeau!" zei Maarten en Luc haalde het uit zijn rugzakje. "Luc zei dat hij wel wist waar je van hield, dus is hij het gaan halen. Ik weet nu al dat ik het niet wil kopiëren." Ik haalde het papier er vanaf en het was de CD waar Luc het vrijdag over had gehad. "Je had er nog nooit van gehoord, dus ik dacht: 'die heeft hij vast nog niet'. Ik weet zeker dat je het leuk vindt." "Gaaf. Dank je wel." Ik sloeg hem zachtjes tegen zijn arm. Even in elkaars ogen kijken. Glimlachen. "Ja, dacht ik al. Takkeherrie" zei Maarten nadat hij de CD bekeken had. Luc lachte. "Het valt wel mee hoor, als je het een paar keer gehoord hebt" zei Erik "het is even wennen." Maarten houdt van compleet andere muziek dan ik. Hij houdt meer van trance. Dat kan ik op zich ook nog wel volhouden, maar als ik zelf thuis een CD opzet, is het toch wat steviger. Luc stond op en liep richting het huis. "WC?" Hij keek me vragend aan. "In de gang links" zei ik. "Mooi" zei hij en krabde een keer met zijn hand over de broekzak waar het briefje in zat. Ik stond met mijn rug naar de rest en stak het puntje van mijn tong even naar hem uit. We lachten.

Even later kwam hij weer terug en keek vrolijk. "Hebben jullie daar ook vissen in zitten" vroeg Erik en keek naar de vijver. Eén van de grote hobby's van mijn vader. Hij kon uren bezig zijn in de tuin en dat kon je wel zien ook. Hij had achter in de tuin een klein vijvertje gemaakt. "Ja hoor, ga maar kijken". We stonden op en liepen naar de vijver. Esther en Luc liepen mee. Af en toe kwam er een vis aan de oppervlakte kijken. "Leuk hoor" zei Erik. "Ach," zei ik "ze zeggen alleen zo weinig." We lachten. Esther en Erik zaten op hun hurken in de vijver te kijken en Luc en ik liepen terug naar de stoelen. "Dank je" zei hij, "was een lief briefje." "Die van jou ook". Hij lachte verlegen. "Wordt morgen een leuke dag." Ik keek hem even aan en ging weer zitten. Esther en Erik kwamen ook weer terug gelopen. "Is het misschien een goed idee om te gaan zwemmen morgen met zijn allen?" vroeg Maarten. "Leuk"zeiden Esther en Erik bijna tegelijk. "Mooi" zei Maarten. "Ik kan niet morgen" zei Luc, "sorry". "Lau?" vroeg Maarten. "Ik moet helaas weg morgen." "Da's jammer. Morgen om 11 uur dan maar?" Hij keek Esther en Erik aan. Die vonden het prima. Ze spraken af om te verzamelen bij Maarten thuis. Van daar uit zouden ze naar het buitenzwembad gaan. Esther keek Luc even aan en gaf hem een knipoog. Hij lachte terug. Ze wist weer genoeg.

Het werd al snel later en Maarten en Marieke gingen er weer vandoor. "Ik stap ook maar eens op" zei Erik en tikte Esther tegen haar arm. "Tot morgen". "Ja, tot morgen" zei Esther. Ik liep met ze naar de voordeur en zwaaide ze uit. Toen ik terug kwam in de tuin zaten Esther en Luc te praten. Ik kon wel raden waar ze het over hadden. "Ik zeg net tegen Luc dat jullie er leuk uitzien met zijn tweeën". Luc lachte wat verlegen. "En, wat gaan jullie morgen met zijn tweeën doen?" Ik lachte. "We gaan een eindje fietsen. Ik had het erg gezellig gevonden om met jullie te gaan zwemmen, maar in dit geval gaan we liever even zonder jullie weg". Luc keek me even aan. "Jullie hebben groot gelijk" zei Esther "maar dat blijven jullie niet doen hoop ik? We hebben een leuk groepje zo en dan moeten jullie je niet teveel af gaan zonderen hoor." "Volgende keer gaan we mee" zei Luc "maar morgen willen we nog even samen wat gaan doen. Laat me even wennen aan het idee.

Ik vond het net best wel raar, we zitten gezellig bij elkaar, maar de helft weet niet wat er aan de hand is". "Doe nou maar rustig aan" zei Esther "dat komt allemaal vanzelf wel een keer. Ik moet trouwens ook gaan." Ik stond op om met haar mee te lopen. "Groetjes, Luc, tot woensdag." "Tot woensdag. Veel plezier morgen." "Ja, dank................




LOGIN om de rest van het verhaal te lezen...........

LOGIN

Deze foto's komen uit de fotoserie Young_With_Older10 - klik op de foto's voor meer geile foto's uit deze serie!